[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ เป็นกระทู้แรกของเรา ถ้าผิดพลาดยังไงขอโทษด้วยน๊า ก่อนหน้านี้เราได้แต่คอยอ่านปัญหาของคนอื่น ไม่เคยคิดว่าวันนึงตัวเองจะต้องมานั่งระบายผ่านกระทู้แบบนี้ ปกติเราก่ได้แต่ปรึกษาเพื่อนที่สนิทเท่านั้น
ตั้งใจสมัครมาเพื่อระบายความในใจเกี่ยวกับปัญหาของคู่รัก ที่ไม่ใช่แค่เรื่องของคนสองคนอีกต่อไป เพราะชอบมีผู้ใหญ่เข้ามาวุ่นวายและยุยงให้เป็นปัญหาหนักกว่าเดิม

เรากับแฟนคบกันมานานเกินกว่า 2 ปี เราเรียนจบแล้ว แต่แฟนเราซิ่วเรียนช้ากว่าเรา3ปีและยังเรียนอยู่ เราต่างคนต่างอยู่คนละบ้าน แต่บ้านเราไม่ไกลกันมาก เราจะออกมาเจอกันอาทิดละ2-3ครั้ง ทุกครั้งที่เราออกจากบ้านจะต้องกลับบ้านมาทุกวัน กลับดึกก็มีโดนพ่อแม่ตามอยู่บ้าง
ความสัมพันเราคือเค้ามักจะเป็นฝ่ายเทคแคร์เรา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราไม่เคยเทคแคร์เขานะ เอาเป็นว่าที่เราตกลงคบกับเขาก็เพราะ นิสัยเทคแคร์ของเขา [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้สำหรับเราการเทคแคร์มันบ่งบอกได้หลายอย่างเลยนะ ไม่ได้หมายความว่าเราเห็นแก่ตัวจะเอาแต่งอมืองอเท้า แต่เรามองลึกกว่านั้น มองว่าการที่เขาเทคแคร์เราอย่างไม่อายใคร เขาจริงใจและจริงจังกับเรา ให้ความสำคัญกับเรา ยอมสละเวลาส่วนตัวและศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายในบางครั้งเพื่อเรา ทั้งนี้ทั้งนั้นก่ขึ้นอยุ่กับเหตุและผลด้วยนะ เราว่าการที่ผู้ชายที่มีนิสัยเทคแคร์ผู้หญิงสมัยนี้มันหายากมากนะ

นิสัยพื้นฐานของเราสองคนคือ เรารักใครเรารักจริงเรารักทีละคน
และโดยส่วนตัวเราเป็นคนที่รุ้สึกว่าถ้าตัดสินใจจะคบใครแล้วก็เหมือนกับการที่เราลงมือทำโปรเจคใดโปรเจคนึงร่วมกัน ถ้าเราเจอปัญหาเราก็ต้องช่วยกันหาทางแก้ไขไปด้วยกัน อาจจะต้องมีการปรับเปลี่ยนในบางจุดของบางคน รึเราอาจจะต้องใช้ความพยายามมากขึ้นกับเรื่องเดิมมากกว่าที่เคยสักหน่อยเพื่อที่จะก้าวข้ามผ่านมันไปด้วยกันให้ได้ แต่หากเราเจอปัญหาแล้วเรามัวแต่มา "เครียด" "ไม่หาทางแก้ไข" "ไม่ยอมปรับเปลี่ยนวิธีการดำเนินงาน" "ไม่พยายามที่จะหาทางออกแล้วลงมือฝ่าฟันไปด้วยกัน" โปรเจคนั้นก็จะไม่มีวันประสบความสำเร็จได้  เมื่อเราเดินไปทางนึงแล้วตัน เราก็ต้องร่วมกันหาทางออกใหม่ที่ดีกว่าเพราะความรักมันคือโปรเจคคู่ที่ไม่สามารถทำคนเดียวแล้วประสบความสำเร็จได้!  แต่ถ้าไม่พร้อมที่จะจับมือพยายามฝ่าฟันโปรเจคไปด้วยกัน ความคิดเห็นส่วนตัวเราว่า คุณก็ไม่ควรตัดสินใจคบกันตั้งแต่ทีแระ
ซึ่งแฟนเรานิสัยพื้นฐานเขาก็เป็นผู้ชายเกเรทั่วไป เผลอๆจะเกเรมากกว่าปกติด้วยซ้ำไป บ้านเขามักตามใจลุกอยากได้อะไรก็ซื้อให้ เหมือนมีคนคอยซับพอตการตัดสินใจของเขาอยุ่ตลอดเวลา แค่ถ้าลูกอยาก ก็จะให้ ซึ่งในบางทีเราว่ามันก็มากเกินไป และนิสัยส่วนตัวจะออกแนวเป็นคนหัวอ่อน อ่อนไหวไปตามสภาพแวดล้อม ตามความคิดของคนที่เขาให้ความสำคัญ และบ่อยครั้งที่เขามักจะแปรเปลี่ยนทัศนคติของตนเองไปตามเสียงของคนส่วนมากโดยลืมความรู้สึกที่แท้จริงของตนเอง ซึ่งอะไรที่ดีไม่ค่อยจะมีผลกระทบกับเขามากนะ แต่อะไรที่ไม่ดีน่ะสิ เขาซึมซับได้รวดเร็วมาก และอีกอย่างเขาเป็นคนที่ชอบเก็บปัญหามา "เครียด" มากกว่าที่จะ "ลงมือแก้ไข"

