สวัสดีครับ คือก่อนอื่นต้องขอเกริ่นนำก่อนนะครับว่าตัว จขกท ไม่รู้ว่าอาการที่ตัวเองกำลังเป็นอยู่นั้น มันใช่โรคจิตหรือเปล่า เเล้วมีใครกำลังประสบปัญหาเดียวกันมั้ย อาการที่จะบอกต่อไปนี้ขอรับรองว่าเป็นความจริงทุกประการครับ
1. ทุกครั้งที่เวลาไปไหนมาไหนต้องใส่เสื้อคลุมตลอด อาจจะเป็นเเจคเกตเเละต้องสีดำ ไม่สามารถไปไหนไกลๆ ได้ถ้าไม่มีเเจคเกต เวลาที่สวมใส่เเล้วมันให้ความรู้สึกปลอดภัย มีคนคอยดูเเล อบอุ่น เเต่ถ้าไม่ได้ใส่จะหมดความมั่นใจเเละไม่กล้าไปไหนไกล
2. ชอบหยิบหลอด ถุงพลาสติด กระดาษมาฉีกเเล้วเคี้ยวเล่นเวลาที่ปากว่างหรือทุกครั้งที่เจอวัสดุ มันให้ความรู้สึกหมั่นเขี้ยวเเต่พอได้กัดได้เคี้ยวเเล้วผ่อนคลาย
3. ชอบนอนคิดเรื่องเดิม เหตุการณ์เศร้าๆ ที่ผ่านมาซ้ำๆ โดยเฉพาะเหตุการณ์ที่เเทงใจดำ หรือเหตุการณ์ที่มีน้ำตา เเละกระทบต่อความรู้สึกโดยรุนเเรง อาทิ ถูกไล่ออกจากบ้าน โดนล้อปมด้อย ภาพพ่อเเม่ทะเลาะเเละตีกัน ภาพเพื่อนเเกล้งเเละเอาเปรียบ พอคิดเเล้วก็จะร้องไห้ทุกคืนทุกครั้งที่นึกพร้อมกับสบทในใจ นี่หรือชีวิตพร้อมกับอาการตุบๆ ที่หัวใจ มันเจ็บเเบบบอกไม่ถูก เเล้วผมต้องเอามือกุมตรงนั้นทุกครั้ง
4. อาการนี้คือผมขอโทษจริงๆ ครับผมไม่อยากกล่าว เเต่มันก็เป็นไปเเล้วคือทุกครั้งที่เห็นคนโชว์ความรู้ อวดรู้ เเสดงตนว่าเก่งอย่างนั้นอย่างนี้ มันเกิดความรู้สึกประมาณเบะปากอ่ะครับ บอกไม่ถูก ผมพยามมองเขาเหล่านั้นในเเง่บวกเเล้วพยามชื่นชมเเต่กลับอีกใจคิดประมาณ 'เก่งจังเลยย' เชิงประชด ผมไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ
อาการทั้ง 4 ที่กล่าวเป็นความจริงครับ ผมไม่รู้จะอธิบายให้ใครฟังก็เลยมาระบายให้ฟังเผื่อได้คำเเนะนำ ผมไม่มั่นใจผมเป็นเเบบที่ผมตั้งกระทู้หรือไม่ ส่วนตัวเเล้วไม่เคยพบจิตเเพทย์ ไม่เคยมีประวัติไม่ดี เพื่อนๆก็รักผมครับ ทุกอย่างผมเป็นปกติครับอยู่กับคนในสังคมได้ปกติสุข ตอนนี้เรียนจบ มีงานทำเเล้วครับ ขอคำปรึกษาพี่ๆ ผู้รู้ด้วยครับ ขอบพระคุณครับ
อาการเเบบนี้เรียกว่าเป็นโรคจิตชนิดอ่อนมั้ยครับ
1. ทุกครั้งที่เวลาไปไหนมาไหนต้องใส่เสื้อคลุมตลอด อาจจะเป็นเเจคเกตเเละต้องสีดำ ไม่สามารถไปไหนไกลๆ ได้ถ้าไม่มีเเจคเกต เวลาที่สวมใส่เเล้วมันให้ความรู้สึกปลอดภัย มีคนคอยดูเเล อบอุ่น เเต่ถ้าไม่ได้ใส่จะหมดความมั่นใจเเละไม่กล้าไปไหนไกล
2. ชอบหยิบหลอด ถุงพลาสติด กระดาษมาฉีกเเล้วเคี้ยวเล่นเวลาที่ปากว่างหรือทุกครั้งที่เจอวัสดุ มันให้ความรู้สึกหมั่นเขี้ยวเเต่พอได้กัดได้เคี้ยวเเล้วผ่อนคลาย
3. ชอบนอนคิดเรื่องเดิม เหตุการณ์เศร้าๆ ที่ผ่านมาซ้ำๆ โดยเฉพาะเหตุการณ์ที่เเทงใจดำ หรือเหตุการณ์ที่มีน้ำตา เเละกระทบต่อความรู้สึกโดยรุนเเรง อาทิ ถูกไล่ออกจากบ้าน โดนล้อปมด้อย ภาพพ่อเเม่ทะเลาะเเละตีกัน ภาพเพื่อนเเกล้งเเละเอาเปรียบ พอคิดเเล้วก็จะร้องไห้ทุกคืนทุกครั้งที่นึกพร้อมกับสบทในใจ นี่หรือชีวิตพร้อมกับอาการตุบๆ ที่หัวใจ มันเจ็บเเบบบอกไม่ถูก เเล้วผมต้องเอามือกุมตรงนั้นทุกครั้ง
4. อาการนี้คือผมขอโทษจริงๆ ครับผมไม่อยากกล่าว เเต่มันก็เป็นไปเเล้วคือทุกครั้งที่เห็นคนโชว์ความรู้ อวดรู้ เเสดงตนว่าเก่งอย่างนั้นอย่างนี้ มันเกิดความรู้สึกประมาณเบะปากอ่ะครับ บอกไม่ถูก ผมพยามมองเขาเหล่านั้นในเเง่บวกเเล้วพยามชื่นชมเเต่กลับอีกใจคิดประมาณ 'เก่งจังเลยย' เชิงประชด ผมไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ
อาการทั้ง 4 ที่กล่าวเป็นความจริงครับ ผมไม่รู้จะอธิบายให้ใครฟังก็เลยมาระบายให้ฟังเผื่อได้คำเเนะนำ ผมไม่มั่นใจผมเป็นเเบบที่ผมตั้งกระทู้หรือไม่ ส่วนตัวเเล้วไม่เคยพบจิตเเพทย์ ไม่เคยมีประวัติไม่ดี เพื่อนๆก็รักผมครับ ทุกอย่างผมเป็นปกติครับอยู่กับคนในสังคมได้ปกติสุข ตอนนี้เรียนจบ มีงานทำเเล้วครับ ขอคำปรึกษาพี่ๆ ผู้รู้ด้วยครับ ขอบพระคุณครับ