หลายๆ คนคงได้รับข่าวสารเรื่องนี้กันมาพอสมควรนะครับ มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับรุ่นน้องของผมเอง
ซึ่งมันไม่ควรที่จะเกิดขึ้นเลยด้วยซ้ำ วันนี้ผมออกมาสู้ ออกมาไม่ให้เรื่องนี้เงียบเพราะ
ครอบครัวน้องนั้นเหลือเพียงพ่อแม่ สองตายายแก่ๆ ที่เป็นชาวบ้านจนๆ ความรู้ก็น้อยนิด
พ่อรับจ้างเลี้ยงวัว แม่ก็รับจ้างทั่วไป โดยอาศัยอยู่ใน อ.ไทรโยค จ.กาญจนบุรี
รุ่นพี่ รุ่นน้อง และเพื่อนๆ ที่โรงเรียนเรารู้จักครอบครัวกันเกือบทุกคนอยู่แล้ว
รู้ว่าบ้านใครทำอะไรเป็นยังไง ฐานะแบบไหน นี่คือสิ่งที่ทำให้ผมต้องออกมา

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ข่าวจากเว็บกระปุก พร้อมการตอบโต้จากฝั่งโน้นโดยไม่ออกชื่อว่าคือใครกันแน่
http://hilight.kapook.com/view/138385

ลิ้งข่าวจากทางช่อง8
http://www.thaich8.com/news_detail/7272


"สู้เพื่อใคร? พ่อแม่เขายังไม่เรียกร้องเลย...."

ที่ผมออกมาสู้ออกมาเรียกร้อง เพราะผมและน้องๆ เข้าใจและรู้ถึงสภาพทางสังคมและครอบครัวของน้องกันพอสมควร วันนี้ยังไม่มีอะไรที่จะการันตีได้ว่าครอบครัวของน้องจะได้รับความเป็นธรรม จะอยู่อย่างไรหากน้องจะไม่ฟื้นขึ้นมาอีกต่อไป

ไม่มีความอุ่นใจใดใด ที่ทำให้เพื่อน พี่น้อง ครู อาจารย์ หรือใครก็ตามรู้ได้ว่าครอบครัวจนๆ เล็ก ครอบครัวนี้ได้รับความเป็นธรรมแล้วจริงๆ มีเพียวคำพูด หรือข้อความว่าจะช่วยอย่างเต็มที่เท่านั้นเอง

ทำไมตัวผมต้องเข้ามาเสี่ยงมาออกตัว ไม่กลัวหรอ?

ตั้งแต่ผมลงบทความแรก ผมได้คิดถึงเรื่องพวกนี้หมดแล้วครับ ถ้าผมไม่ออกมาสู้ ใครจะสู้ให้น้อง น้องก็นอนหายใจพงาบๆ อยู่ พูดก็ไม่ได้ แล้วจะได้ผมนั่งดู นอนดู ให้เรื่องนี้มันผ่านไปเฉยโดยที่ไม่สนใจนั้น ปล่อยให้พ่อแม่ ที่เป็นชาวบ้านจนๆ ที่ไม่มีนายพลเป็นญาติผู้ใหญ่สู้เพียงลำพัง สำหรับผม ผมทำไม่ได้หรอกครับ ถ้ามันจะมีผลกระทบอะไรมาที่ตัวผม ไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่งนั้นผมก็พร้อมที่จะยอมรับและเผชิญกับมัน ถ้าต้องทำเพื่อน้อง ทำเพื่อคนที่ไม่มีทางสู้ผมยอม จะได้รู้กันไปว่าประเทศนี้คนอย่างผมมันอยู่ไม่ได้

ส่วนที่ทางโน้นให้ข่าวกับทางเว็บ "Kapook" ว่า "ก็ไม่เข้าใจว่าคนอื่นจะมาเรียกร้องเพื่ออะไร ทั้ง ๆ ที่พ่อแม่ของน้องเอ็มไม่ได้เรียกร้อง..." นั้นคุณคุยกับเขาแล้วจริงๆ หรอครับ ถ้าจริง ตกลงกันแล้วอย่างไร ทำไมไม่บอกมาละว่าอะไรยังไง ใครคือพยาน มีลายลักษณ์อักษร แล้วมันช่วยครอบครัวเขาในระยะยาวได้จริงๆ ใครก็พุดได้ว่าจะช่วยทุกอย่าง แต่คนทำละ ทำตามที่พูดหรือเปล่า? และถ้าดีแต่พูดก็นิยามกันเอานะครับ ผมขอไม่นิยาม

