ไม่เคยคิดที่จะต้องมาขีดเขียนเรื่องราวที่ผ่านมาเป็นตัวอักษร แต่สถานการณ์มันพาไปค่ะ เราเองตอนนี้ ย้ายมาอยู่ที่ประเทศเยอรมันเกือบจะ 8 เดือนแล้วค่ะ ยังปรับตัวได้ไม่มากเท่าไรนัก สิ่งที่แย่ที่สุดคือ เวลาที่เหงาหงอย เปล่าเปลี่ยว ไม่รู้จะคุยกับใคร คุณสามีก็ต้องทำงาน เรามีเพื่อนสนิทคนนึง แนะนำว่า ลองเขียนเล่าเรื่องราวชีวิต หรือแบ่งปันประสบการณ์การไปเที่ยวสถานที่ต่างๆ ก็เลยคิดว่า ประสบการณ์ชีวิตที่อยู่ต่างแดน อาจจะเป็นประโยชน์ให้กับผู้อ่านบ้าง ไม่มากก็น้อยค่ะ เรามาเริ่มกันเลยนะคะ
ทำไมถึงเลือกไปประเทศแถบอาหรับ ประเทศที่ไปอยู่คือโอมานค่ะ มีเมืองหลวงคือมัสกัตค่ะ ขอย้อนไปเมื่อกลางปี 2551 ตอนนั้นทำงานเป็นเลขาอยู่บริษัทจิวเวลรี่เล็กๆ เหตุเกิดจากเรื่องชีวิตความเป็นอยู่ในกรุงเทพฯ และที่สำคัญความรักค่ะ ก็เลยบอกตัวเองว่า ไม่ได้นะ เราจะอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้  ก็เริ่มหางานในหนังสือพิมพ์บางกอกโพสต์ แล้วก็เจอประกาศรับสมัครตำแหน่งในโรงแรมในเครือระดับห้าดาวแห่งหนึ่งที่กรุงมัสกัต เราก็อืม โรงแรมเป็นแบรนด์ที่มีอยู่ทั่วโลก ดังด้วย แถมมีเครือโรงแรมนี้ที่เมืองไทยด้วย ลองดูละกัน เรียนมาทางด้านการจัดการโรงแรมและการท่องเที่ยว แต่ไม่เคยได้ทำงานทางด้านนี้เลย แต่ต้องไปทำงานที่โอมาน อ้อ เรารู้จักนักกีฬาชาตินี้ตอนที่มาแข่งเอเชี่ยนเกมส์ที่ประเทศไทย ตอนนั้นไม่คิดอะไรมากเลยค่ะแค่ตอบตัวเองว่าเราต้องไปสมัคร สถานที่สมัครนั้นคือที่เชียงใหม่นะคะ เป็นแบบ walk-in interview คือไม่ต้องส่งประวัติหรือใบสมัครล่วงหน้าค่ะไปตายเอาดาบหน้าวันนั้นเลยค่ะ ก็ขอบคุณเพื่อนสนิทอีกคนนึงที่แลกไมล์ตั๋วการบินไทยเพื่อให้เราได้ไปสมัครงานตามที่ต้องการ ทุกอย่างก็เรียบร้อยค่ะสรุปว่า เราได้งานค่ะ จากนั้นต้องทำอย่างไรต่อจะบอกว่าเรามีคนร่วมชะตากรรม เอ้ยร่วมทีมทั้งหมด 20 คนค่ะ ไว้มาเล่าต่อพรุ่งนี้นะคะ