คือเราคุยกับคนคนนึง ตอนแรกไม่คิดเลยนะค่ะว่าจะรู้สึกอะไรขนาดนี้คุยไปเฉยๆ เพราะดูๆเหมือนไม่มีอะไรที่เข้ากันได้ เค้ามาจีบเราคะจีบเรา2วันขอเราเป็นแฟน ตอนนั้นเรารู้สึกว่ามันเร็วเกิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนน เลยปฏิเสธไป จากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆคะ ช่วงแรกๆเราพยายามเว้นระยะห่าง ไม่จี้ ไม่ตามใดๆทั้งสิ้น บอกแล้วจบ เค้าก็มีอารมนอยๆ หาว่าเราไม่สนใจ ก้เริ่มๆปรับ สักพักพอเราเริ่มนอยบ้างอะไรบ้าง เค้าก้ง้อตลอดตอบตลอด ไปนู่นมานี่กันบ้าง หาไรกินบ้าง ไปร้านเหล้าเค้าก้ไปด้วยตลอด ไม่เชิงไปด้วยอะค่ะ เราบอกว่าเราจะไป เค้าก้บอกเค้าจะไป เราบอกไม่ต้องติดขนาดนั้นก็ได้ สุดท้ายเค้าก้ไป ไปกลุ่มเพื่อนเค้า แต่โต๊ะติดกันตลอด มีความตั้งในในความบังเอิญ เค้าเป็นคนขี้หึงนะรู้สึก แต่ชอบดูใส่ใจ เราเป็นคนเอาแต่ใจมากๆ กับเค้าอะไม่รู้ทำไมแต่เค้าก็ตามใจเราตลอด ประมาน 2 เดือน กลับเป็นเราที่ขอเค้าเป็นแฟน แต่เค้าปฏิเสธ คือเค้าจะไปเวิร์คที่เมกาช่วงซัมเมอร์3เดือน เค้าบอกว่าถ้าเรารอเค้าได้กลับมาค่อยเป็นแฟนกัน เราเป็นคนคุยเยอะมากนะ ช่วงที่ไม่มีแฟน มีบอกอีกด้วยว่าเอาคืนเราก่อนหน้านี้ขอเป็นแฟนแล้วปฏิเสธ ความรู้สึกกับคำตอบตอนนั้นก้แอบเฟลนะ แต่ทำไงได้2วันก่อนเค้าไปเราอยู่ด้วยกันทั้งวันเลย มันมีความสุขมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พอเค้าไปเค้าก้เริ่มทำงาน ไกลกัน เวลาต่างกันคุยกันน้อยลงช่วงอาทิตแรกๆ เรานอยมากๆทำไมถึงหายบ่อยๆ แต่ก้พยายามเข้าใจมาทำงานก้ต้องเหนื่อยเค้าไปอยู่โน่นก้ต้องมีสังคมของเค้านิดหน่อย เราเข้าใจในจุดนี้ แต่มันก้มีบางอย่างที่ทำให้เรารู้สึกอึดอัดเวลาคุยกับเค้า ปกติเค้าจะพิมทิ้งไว้ ทำอะไรก้จะบอก ไม่หายนานๆ ตอนนั้นเราพยายามบอกตัวเองว่า เพราะเราและเค้าอยู่ไกลกันมันเลยเป็นแบบนี้ต่างคนต่างมีหน้าที่ แต่ก้อดนอยไม่ได้ซะที ก้ดราม่าไปหลายรอบ คือทุกครั้งที่เราพูดความรู้สึกแแกไป เราแค่ต้องการคำตอบรึความคิดเห็นจากเค้า เค้าตอบเราแค่ขอโทษ ไม่รู้สึกถึงความไม่เหมือนเดิม เรารู้ตัวว่างี่เง่าเกินไป คือเรากลัวเค้าจะไม่อยู่กับเรา กลัวเค้าเปลี่ยนไป เรามองข้ามความรู้สึกเค้าเอาแต่ใจจนทำให้เค้ารู้สึกอึดอัด แต่ที่ทำทั้งหมดนี่ก็เพราะแคร์มากรึป่าว ไม่ได้ทำไปเฉยๆ มันทำแบบนี้ได้กับทุกคนที่ไหน 2 3 วันนี้เราพิมไปเยอะพูดโน่นนี่เค้าตอบเหมือนแค่รับรู้ เราเลยขอว่าวันนี้เลิกงานละโทหาได้ไหม เค้าบอก"ไม่รับปาก ถ้าลืมเด๋วก้ดราม่าอีก" ความรู้สึกตอนนั้นหน้าชามากเลยค่ะ เราเลยถามว่าเป็นอะไรรึป่าว เค้าบอกเค้าเหนื่อย คืมันเปนเพราะเราใช่ไหม เราก้ถามเค้าเงียบ ไม่ตอบ เราก้นั่งอ่านแชทย้อนหลังไปเรื่อยๆ วันมีที่เขาบอกขอให้เรารอ เลยแค๊บแล้วส่งให้เค้า เขาตอบกลับมาแค่ ขอโทษ เค้าว่าเราเค้ากันไม่ได้
