สาปแล้ว...ไม่ขอรักใคร
ให้เจ็บช้ำใจเราอีก
เสน่หาเกี่ยวใจไหวระริก
ร่ำไห้กระซิกแดเดียว

คำลวงล้วนหวานน้ำตาลก้อน
ยอกย้อนปรวนแปรไม่แลเหลียว
จำใส่ใจเจ้า...เขลาจริงเจียว
ลดเลี้ยวเครือเถาไม่เข้าที

เก็บรักพักกายให้สนิท
จำปิดประตูใจไว้แค่นี้
หายไปตามสายนที
หลีกลี้ซ่อนกายกับสายลม

เขาใช่รักจริงดังหญิงหวัง
พลาดพลั้ง น้ำนองตา...น้ำหน้าสม!
ร้องให้พอต่อพรุ่งนี้อกที่ตรม
หายขื่นขมใจจงเน้น...เป็นบทเรียน