เราจะบอกว่านี่เป้นกระทู้แรกของเราเลยนะ...แบบว่าเกิดมาก็จะอายุเลข 4 หล่ะ (จริงมันมัน4แล้วหล่ะแต่ยังไม่อยากยอมรับความจริง)แล้วเป็นคนที่แบบไม่ค่อยเล่าอะไรให้เพื่อนฟังงัยแบบไม่ไว้ใจใคร(มองโลกแง่ร้ายไปป่ะ555)แต่แบบพอเจอปัญหานี้แล้วแบบอกจิแตกตาย..เล่าให้ใครฟังก็ไม่ได้เก็บไว้ก็จะระเบิด..เอางัยดีหล่ะที่นี้...ก็นี่เลยนึกถึง pantip เลยแหล่งระบายความเครียดประมาณนั้น...เรื่องราวมีอยู่ว่า....คือบอกก่อนนะว่าเราชอบคุยชอบเล่ามากกว่าเขียนหรือพิมพ์เรื่องราวเลยอาจจะแบบไม่ละเอียดน๊า....ทน ๆ อ่านกันหน่อยหล่ะกันจ้า....เข้าเรื่องดีกว่า...คือเราก็ใช้ชีวิตมาผ่านร้อนผ่านหนาวมาก็ เข้าเลข 4 เราก็ไม่เคยเจอความรู้สึกแบบนี้นะ...คือไปรู้สึกดี ๆ รู้สึกผูกพันกับคน ๆ หนึ่ง ทั้ง ๆ ที่พึ่งรู้จัก...อย่า!!!!!! โปรดอย่าคิดว่าเราใจง่ายจนกว่าจะอ่านจบ....คือเรานะจริงๆเป็นคนที่เฟรนลี่นะเข้ากับคนง่าย แต่!!!!!สนิทกับคนยากมาก...บอกได้เลยว่าเพื่อนสนิทมีไหม..มีแต่เคยไว้ใจเพื่อนไหม...ม่ายยยยยยย55555แต่เรานี่จะแบบที่พึ่งทางใจของเพื่อน ๆเลยนะ...แต่คน ๆนี้ที่เราเจอเรามีความรู้สึกว่าเราอยู่กับเขาแล้วเราสบายใจ...เราวางใจที่จะพูดจะคุยกับเขาได้ทุกเรื่อง...เขาก็ดูโอเคกับเรานะรับฟังปัญหาให้คำปรึกษาดีมาก....จนผ่านมา 6 เดือนเราก็รู้สึกว่าเราทนไม่ไหวหล่ะ....อยากบอกความรู้สึกให้เขาได้รู้ว่าเราคิดยังงัยกับเขาเราก็เลยเขียนจดหมายบอกเล่าความในใจไปเลยว่าเรารู้สึกยังงัยแน่นอนคร๊า.....เราขอรักเขาขอผูกพันกับเขาเท่าที่น้องสาวคนหนึ่งจะมีให้กับพี่ชายคนหนึ่งได้.....ก็เรารู้สึกกับเขาแบบนั้นจริง ๆไม่ได้โม้นะ...แล้วเราก็บอกเขาว่าถ้าเขาโอเคให้เก็บจดหมายนั้นไว้...ถ้าไม่โอเคก็ให้เอาจดหมายมาคืนเรา...เขาก็ไม่ได้เอามาคืน....เราก็แอบดีใจแล้วหล่ะ....แต่มาวันหนึ่งมีเหตุไม่เข้าใจกันเกิดขึ้นเราก็ออกจะเหวี่ยงอารมณืใส่เขาไปนิดหนึ่งตามประสาคนใจร้อน ขี้เหวี่ยงเล็กน้อย...อ่อเราลืมบอกไปว่าพี่คนเนี้ยเขาจัดได้ว่าเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงมากคนหนึ่งเลยแหละ....เราก็ดันไปถามเขาว่าตกลงขอเป็นน้องไม่ได้เหรอ...เขาก็บอกว่าอย่าเลยเราก็ถามว่าทำไหม..เขาก็บอกจะหาเรื่องปวดหัวทำไม...เราก็ไม่ยอมคุยกันพักหนึ่งเขาก็บอกว่าขอเวลา 1 เดือนเขาจะมาให้คำตอบหล่ะกัน....แล้วก็ชวนเราคุยเรื่องอื่นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น....แต่เราสิยังคาใจยังร้อนรุ่มว่าตกลงเขาจะเอายังงัยจากวันที่เกิดเรื่องจนวันที่ตั้งกระทู้เราก็ยังไม่ได้เจอเขาแต่อีก 2-3 วันนี้เรากับเขาก็จะได้เจอกันเราก็ยังไม่รู้เลยว่าเขาจะเหมือนเดิมไหม...หรือเปลี่ยนไป...เราแบบตอนนี้ให้เราทำใจตัดเขาเราก็ทำไม่ได้อ่ะ.....คือแบบถอยก็ไม่ได้เดินหน้าต่อไปก็ไม่รู้จะไปยังงัย.....ทำไมอ่ะ....แค่ขอเป็นน้องสาวมันลำบากใจมากเลยหรืองัยเนอะ...ปล.พี่เขาอายุ40กว่าๆแล้วหล่ะ...ไม่มีครอบครัว....ปล.อีกรอบก่อนหน้านี้เขาคุยกับเราดีมาตลอดแนวกวนๆมุกเป๊กๆ....เฮ้อๆๆๆมาช่วยชวนเราคุยให้หายเครียดหน่อยสิ...นะๆๆๆๆๆ