เราแค่ห่างกันมันอาจจะมีบางช่วงบางเวลา ที่เราเหนื่อยเราไม่เข้าใจกัน เป็นแบบนี้มันจะมีโอกาสกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ไหมคะ? เราำม่ชอบแบบนี้เลยเรายื้อเราง้อเค้าได้แค่ตัวหนังสือ เรารู้ตัวว่าทำอะไรมากไปจนทำเค้าอึกอัด แค่อยากขอโทษ เราส่งขค ไปเค้าไม่อ่านไม่ตอบ ถ้ามาเห็นอันนี้ก้อยากบอกนะว่าขอโทษ ทำพลาดไปเอง TT
เข้ากันไม่ได้
พอเค้าไปเค้าก้เริ่มทำงาน ไกลกัน เวลาต่างกันคุยกันน้อยลงช่วงอาทิตแรกๆ เรานอยมากๆทำไมถึงหายบ่อยๆ แต่ก้พยายามเข้าใจมาทำงานก้ต้องเหนื่อยเค้าไปอยู่โน่นก้ต้องมีสังคมของเค้านิดหน่อย เราเข้าใจในจุดนี้ แต่มันก้มีบางอย่างที่ทำให้เรารู้สึกอึดอัดเวลาคุยกับเค้า ปกติเค้าจะพิมทิ้งไว้ ทำอะไรก้จะบอก ไม่หายนานๆ ตอนนั้นเราพยายามบอกตัวเองว่า เพราะเราและเค้าอยู่ไกลกันมันเลยเป็นแบบนี้ต่างคนต่างมีหน้าที่ แต่ก้อดนอยไม่ได้ซะที ก้ดราม่าไปหลายรอบ คือทุกครั้งที่เราพูดความรู้สึกแแกไป เราแค่ต้องการคำตอบรึความคิดเห็นจากเค้า เค้าตอบเราแค่ขอโทษ ไม่รู้สึกถึงความไม่เหมือนเดิม เรารู้ตัวว่างี่เง่าเกินไป คือเรากลัวเค้าจะไม่อยู่กับเรา กลัวเค้าเปลี่ยนไป เรามองข้ามความรู้สึกเค้าเอาแต่ใจจนทำให้เค้ารู้สึกอึดอัด แต่ที่ทำทั้งหมดนี่ก็เพราะแคร์มากรึป่าว ไม่ได้ทำไปเฉยๆ มันทำแบบนี้ได้กับทุกคนที่ไหน 2 3 วันนี้เราพิมไปเยอะพูดโน่นนี่เค้าตอบเหมือนแค่รับรู้ เราเลยขอว่าวันนี้เลิกงานละโทหาได้ไหม เค้าบอก"ไม่รับปาก ถ้าลืมเด๋วก้ดราม่าอีก" ความรู้สึกตอนนั้นหน้าชามากเลยค่ะ เราเลยถามว่าเป็นอะไรรึป่าว เค้าบอกเค้าเหนื่อย คืมันเปนเพราะเราใช่ไหม เราก้ถามเค้าเงียบ ไม่ตอบ เราก้นั่งอ่านแชทย้อนหลังไปเรื่อยๆ วันมีที่เขาบอกขอให้เรารอ เลยแค๊บแล้วส่งให้เค้า เขาตอบกลับมาแค่ ขอโทษ เค้าว่าเราเค้ากันไม่ได้
เราแค่ห่างกันมันอาจจะมีบางช่วงบางเวลา ที่เราเหนื่อยเราไม่เข้าใจกัน เป็นแบบนี้มันจะมีโอกาสกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ไหมคะ? เราำม่ชอบแบบนี้เลยเรายื้อเราง้อเค้าได้แค่ตัวหนังสือ เรารู้ตัวว่าทำอะไรมากไปจนทำเค้าอึกอัด แค่อยากขอโทษ เราส่งขค ไปเค้าไม่อ่านไม่ตอบ ถ้ามาเห็นอันนี้ก้อยากบอกนะว่าขอโทษ ทำพลาดไปเอง TT