บ้านของแฟนมีลูกหลานที่เป็นผู้ชายเยอะมักชอบเปิดเผยเรื่องการมีคนรักและหยิบยกกันมเป็นประเด็นคุยกันบ่อยครั้ง
ซึ่งสวนทางกับเราที่เรารู้สึกยังไม่อยากเปิดเผยให้ครอบครัวเราได้รับรู้ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ไม่ใช่พ่อแม่เราปิดกั้นนะ พ่อแม่แทบอยากรู้ด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายพอ่แม่เรารู้นะ คงรู้ตั้งแต่คบแรกๆแร่ะ จนเราคบมานานขนาดนี้ก็ไม่มีอะไรเสียหายวุ่นวาย เขาก็ไม่ได้จู่จี้อะไรกับเรา รอเราพร้อมบอก เขาก็พร้อมเปิดใจรับฟัง เพราะถ้าเขาไม่พอใจเขาคงโวยตั้งแต่รุแต่แรกแล้วแร่ะ แต่เราแค่อยากรู้สึกว่าเขาใช่แล้วจริงๆก่อนจึงค่อยไปมาหาสู่กันก็ได้ เพราะเราก็ไม่ได้ทำอะไรให้เสียหายอยู่แล้ว การแนะนำให้ครอบครัวรู้จักช้ารึเร็วเรวว่ามันไม่ได้สำคัญ เพราะต่อให้เปิดตัวเร็วไปก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะคบกันยาวขึ้น
ซึ่งถ้าเรามีปัญหากันต่างฝ่ายต่างไม่เข้าใจกันทะเลาะมีปัญหากัน พ่อแม่เห็นเราเป็นทุกข์ก็พอยเป็นทุกข์ไปด้วย ไม่พอใจอีกฝ่ายที่ทำลูกเราเสียอกเสียใจ เครียด เสียความรู้สึกต่างๆนาน ทั้งที่บางครั้งอาจเป็นลูกของเขานั้นแร่ะที่เป็นคนก่อปัญหาซะเอง พอบ่อยครั้งเข้า ด้วยความที่เขาเป็นห่วงเราเขาก่แนะนำในมุมมองของผู้ใหญ่ว่าถ้าไปไม่รอดก่จบกันดีกว่าไหม เป็นเพื่อนกันดีกว่าไหม ซึ่งอย่างที่บอกเรารู้สึกว่ามันเป็นโปรเจคของคนสองคน ในเมื่อเราตัดสินใจจะทำร่วมกันแล้ว เราเดินไปเจอทางตันแต่เรายังไม่ได้ไปทุกทาง มันก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะไม่มีทางออกให้เราซะหน่อย
การที่พ่อแม่เป็นห่วงเราเราเข้าใจ แต่เราว่าในบางครั้งมันกลับกลายเป็นแรงกดดันทำให้เราเครียดหนักกว่าเดิม ก็คนมันรักมันก่พยายาม กลับมาบอกให้เราล้มความพยายามทั้งหมดที่เราทำอยุ่เถอะ เราว่ามันให้ความรู้สึกที่เฟลมากเลยนะ  ความกดดันมันจะเพิ่มขึ้นจากการที่เราเครียดแค่ปัจจัยคนสองคน กลับเพิ่มเป็น สาม สี่ ห้า สุดท้ายเราอาจจะลงเอยที่การเลิกลากันตามที่ทุกคนเห็นสมควร แต่ใจน่ะสิที่ตัดสินใจไปแบบนั้นเพราะโดนกดดันไง บางครั้งการตัดสินใจแบบนั้นออกไปอาจไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการจริงๆด้วยซ้ำไป นี่แร่ะเหตุผลที่เรายังไม่อยากเปิดเผยกับผุ้ใหญ่เป้นเรื่องเปนราวแล้วรอให้ชัวร์ก่อน เพราะเขาจะเป้นห่วงเรา มองอีกฝ่ายติดลบ แล้วเพิ่มแรงกดดันให้กับเรา




