เราคบกันมา4 ปี ตั้งแต่สมัยเรียนอยุ่หอด้วยกัน แฟนอายุ 25 เราอายุ27 แรกๆอะรัยก็ดีสวยงามไปหมด พอเรียนจบ มาอยุ่บ้านด้วยกัน นิสัยแต่ละคนก็เริ่มจะออก เริ่มไม่ยอมกัน เถียงกัน เอาชนะกัน ทะเลาะกันบ่อยๆจนแรงขึ้นเพราะต่างคนต่างไม่ยอม จนบางทีเราต้องยอม แม้บางเรื่องเขาก็ผิด เราต้องกลายเป็นฝ่ายขอโทษ  แต่ถ้าวันไหนไม่มีใครขอโทษ เราก็จะไม่คุยกันจนข้ามวันสองวันสามวัน บางทีเราก็เครียด คิดอะรัยหลายๆอย่าง บางทีเขาก็ไม่เข้าใจเรา บางทีเราต้องการกำลังใจจากเขา แต่เขาไม่เคยให้กำลังใจ แค่คำว่ารักเขาก้ไม่เคยพูดให้เราฟัง เขาไม่เคยอ่อนหวาน เขาไม่เคยง้อ บางทีแทบจะไม่สนใจเรา  ทั้งๆที่เราก้ทำเพื่อเจาทุกอย่าง ทุกวันนี้ราแทบไม่ได้คุยกัน ต่างคนต่างเล่นโทรศัพ เราเคยคุยกันหลายครั้งแล้ว ว่าโทรศัพท์ก็วางบ้างก็ได้ จับเล่นทั้งวัน จนแทบไม่ทำอะไร พอเราไม่เล่น เราก้หาโน่นนี่ทำ เขาก้ไม่สนใจเราเหมือนเดิม พอเตือนก็ด่าว่าเรา ประชดเรา เถียงเรา เราก็ที่จะเถียงจะด่าไม่ได้  เวลาเราจะพูดอะรัยจริงจัง ก็ชอบติดเล่นติดกวนตีนตลอด บางทีเราก็อึดอัด ต้องมาแอบร้องไห้บ่อยๆ เหมือนทำอะรัยก้ไม่เคยถูกใจ ไม่รุ้ว่ารายังเป็นแฟนกันไหม...พอเครียกันคุยกัน เขาก้จะบอกว่าเขาเครียดเรื่องนั้นนี้ ครอบครัว แล้วเราไม่เครียดหรอ เราพยายามจะเป็นทุกสิ่งทุกอย่างให้เทอ แต่เทอกลับมาทิ้งขว้างเรา เหมือนเราไม่มีตัวตน ขนาดใกล้จะนอนสิ่งสุดท้ายที่เขาได้จับก็คือโทรศัพท์ เล่นเสร็จเขาก็นอน เขาไม่เคยที่จะหันมาคุยกับเราก่อนแล้วก็นอน บางทีเราก็ด่าไปว่าจะติดอะรัยนักหนาชีวิตคนอื่น เคยสนใจกันบ้างป่ะ เขาก็ว่าเราเรียกร้อง งี่เง่าเกินไป เราไม่รุ้จัทำยังไงได้แต่เสียใจอยุ่คนเดียว😔