และที่ผมออกมาสู้ ไม่ใช่เพื่อตัวผม ไม่ใช่เพื่อเพื่อน พี่ น้องๆ ไม่ใช่เพื่อคุณทุกคนที่อ่านหรอกครับ แต่มันเพื่อพ่อแม่ของน้อง ในวันหนึ่งน้องไม่อยู่แล้ว สองตายายแก่ๆ จะใช้ชีวิตอย่างไร ซึ่งน้องก็คงคิดเช่นผม ไม่มีใครอยากให้พ่อแม่ของตัวเองลำบากหรอกครับ แทนที่หนึ่งชีวิตที่สองตายายคาดหวังว่าจะได้เลี้ยงดูเขายามแก่เฒ่า กลับกลายเป็นความอ้างว้างโดดเดี่ยว มันแย่นะครับ แค่ต้องโดดเดี่ยวยามแก่ชราก็ว่าแย่แล้ว แต่นี่โดดเดี่ยวเพราะเสียเสาหลักไป เสียความหวังเดียวของเขาไป มันยิ่งกว่าหลายเท่านะครับ

ซึ่งวันนี้ผมเพิ่งเดินทางกลับมาจากโรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้าที่น้องเอ็มรักษาตัวอยู่วันนี้พ่อน้องพาผมเข้าไปในห้อง ICU ที่น้องรักษาตัวอยู่สภาพน้องไม่ใช่น้องที่ผมเคยเห็นหรือเคยรู้จักเลย หน้าน้องหน้าดำมาก ตัวน้องบวมมาก น้องต้องใช้เครื่อง Ecmo เครื่อง ปอดเทียม และก็เครื่อง CRRT ไว้ล้างไตตลอด 24ชม เป็นต้น ถ้าคนรู้จักเครื่องพวกนี้มันไม่ใช่อาการเล็กน้อยเลย

ได้พูดคุยกับคุณหมอเวรถึงอาการล่าสุดของน้องตอนนี้คือเลือดไม่ออกเหมือนวันแรกที่มาแล้วนะครับ แต่สิ่งที่น่าเป็นห่วงคืออาการติดเชื้อในกระแสเลือดที่หมอยังไม่รู้ว่ามันคือเชื้อตัวไหนกันแน่ ให้ยาอย่างเต็มที่ อย่างเต็มที่เช่นกัน อันนี้ผมต้องขอบคุณทางโรงพยาบาลที่เต็มที่กับน้องผมคนนี้ด้วย

ส่วนที่ทางพลทหาร ผู้กอง หรือ...อะไร ให้ข่าวกับ "Kapook"ไปว่า น้องอาการดีขึ้นนั้น ก็อาจจะดีขึ้นครับในตอนนั้นครับ อาการของน้องขึ้นลงได้ตลอด แต่บังเอิญตอนผมไปมันลงและโดยรวมถือว่าแย่ลงเสียด้วยซิ ผมไม่รู้ว่าคนที่ให้ข่าวคือใคร มันคงลำบากมากครับจนต้องปกปิดชื่อ ผมเข้าใจครับ

ผมนั่งคุยกับแม่และพ่อน้องอยู่นานมาก แม่น้องในแววตา มีความหวัง และความกลัวอยู่ ผมไม่รู้ว่าแม่กลัวไร รู้แค่ว่ามีทหารคอยมาอยู่เป็นเพื่อนแม้กระทั่งตอนนอน ตลอดที่ผมคุยกับแม่มีทหารมานั่งประกบเกือบตลอด ทราบว่าท่านหนึ่งเป็น พลทหาร อีกท่านยศสูงน่าจะประมาณจ่า ผมพยายามถามเกี่ยวกับเหตุการณ์ต่างแล้ว ได้ความว่าน้องออกกำลังกายจนล้มไปเอง

