ปีกว่าแล้วกับการยอมทนเป็นแค่ตัวสำรอง ไม่เคยแม้กระทั่งเอ่ยปากถามเขาเรื่องสถานะของเราสองคน
รู้มาตั้งแต่ต้นว่าเขามีคนของเขาอยู่แล้ว แต่ก็ยังแกล้งทำเป็นไม่รู้และไม่กล้าที่จะบอกเขาว่าเรารู้นะว่าเธอมีคนของเธออยู่แล้ว
แฟนของเขาเป็นคนสวยนะ อารมณ์ประมาณพริ้ตตี้เลยค่ะ ซึ่งต่างกับเราคนละขั้ว ย้ำเลยค่ะว่าคนละทางกันเลย
เคยครั้งหนึ่งคิดจะตัดใจเลยบอกเลิกเขาไป บอกให้เขาเลิกยุ่ง (บอกเลยว่ายากมากกว่าจะกล้าพูดออกไป)
เราก็คิดว่ายังไงเขาก็ไม่ง้อเราอยู่แล้ว เตรียมใจไว้แล้วค่ะว่าโดนเทแล้วแน่นอน
แต่ผิดคลาด เขากลับไม่ยอมปล่อยเราไป แต่ก็ไม่ถามว่าทำไมถึงบอกเลิกเขา คือจริงๆแล้วเขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยค่ะ
คืองงไปหมด สับสบ ความคิดย้อนแย้งวุ่นวายไปหมด อยากเลิกค่ะ แต่ก็ดีใจที่เขาไม่ไปไหน
สรุปคือตอนนี้ก็ยังอยู่ที่เดิมค่ะ ออกมาก็ไม่ได้ เดินหน้าก็ไม่ได้ มันคือความรู้สึกหน่วงๆอย่างแท้จริงเลยค่ะ
ถามความรู้สึกของคนที่ยอมเป็นแค่"ตัวสำรอง"
รู้มาตั้งแต่ต้นว่าเขามีคนของเขาอยู่แล้ว แต่ก็ยังแกล้งทำเป็นไม่รู้และไม่กล้าที่จะบอกเขาว่าเรารู้นะว่าเธอมีคนของเธออยู่แล้ว
แฟนของเขาเป็นคนสวยนะ อารมณ์ประมาณพริ้ตตี้เลยค่ะ ซึ่งต่างกับเราคนละขั้ว ย้ำเลยค่ะว่าคนละทางกันเลย
เคยครั้งหนึ่งคิดจะตัดใจเลยบอกเลิกเขาไป บอกให้เขาเลิกยุ่ง (บอกเลยว่ายากมากกว่าจะกล้าพูดออกไป)
เราก็คิดว่ายังไงเขาก็ไม่ง้อเราอยู่แล้ว เตรียมใจไว้แล้วค่ะว่าโดนเทแล้วแน่นอน
แต่ผิดคลาด เขากลับไม่ยอมปล่อยเราไป แต่ก็ไม่ถามว่าทำไมถึงบอกเลิกเขา คือจริงๆแล้วเขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยค่ะ
คืองงไปหมด สับสบ ความคิดย้อนแย้งวุ่นวายไปหมด อยากเลิกค่ะ แต่ก็ดีใจที่เขาไม่ไปไหน
สรุปคือตอนนี้ก็ยังอยู่ที่เดิมค่ะ ออกมาก็ไม่ได้ เดินหน้าก็ไม่ได้ มันคือความรู้สึกหน่วงๆอย่างแท้จริงเลยค่ะ