คือวันนี้จะมาเราประสบการณ์ การเป็น "คนคุย" ย้อนกลับไปเมื่อประมาณ 3 อาทิตย์ที่แล้ว
เราได้ไปเจอเพื่อนคนนึง เขาเป็นเพศเดียวกับเรา เราได้พูดคุยกัน จนรู้ว่าต่างคนต่างก็มีแฟนอยู่แล้ว แต่เราอะรู้สึกดีกับเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้คุยกัน ประกอบกับตอนนั้นทะเลาะกับแฟนอยู่ เราเลยเลิกกับแฟนเลย หลังจากนั้นเราก็ติดต่อกับเพื่อนคนนั้นมาตลอด เขาก็ติดต่อกับเรา
วันนึงเขาถามว่า "มาคุยกับเราแบบนี้ แฟนไม่ว่าหรอ"
เราก็บอกว่า "ไม่อะ เราเลิกกับแฟนแล้ว"
"เอ้าหรอ เลิกกันเพราะเราหรือเปล่า" เขาถามคำถามนี้มาเราใจเต้นแรงมาก 5555
"เปล่าๆ เราจะเลิกนานแล้วแหละ 555" แกล้งขำกลบเกลื่อนไป

                        หลังจากนั้นเราก็คุยกัน เริ่มโทรหากัน เริ่มโทรปลุกกัน ทั้งๆที่เขามีแฟนอยู่แล้วอะนะ
ใจนึงเราก็รู้สึกผิด เกรงใจเขาและแฟนเขา แต่เราก็อยากจะคุยกับเขา อึดอัดมากจริงๆ
เราก็ยอมรับว่าเรารู้สึกเกินเลยไปมากกว่าคำว่าเพื่อนไปแล้ว มันผิดจริงๆ เฮ้อ มันเป็นความรู้สึกที่เราเล่าให้ใครฟังไม่ได้เลย
แต่เราก็ความสุขที่ได้คุยกับเขา แต่อีกใจนึงก็ตระหนักคิดว่า เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะ เขามีแฟนแล้ว เราไม่ควรเข้าไปยุ่ง
                       เราอยากจะรู้ว่าเราควรจะคุยกับเขาแบบนี้ต่อไป หรือว่าจะเดินออกมาเอง และเขาจะรู้สึกแบบที่เรารู้สึกกับเขาหรือเปล่า