รองเท้าบาสเก็ตบอลของคุณเป็นแบบไหน

ว่าด้วยเรื่อง รองเท้าบาสฯ

เมื่อครั้งที่อายุ 16-17 สมัยที่เรียนมัธยมฯ...คุณคงปฏิเสฐไม่ได้เลยว่า หนังสือการ์ตูน Slam Dunk สร้างแรงบันดาลใจให้คนรุ่นเดียวกัน ให้ชอบบาสฯเอามากๆ

ในการ์ตูนเรื่องนี้ มีการกล่าวถึงรองเท้าบาสฯหลายรุ่น ของตัวละครแต่ละคน ซึ่งเห็นแล้วก็อยากได้รองเท้าแบบนั้นมาใส่เล่นในชีวิตจริง แต่สำหรับผมในตอนนั้นฐานะทางบ้านค่อนข้างปานกลางถึงยากจน จะไปซื้อรองเท้าแพงๆ คู่ละ 3 - 4,000 ก็ไม่ไหวจึงทำได้เพียงใส่รองเท้านันยางเล่นไปก่อนเท่านั้น

รองเท้านันยางนั้นออกแบบตามมาตรฐานสากล แต่ใช่ว่าจะใส่ได้อย่างถนัดและพอดีทุกๆคน...สำหรับผมเอง เมื่อใส่นันยาง ใช้ทั้งวิ่ง ทั้งกระโดดไปนานๆ เท้าก็พังหมดเพราะมันไม่เซฟแถมกัดอีกต่างหาก เนื่องจากผมเองเป็นคนขาโก่งและฝ่าเท้ามีลักษณะเว้าสูง จึงทำให้ข้อเท้าพลิกง่าย กระโดดแล้วโดนสะกิดให้ลงมาผิดจังหวะนิดหน่อยก็พลิกซะแล้ว บางครั้งเจ็บหนักก็ต้องหยุดพัก และพักแต่ละครั้งใช้เวลารักษาตัวเป็นเดือน

ถึงแม้ว่าเล่นบาสฯแล้ว มีอาการบาดเจ็บเรื่อยมา แต่ยังไงๆก็ยังชอบเล่นอยู่ดี ทำยังไงได้ล่ะ ^^  

เมื่อเริ่มเรียนมหาวิทยาลัย กลับไม่ค่อยได้เล่นแล้วเพราะชีวิตมีเรื่องให้ทำมากขึ้น นอกจากจะเรียนหนังสือแล้ว ยังต้องแบ่งเวลาให้เพื่อน ที่สำคัญตอนนั้นเริ่มมีแฟน จึงต้องแบ่งเวลาให้กับแฟนอีกด้วย (อย่างหลังนี้สำคัญสุดและผมคิดว่าหลายๆคนคงเป็นเหมือนกัน)

เมื่อเรียนจบก็อายุ 23-24 เข้าสู่วัยทำงาน ด้วยความที่ตั้งใจทำงาน จึงทำให้แบ่งเวลายากกว่าเดิม จะมีเวลาว่างเฉพาะวันหยุดเสาร์อาทิตย์เท่านั้นที่ได้เล่นบาสฯ แต่บางสัปดาห์หากมีงานเข้ามาช่วงวันหยุดก็จะไม่ได้เล่นเลย
วัยนี้เพิ่งเริ่มหาเงินได้เอง ทำให้มีกิจกรรมมากขึ้นทั้งกับที่ทำงานได้พบปะผู้คนหน้าใหม่ๆ และไหนจะต้องเข้าสังคมเฮอาปาร์ตี้กับเพื่อนอีกด้วย มาถึงจุดนี้เพื่อนรุ่นๆเดียวกันบางคนก็เลิกเล่นบาสฯกันไปแล้ว

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ จนมาถึงอายุ 26-27 เราจะได้เห็นแล้วว่าเพื่อนรอบๆตัวนั้นเหลือใครบ้างที่ยังเล่นบาสฯอยู่ นั่นแสดงว่าต้องมี #ใจรักจริงๆ
ช่วงวัยนี้ ทำงานมาสักพักแล้วก็พอปรับตัวจัดสรรเวลาได้ จึงกลับมาเล่นบาสฯได้สม่ำเสมอมากขึ้น พอมีรายได้จากการทำงานของตนเองแล้ว จึงเลือกซื้อสิ่งที่อยากมี รองเท้าดีๆที่อยากได้ไม่ว่าจะเป็น Jordan CP, Lebron11elite, 12elite  เมื่อมีอุปกรณ์ครบยิ่งทำให้รู้สึกว่า บาสฯ มันช่างสนุก และสนุกมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนเสียอีก คราวนี้เวลาว่างเท่าที่มีเท่าไรก็เอาไปเล่นบาสฯหมดเลย

น่าเสียดาย....ที่ผ่านมาไม่ได้เล่นอย่างเต็มที่

หลังจากนั้นเวลาก็ล่วงเลยไปอย่างรวดเร็ว ร่างกาย ขา, เข่า, ข้อต่อ ชักจะไม่ค่อยไหวเหมือนก่อน กระโดดขยับไม่ได้ดังใจ ก็ต่อให้ใส่อุปกรณ์ดีๆแล้วก็ตาม
เป็นเพราะปล่อยเวลาผ่านไปหลายปีที่ไม่ได้ตั้งใจกับบาสฯให้เต็มที่ ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะขาดเบสิกเคลื่อนไหวที่ดี ที่ผ่านมาจึงเจ็บบ่อยๆ

พอลองกลับมาคิดดูแล้ว เราถนอมร่างกายด้วยอุปกรณ์ดีๆมันก็จริง แต่มาทำเอาตอนที่สายไป เห็นเด็กรุ่นน้องเล่นกันสนุก พุ่งเข้าใส่ไม่ยั้ง แต่ตัวเราจะทำแบบนั้นก็ไม่ไหว และมีบ้างที่ล้มเจ็บ ตอนนี้อายุ 32 แล้ว เมื่อบาดเจ็บขึ้นมาก็ต้องพักกันยาวเลย
อีกอย่างเพราะชีวิตการทำงานนอนดึกตื่นเช้าพักผ่อนน้อยทำให้ร่างกายฟื้นตัวไม่ทัน พูดแล้วก็คล้ายกับว่าบาสฯ เป็นกีฬาอันตรายเลยทีเดียว
ผมตั้งใจว่าจะเล่นให้เต็มที่อีกสัก 3-4 ปีถ้ายังมีอาการเจ็บและไม่ไหวจริงๆก็คงจะเลิกเล่น และหันมาหากีฬาอย่างอื่นบ้าง

ฝากคนที่ได้อ่านบทความนี้ โดยเฉพาะที่ยังอายุไม่ถึง 30 หากคุณชอบเล่นบาสฯและคิดว่ามันสนุกขนาดนั้นก็เล่นไปเถอะ จะเล่นเป็นบ้าบออย่างไรก็เล่นไป....อย่าลืมลงทุนซื้ออุปกรณ์ดีๆให้สมกับที่เราชอบมัน แล้วช่วยบอกกันหน่อยว่ารองเท้าบาสของคุณเป็นแบบไหน

“เพราะบาสฯมันเล่นได้แค่เพียงช่วงระยะเวลานึงเท่านั้น"

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่