ส่วนตัวเหงามากเลยค่ะ ไม่มีโอกาสได้ไปเยี่ยมเลยสักครั้ง
เพราะมันไกล ขอนแก่น-ปราจีน ไกลมากเลยค่ะ
ได้แต่ทำนู่นนี่นั่นที่บ้านวาดรูปบ้างอะไรบ้างรอเขากลับมา
เพราะเขาไม่ให้เราไปทำงานที่ไหนเลยค่ะให้รอเขาอยู่ที่บ้าน
ช่วงที่เขาไปวันแรกเหงามากเลยจนป่านนี้ก็ยังไม่ชิน
นี่ก็ใกล้จะฝึกเสร็จแล้วนับวันรออย่างเดียว เพื่อนๆเป็นยังไงกันบ้างคะ
ที่ช่วงแฟนไปฝึกแรกๆอ่ะค่ะ ติดต่อไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้เหงามากไหมคะ
ส่วนเราส่งข้อความหาทุกวันเลยรู้ว่าเขาใช้โทรศัพท์ไม่ได้ก็ยังส่ง555+
เพราะไม่รู้จะคุยกับใคร ทุกๆวันเคยมีเขาอยู่ข้างๆแต่ตอนนี้ไม่มีมันอ้างว้างเนาะ
ก็เข้าใจแหละว่ามันคือหน้าที่ ที่ลูกผู้ชายต้องทำ
ได้แต่อดทนรอและเราก็ขอเป็นกำลังใจให้แฟนทหารทุกๆคนนะคะ
อย่าไปมีใครเลยสงสารเขา เพราะเขาก็อดทนรอที่จะได้กลับบ้านเหมือนเราๆ
ที่รอเขานั่นแหละค่ะ คิดถึง เหงา อ้างว้าง แต่ก็ต้องอดทนสู้ๆค่ะ
วิธีการพิมพ์ผิดพลาดหรือแท็กผิดห้องยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะกระทู้ที่2ค่ะ แฮร่ๆ