เราไม่ได้ต้องการจะหาคนผิดใดใดครับ วันนี้มันเกิดขึ้นแล้ว น้องยังโคม่า และยากที่จะกลับมา เราพูดถึงอนาคตกันแล้วครับ ผมไม่มีความสามารถพอที่จะไปล้วงคอให้ใครในค่ายพูด ผมไม่มียศมากมายอะไรขนาดนั้น ยศผมมันแค่ "นาย" นำหน้าแค่นั้นเอง แต่อะไรคือสิ่งที่ครอบครัวน้องควรจะได้รับ ต้องชัดเจนครับ ต้องมีหลักฐานและยอมรับได้ว่ามันยุติธรรม ไม่ใช่พูดกันลอยๆ ถ้าแฟร์จริง ทุกคนยอมรับครับ แต่วันนี้ไม่มีอะไรที่ยืนยันได้เท่านั้นเอง มีเพียงชายนิรนามให้ข่าว ชายที่บอกว่าตัวเองเป็นชายชาติทหารแต่กลับทำอะไรอยู่ในรู มากกว่าอยู่ที่แจ้ง ชายผู้ที่ผมคิดว่าพลทหารบางคนยังแมนกว่าเลย เพียงเขายศแค่พลทหาร

แม้วันนี้มีเพียงสื่อไม่กี่สำนักที่สนใจและพร้อมจะช่วย ทุกคนพร้อมจะแชร์ แค่นี้ก็เป็นกำลังใจให้ผมได้แล้วครับ วันนี้พ่อ แม่น้อง อาจจะยังไม่เรียกร้อง แล้วกองทัพ หน่วยงานของเขาเข้าไปพูดคุยหรือยังครับ ที่เขาไม่เรียกร้องเพราะเขายังให้เกียรติคุณอยู่หรือเปล่า เขาดีขนาดไม่เรียกร้องทั้งทีครอบครัวเขาขาดทุกอย่างคุณต้องรีบเข้าไปช่วยเหือใช่หรือไม่ แล้วจะช่วยเหลือย่างไรต้องชัดเจนนะครับ อย่าหลบมุมคุณ เขาสำบัด สำนวน เล่ห์เหลี่ยมไม่เท่าพวกคุณนายร้อย นายพันหรอกครับ เชาแค่ชาวบ้านที่จนมากๆ การศึกษาก็น้อยมาก มีหวังกับลูกคนคนเดียวที่ยังนอนไม่ทีท่าว่าจะฟื้นขึ้นมาก็เท่านั้นเองครับ

ขอบคุณพ่อ แม่ ครู อาจารย์ ญาติ เพื่อน พี่ น้อง ทั้งที่รู้จักและไม่รู้จัก ทีคอยเป็นห่วงเป็นใยว่าผมจะ "ไม่ปลอดภัย" ทุกท่านนะครับ แต่เชื่อเถอะถ้าผมจะเป็นอะไรไป เพราะช่วยน้องก็ให้มันรู้กันไป

สุดท้ายฝากถึงผู้ใหญ่ในกองทัพ นอกเหนือจากหน่วยงานของน้อง หรือถ้าเรื่องนี้ถึงนายก หรือใครก็ตามที่พอจะมีเวลาว่างลองเสียสละเวลาอันมีค่าของท่านไปเยี่ยมเขาหน่อยนะครับเพื่อความอุ่นใจของเขา มันจะช่วยเขาได้มากเลยทีเดียว ในวันที่เหมือนจะไร้หนทาง

ขอบคุณครับ
"นาย" ศุภกิตติ์ วิเศษอนุพงศ์
ประชาชนธรรมดาไม่ใช่พ่อแม่เป็นแค่รุ่นพี่ของน้องคนหนึ่ง

*เลือดยังบริจาคได้ตลอดนะครับ ทุกกรุ๊ปทุกที่ ระบุว่าให้ "ส.ท.ปัญญา เงินเหรียญ"
**วันนี้อาจจะเขียนยาวและวกวนไปหน่อยนะครับ ผมกำลังหาวิธีสู้เพื่อน้องอย่างสุดกำลังครับ นี่ยังมีอีกเยอะที่อยู่ในใจนะครับ ทั้งวันผมก็พูดไม่หมด
***วันนี้น้องผมที่กองทัพได้สั่งสอนให้มาปฏิบัติหน้าที่เพื่อชาติได้ล้มลงแล้วเพราะคำสั่งซ่อมใครละจะสนใจ?
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10206277137035313&set=a.1499295890343.2063456.1472532070&type=3&theater

ขอบคุณทุกความคิดเห็นครับ ขอบคุณที่ให้ความสนใจกับเรื่องราวของรุ่นน้องผมคนนี้ ขอบคุณที่ไม่นิ่งดูดาย ขอบคุณครับ