สวัสดีครับเพื่อนๆชาวพันทิพทุกคน
นี่เป็นกระทู้แรกของผมเลยนะครับ หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะครับ
ขอแนะนำตัวก่อนล่ะกันนะครับ ผมไม่ขอเอ่ยชื่อนะครับสมมุติว่าชื่อ"ที"ละกันครับ อยู่ปี3ครับ
มีหลายเรื่องเลยครับผมจะค่อยๆทะยอยเล่านะครับ
เล่าเลยละกันเน๊อะจะได้ไม่เสียเวลา555
***ช่วงตอนปี1***
ตอนนั้นก็เป็นน้องใหม่เฟรชชี่ เด็กน้อยหน้าใสหัวใจชุ่มช่ำ 555
เริ่มตั้งแต่กิจกรรมปฐมนิเทศก็โดนเลยทีเดียว... คือทางมหาลัย
จัดให้มีการค้างคืน (2วัน1คืน)
เรามาถึงมหาลัยตั้งแต่07.30น.ก็มารายงานตัว แล้วรุ่นพี่ก็พาเอาของไปเก็บที่พัก
แล้วก็พาเข้าไปนั่งรอพิธีเปิดในหอประชุม
ช่วงเช้าจะเป็นการแนะนำเกี่ยวกับมหาลัยทั่วๆไปการใช้ชีวิตในมหาลัยไรเงี้ย!!!กิจกรรมสนุกดีครับไม่น่าเบื่อ
กิจกรรมก็ดำเนินมาเรื่อยๆจนเค้าให้พักเข้าห้องน้ำได้ ซึ่งผมก็ได้ออกไปเข้าห้องน้ำกับเพื่อนอีกหนึ่งคน
ซึ่งห้องน้ำอยู่ทางด้านหลังหอประชุม พอเข้าห้องน้ำเสร็จ ผมก็ยังไม่เข้าหอประชุมเพราะจะโทรหาแม่ก่อน เลยให้เพื่อนเข้าไปก่อน
ผมก็ไปนั่งใต้ต้นไทรใหญ่ข้างๆหอประชุม ผมนั่งลงไปโดยไม่ได้สังเกตอะไร
ผมนั่งทับกรวยดอกไม้แห้งๆ ซึ่งผมก็ไม่ได้สังเกตเลยว่ามีศาลเล็กๆตั้งอยู่ตรงอีกด้านข้างต้นไทร...
ผมตกใจมากแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร และผมก็เข้าไปร่วมกิจกรรมต่อตามปกติ
พอตอนเย็นรุ่นพี่ก็ให้แยกย้ายไปอาบน้ำ และเปลี่ยนชุดใส่เสื้อขาวเพื่อมาร่วมกิจกรรมตอนดึก
กิจกรรมตอนกลางคืนมีการบายศรีสู่ขวัญ และมีพระมาเทศ ที่หน้าลานพระประจำมหาลัย
ในช่วงทำกิจกรรมอากาศค่อนข้างเย็น มีลมพัดตลอด ผมขนลุกเป็ยระยะๆ
จนกิจกรรมเสร็จก็ได้แยกย้ายกันเข้าที่พัก แต่พวกผมหิวจึงพากันไปหาของกินก่อนที่โรงอาหาร
แล้วผมก็ได้แวะห้องน้ำหลังหอประชุมซึ่งอยู่ติดๆกัน
ผมได้กลิ่นธูปแรงมาก ก็ใช่สิ! ต้นไทรอยู่ไม่ไกลจากหัองน้ำนัก
ผมเห็นคนจุดธูปและเทียนเยอะเลย แล้วลมก็แรงขึ้นบวกกับความเงียบ เงียบมากเงียบจนได้ยินเสียงหายใจตัวเองอ่ะครับ
เพราะเค้าพากันขึ้นตึกเกือบหมดแล้ว ลมพัดต้นไทรแรงเหมือนอะไรมาดลจิตดลใจผมไม่รู้
จนผมต้องหันไปมอง...
