คือเราเริ่มคบกันเพราะทำงานที่เดียวกันทำให้เรารู้จักกันค่ะ เขาจะเป็นคนไม่ค่อยมีพิษมีภัยอะไรค่ะ ชอบสนุกสนาน เหมือนจะเป็นคนคิดน้อยในบางเรื่อง คิดมากในบางเรื่อง ด้วยความที่เขาเป็นคนง่ายๆอย่างไรก็ได้ เราทำอะไรเขาไม่เคยโกรธเลยค่ะ เราเป็นฝ่ายจะชอบโกรธสะมากกว่า แต่เขาก็ดูเป็นคนจริงใจนะคะ แบบว่าบอกทุกเรื่อง คิดยังไงก็บอกค่ะ เราเลยชอบเพราะความจริงใจของเขา แล้วเขาก็บอกว่ารักเรามากด้วย อยากให้เขาทำยังไงให้บอก เรื่องของเรื่องคือเราแอบรู้สึกว่าเขาไม่ค่อยเทคแคร์ค่ะ เหมือนจะอยู่กันแบบเป็นเพื่อนมากกว่า เราก็เข้าใจนะคะว่าอาจจะไม่ต้องเทคแคร์จนเว่อร์ให้ฟีลรู้สึกดีมากมาย แต่ผู้หญิงก็อารมณ์อยากให้เหมือนเขาดูแลปกป้องเราได้ รู้สึกปลอดภัยเวลาอยู่กับคนรัก เช่น ตอนแรกๆ เขาไม่เคยคิดจะเลี้ยงอาหารหรือหนังเลยค่ะ เราก็เขาใจว่าเงินเดือนยังไม่มากแต่เราก็รู้สึกว่าควรเลี้ยงบ้าง ไม่งั้นก็เหมือนๆกับไปกินข้าวกับเพื่อนค่ะ เรื่องนี้เคยพูดๆไป เขาก็ดีขึ้นมีเลี้ยงบ้างค่ะ เราก็แอบรู้สึกกระดากปากมากนะคะ ตอนเราพูดความรู้สึกนี้ แต่ข้อดีคือเขาก็ปรับปรุงตัวจริงๆค่ะ แต่คบมาเรื่อยๆก็รู้สึกหลายๆอย่างค่ะ เช่นเวลาเราถือของหนักเขาไม่เคยจะเอ่ยปากช่วยเลยค่ะเวลาไปเที่ยว จนเราต้องพูดเพราะเราไม่ไหวจิงๆ เขาก็มีบ่นเล็กน้อยว่าพกอะไรมาเยอะแต่ก็ถือให้เวลาขอความช่วยเหลือค่ะ คือเราก็แอบรู้สึกว่ามันไม่ควรเป็นแบบนี้มั้ยคะ ที่เราต้องร้องขอความข่วยเหลือแล้วถึงทำ ถึงแม้เค้าจะยอมทำให้ทุกอย่าง เราเองทั้งรู้สึกไม่ดีกับเขาและก็กับตัวเราที่เหมือนจะอยากให้เขาทำให้มากขึ้น เหมือนต้องพยายามร้องขอทุกครั้ง เรื่องลาสุดนี้คือตอนที่เรากินข้าวด้วยกันในออฟฟิสค่ะ เราประจำเดือนมาและปวดท้องมากค่ะ แต่ต้องเดินไปซื้อผ้าอนามันเอง เขาก็ถามห่วงความรู้สึกนะคะว่าปวดมากเลยหรอ พกยามามั้ย แต่พอเราบอกว่าเราจะไปซื้อผ้าอนามัยที่เซเว่นชั้นล่างซึ่งไม่มีลิฟนะคะ สองชั้น เขากลับนิ่งแล้วเราก้ลงมาซื้อเองค่ะ. ซึ้งเราก็รู้ค่ะว่าถ้าขอให้เขาไปซื้อเขาก็ไปค่ะ แต่เราคงไม่ชอบร้องขอความช่วยเหลือเองค่ะ แต่ก็แอบคิดว่ามันเป็นเรื่องคอมม่อนเซ้นมั้ยคะ คือจริงๆไม่ใช่มีแต่นี้ค่ามีเรื่องอะไรมากกว่านี้ แต่จะขอเล่าเท่านี้ เราเลยไม่รู้ว่าแบบนี้คือไม่เทคแคร์แฟนหรือเขาคิดน้อยไป หรือเราต้องการอะไรมากไปคะ