ต้องขอบอกก่อนว่า.....ผมอายุ 18 ย่าง 19 ปี จะสุกล่ะ 5555555+ ผมเป็นหนึ่งในเด็กทั่วโลกที่มีครอบครัวแตกแยก พ่อแม่ผมมีผมตั้งแต่ตอนอายุ 17-18 ปี ผมเคยเห็นพ่อแม่ผมทะเลาะและทำร้ายร่างกายกัน มาตั้งแต่เด็กๆ จำได้ว่าตอนที่ผมอายุ 8-10 ขวบ แม่ผมทะเลาะกับพ่อผมในรถ แม่ผมถึงขั้นจะขับรถฆ่าตัวตายเลยทีเดียว ทั้งที่ผมก็อยู่ในรถด้วย พ่อกับแม่แยกทางกันไปตอนที่ผมอายุ 13 ปี หลังจากนั้นการดำเนินชีวิตของผมก็แตกออกเป็น 2 ฝ่าย ครอบครัวพ่อผมกับครอบครัวแม่ผม แม่ผมแต่งงานมีลูกใหม่ตอนที่ผมอายุ 15 ปี และพ่อผมแต่งงานตอนผมอายุ 16 ปี และมีลูกใหม่ตอนผมอายุ 18 ปี จนถึงตอนนี้ชีวิตผมต่อไม่ติด ไม่ว่าจะกับใครก็ตาม แม่ก็ไม่เคยรักผม เพราะไม่ได้อยากจะมีผม พ่อไม่เคยสนใจผม เพราะเค้าเป็นนักเลงหัวไม้สนใจแต่ศักดิ์ศรีและเกียรติของตน ผมไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากพ่อแม่ ไม่เคยได้รับการดูแลเอาใจใส่ แถมยังโดนคนในครอบครัวซ้ำเติม ทำให้ผมมีปมด้อยจิตใจอ่อนไหว ชีวิตผมที่ผ่านมาตั้งแต่ตอนเป็นเด็กเล็กๆจนโตขึ้นเรื่อยๆถึงตอนนี้ ปัญหาครอบครัวและปัญหาสังคมรอบตัวผมก็ไม่เคยดีขึ้นเลย

ผมขอหยุดไว้ตรงนี้ก่อน....เพราะนี้ไม่ใช่กระทู้ชีวะประวัติ 5555555+

เหตุผลที่ผมเล่าเรื่องของตัวเองให้ท่านผู้อ่านรับรู้....เพราะผมเข้าใจในตัวละคร Brett ไอ้โจ๋หัวโจก ถึงแม้ปูมหลังของไอ้โจ๋ไม่ได้รับการเปิดเผยมากนัก...แต่ด้วยความที่ตัวหนังมันเน้นไปที่ไอ้โจ๋ คนดูอย่างเราเลยพอเดาได้อยู่พอสมควร ว่าไอ้โจ๋นี่มันเป็นอะไรของมัน โดยไม่จำเป็นต้องใช้จิตวิทยาก็เดาได้ว่า ไอ้โจ๋มันมีปัญหาด้านการควบคุมอารมณ์
เก็บกดมีปมด้อยเครียดสะสม ส่งผลทำให้ขาดไร้ซึ่งความมั่นใจในตัวเอง ไอ้โจ๋ต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อสร้างความมั่นใจให้กับตัวเอง และมันเลือกที่จะใช้ความรุนแรง ในรูปแบบของผู้ล่าและผู้ถูกล่า*****

เยาวชนแบบไอ้โจ๋มีอยู่ทุกสังคมทุกที่ในชนชั้นกลางไปจนถึงระดับล่างทั่วโลก

หนังเรื่องนี้เข้าถึงคนได้ทุกเพศทุกวัยในทุกสังคมทั่วโลก เพราะมันเป็นความจริง มันคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงอยู่เป็นประจำ

จุดเริ่มต้นของปัญหาสังคมส่วนใหญ่เกิดจากพ่อแม่ที่ไม่พร้อมจะมีลูก ในกรณีนี้มีลูกตั้งแต่ช่วงวัยรุ่น ไม่เคยดูแลเอาใจใส่ ไม่เคยให้ความรักความอบอุ่น ไม่เคยถนอมจิตใจ เลี้ยงเหมือนแค่เลี้ยงให้โตเท่านั้น

ถ้าถามว่าผมอิจฉาคนที่เกิดมาในครอบครัวที่ดีหรือไม่? ผมตอบว่าไม่เลยครับ ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะว่าผมคงไม่มีโอกาศได้เรียนรู้ชีวิตที่ขมขื่นแน่นอน ถ้าหากผมโตมาในครอบครัวที่ดีพร้อม หรืออย่างน้อยก็มีพ่อแม่ที่รักเราจริง

ถ้าถามว่าตอนนี้ผมทำตัวเป็นปัญหาสังคมหรือป่าว?  มันก็มีบ้างแหละ ที่แน่ๆเลยก็คือผมมีจิตสำนึกผิดชอบชั่วดีอยู่น้อยมาก ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไม อะไรทำให้ผมเป็นแบบนี้ แต่ด้วยความที่ผมเป็นคนชอบเรียนรู้มากกว่ากระทำเลย เนื่องจากผมมีอาการย้ำคิดย้ำทำและสมาธิสั้นมาก ผมจึงไม่ค่อยได้ก่อปัญหาสังคมเท่าไรนัก

เอ่ออออ.....ผมว่าคงยาวพอล่ะ ผมไว้ค่อยมาเขียนต่อล่ะกันครับ Bye~B

ป.ล.หนังเตือนจิตเตือนใจคนดูในดวงใจของผมคือหนังชุด Saw สุดยอดจริงๆ อิอิอิ