ผมเห็นผู้หญิงผิวขาวใส่ผ้าถุงสวย พาดสะไบสีนวลพริ้วไปตามลม ผมยาวสลวยประมาณเอว ทัดดอกไม้ที่หูสีแดงสด
เค้านั่งยองๆบนกิ่งไทรใหญ่ และขย่มกิ่งจนสั่นไปทั้งต้น
ผมตกใจมากอากาศเย็น แต่เหงื่อผมไหลเป็นเม็ดเลยครับ
ผมรีบวิ่งไปหาเพื่อนที่รออยู่ที่โต๊ะ
แล้วก็ขึ้นตึกนอนโดยที่ผมไม่ได้เล่าบอกใคร
ด้วยความช็อกและกลัวว่าเพื่อนจะกลัวกัน
คืนนั้นผมนอนไม่หลับเลยครับ ระแวงไปหมดทุกอย่าง ภาพยังติดตา
พอถึงตอนเช้าก็อาบน้ำเก็บของรอไปทำกิจกรรมในช่วงเช้าและทำพิธีปิดในช่วงบ่าย พอกิจกรรมเสร็จแยกย้ายกันไปเก็บของกลับ
ผมไปดูที่ต้นไทรต้นนั้น กิ่งที่ผมเห็นเมื่อคืนไม่มีอยู่ครับ แต่เป็นรอยที่เค้าตัดออกไปแล้ว
และสิ่งที่ตอกย้ำให้ผมกลัวคือ ในศาลนั้นมีตุ๊กตาชาย-หญิงอยู่
ซึ่งตุ๊กตาผู้หญิงนั้นใส่สะไบและทัดดอกไม้สีแดง
เหมือนผู้หญิงที่ผมเห็นบนต้นไม้เมื่อคืนนี้เลยครับ!!!
ผมกลัวมาก!!! ก่อนจะกลับบ้านผมเลยไปจุดธูปขอขมาครับ ผมไม่ได้ตั้งใจผมไม่ได้ลบหลู่ยกโทษให้ผมด้วยนะครับ...
***เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับผม มันยังคงตราตรึงใจและทำให้ผมขนลุกทุกครั้งเมื่อนึกถึง...
****ปล.มีอีกหลายเรื่องเดี๋ยวว่างๆผมจะมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ
คืนปฐมนิเทศสยอง!!!(ณ มหาลัยราชภัฏชื่อดังแห่งหนึ่งในบุรีรัมย์)
นี่เป็นกระทู้แรกของผมเลยนะครับ หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะครับ
ขอแนะนำตัวก่อนล่ะกันนะครับ ผมไม่ขอเอ่ยชื่อนะครับสมมุติว่าชื่อ"ที"ละกันครับ อยู่ปี3ครับ
มีหลายเรื่องเลยครับผมจะค่อยๆทะยอยเล่านะครับ
เล่าเลยละกันเน๊อะจะได้ไม่เสียเวลา555
***ช่วงตอนปี1***
ตอนนั้นก็เป็นน้องใหม่เฟรชชี่ เด็กน้อยหน้าใสหัวใจชุ่มช่ำ 555
เริ่มตั้งแต่กิจกรรมปฐมนิเทศก็โดนเลยทีเดียว... คือทางมหาลัย
จัดให้มีการค้างคืน (2วัน1คืน)
เรามาถึงมหาลัยตั้งแต่07.30น.ก็มารายงานตัว แล้วรุ่นพี่ก็พาเอาของไปเก็บที่พัก
แล้วก็พาเข้าไปนั่งรอพิธีเปิดในหอประชุม
ช่วงเช้าจะเป็นการแนะนำเกี่ยวกับมหาลัยทั่วๆไปการใช้ชีวิตในมหาลัยไรเงี้ย!!!กิจกรรมสนุกดีครับไม่น่าเบื่อ
กิจกรรมก็ดำเนินมาเรื่อยๆจนเค้าให้พักเข้าห้องน้ำได้ ซึ่งผมก็ได้ออกไปเข้าห้องน้ำกับเพื่อนอีกหนึ่งคน
ซึ่งห้องน้ำอยู่ทางด้านหลังหอประชุม พอเข้าห้องน้ำเสร็จ ผมก็ยังไม่เข้าหอประชุมเพราะจะโทรหาแม่ก่อน เลยให้เพื่อนเข้าไปก่อน
ผมก็ไปนั่งใต้ต้นไทรใหญ่ข้างๆหอประชุม ผมนั่งลงไปโดยไม่ได้สังเกตอะไร
ผมนั่งทับกรวยดอกไม้แห้งๆ ซึ่งผมก็ไม่ได้สังเกตเลยว่ามีศาลเล็กๆตั้งอยู่ตรงอีกด้านข้างต้นไทร...
ผมตกใจมากแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร และผมก็เข้าไปร่วมกิจกรรมต่อตามปกติ
พอตอนเย็นรุ่นพี่ก็ให้แยกย้ายไปอาบน้ำ และเปลี่ยนชุดใส่เสื้อขาวเพื่อมาร่วมกิจกรรมตอนดึก
กิจกรรมตอนกลางคืนมีการบายศรีสู่ขวัญ และมีพระมาเทศ ที่หน้าลานพระประจำมหาลัย
ในช่วงทำกิจกรรมอากาศค่อนข้างเย็น มีลมพัดตลอด ผมขนลุกเป็ยระยะๆ
จนกิจกรรมเสร็จก็ได้แยกย้ายกันเข้าที่พัก แต่พวกผมหิวจึงพากันไปหาของกินก่อนที่โรงอาหาร
แล้วผมก็ได้แวะห้องน้ำหลังหอประชุมซึ่งอยู่ติดๆกัน
ผมได้กลิ่นธูปแรงมาก ก็ใช่สิ! ต้นไทรอยู่ไม่ไกลจากหัองน้ำนัก
ผมเห็นคนจุดธูปและเทียนเยอะเลย แล้วลมก็แรงขึ้นบวกกับความเงียบ เงียบมากเงียบจนได้ยินเสียงหายใจตัวเองอ่ะครับ
เพราะเค้าพากันขึ้นตึกเกือบหมดแล้ว ลมพัดต้นไทรแรงเหมือนอะไรมาดลจิตดลใจผมไม่รู้
จนผมต้องหันไปมอง...
ผมเห็นผู้หญิงผิวขาวใส่ผ้าถุงสวย พาดสะไบสีนวลพริ้วไปตามลม ผมยาวสลวยประมาณเอว ทัดดอกไม้ที่หูสีแดงสด
เค้านั่งยองๆบนกิ่งไทรใหญ่ และขย่มกิ่งจนสั่นไปทั้งต้น
ผมตกใจมากอากาศเย็น แต่เหงื่อผมไหลเป็นเม็ดเลยครับ
ผมรีบวิ่งไปหาเพื่อนที่รออยู่ที่โต๊ะ
แล้วก็ขึ้นตึกนอนโดยที่ผมไม่ได้เล่าบอกใคร
ด้วยความช็อกและกลัวว่าเพื่อนจะกลัวกัน
คืนนั้นผมนอนไม่หลับเลยครับ ระแวงไปหมดทุกอย่าง ภาพยังติดตา
พอถึงตอนเช้าก็อาบน้ำเก็บของรอไปทำกิจกรรมในช่วงเช้าและทำพิธีปิดในช่วงบ่าย พอกิจกรรมเสร็จแยกย้ายกันไปเก็บของกลับ
ผมไปดูที่ต้นไทรต้นนั้น กิ่งที่ผมเห็นเมื่อคืนไม่มีอยู่ครับ แต่เป็นรอยที่เค้าตัดออกไปแล้ว
และสิ่งที่ตอกย้ำให้ผมกลัวคือ ในศาลนั้นมีตุ๊กตาชาย-หญิงอยู่
ซึ่งตุ๊กตาผู้หญิงนั้นใส่สะไบและทัดดอกไม้สีแดง
เหมือนผู้หญิงที่ผมเห็นบนต้นไม้เมื่อคืนนี้เลยครับ!!!
ผมกลัวมาก!!! ก่อนจะกลับบ้านผมเลยไปจุดธูปขอขมาครับ ผมไม่ได้ตั้งใจผมไม่ได้ลบหลู่ยกโทษให้ผมด้วยนะครับ...
***เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับผม มันยังคงตราตรึงใจและทำให้ผมขนลุกทุกครั้งเมื่อนึกถึง...
****ปล.มีอีกหลายเรื่องเดี๋ยวว่างๆผมจะมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