เกริ่นมาเยอะแล้ว เข้าเรื่องเลยดีกว่า
เรากับแฟนเราตลอดเวลาที่คบกันมีปัญหากันตลอดแร่ะ ซึ่งปัญหาช่วงแรกก็เป็นการไม่เข้าใจในนิสัยของแต่ละผ่าน การเรียนรู้ทำผิดทำถูกกันไป
ช่วงต่อมาก็เปนเรื่องจำพวกเคยบอกว่าอีกฝ่ายชอบอะไรรึไม่ชอบอะไรแล้วดันลืม รึยังทำในสิ่งที่ไม่ชอบอยู่ เหมือนลืมให้ความสำคัญในเรื่องของความรู้สึก
ช่วงต่อมาก็เป็นเรื่องการตกลงเพราะในเมื่อบอกแล้วว่าไม่ชอบคุณก็ยังทำอยุ งั้นก็มาตกลงเป็นเรื่องเป็นราวกันไปเลยว่าอะไรควรทำอะไร อะไรไม่ควรทำ
แล้วก็ตามมาด้วยทำตามข้อตกลงได้บ้างไม่ได้บ้างอีก
ซึ่งทุกปัญหาเราก่ผ่านพ้นกันมาได้ตลอดแร่ะ อาจจะมีการทะเลาะจนเลิกราไปช่วงนึงบ้าง ต่างกันต่างมีชีวิตของตัวเองบ้าง  แต่เราก็ยังมีกันถึงทุกวันนี้ เพราะคำๆเดียวเลย เรา"รัก"กัน

แต่ปัญหาตอนนี้น่ะสิ อย่างที่บอกเขาชอบแสดงความเครียดออกมาแต่ไม่ยอมลงมือแก้ปัญหาทั้งที่รู้ว่าควรจะทำอะไรแต่ะก็เลือกที่จะไม่ยอมทำ แล้วก็มาทำเครียดจนพ่อแม่เขาเปนห่วง แล้วแม่เขาก็มาต่อว่าเราหาว่าเราเป็นต้นเอง พอลูกเขาเครียด แม่เขาก่พอยเครียด [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้นั้นแร่ะเหตุผลที่เรานึกตั้งแต่แรก พ่อแม่ก็ต้องรักและเป็นห่วงและเข้าข้างลูกตัวเองและมองอีกฝ่ายติดลบไว้ก่อนเสมอ เราป้องกันในทางของเราไม่ให้เกิดขึ้นแล้ว แต่เขาเปิดช่องทางให้มันเกิดขึ้น แล้วมันก็เกิดขึ้นจริงๆ
แล้วตอนที่เราคุยกับแม่เขานะ แม่เขาพูดแต่คำเดิมๆเราก็ไม่ได้โง่ตีความไม่ออกซะหน่อย "นี่แม่พูดแบบตรงๆคุยกันเลยนะ... นี่แม่ขอพูดหน่อยนะ... นี่แม่ไม้ได้เข้าข้างลูกแม่นะ... แต่เราต้องปลงนะ... เรารักเขารึป่าวเราก่ต้องยอมรับเขานะ... นี่แม่ไม่ได้รังเกียดเรานะ... แม่ขอละแม่ก็เปนห่วงลูกของแม่แม่ก็เครียด... ถ้ายอมรับได้ก็คบต่อแต่ถ้าไม่ไหวก็เลิกกันเถอะ..."
สรุปความทั้งหมดทั้งมวลที่เราจับใจความได้นะ แม่เขาบอกให้เรายอมๆลูกเขาไปเว้ย แล้วพูดเหมือนลูกตัวเองไม่ได้ทำผิดอะไรเลย แถมลูกเขามานั่งเครียดเพราะเรื่องของเราอีกก็คงคิดว่าลูกเขาแคร์เรามาก มโนคะ! ที่ลูกคุณเครียดอยุ่คือเขาทำในสิ่งที่ไม่ควรทำทั้งที่รู้อยุ่แก่ใจว่าจะเป็นปัญหาเขาเลยเครียดคะ ขอโทษนะคิดว่าเราไม่เครียดเลยดิที่ทะเลาะกับแฟนอ่ะ ลูกเขาเครียดคนเดียวมั้ง แล้วยังมีหน้ามาบอกอีกนะเนี่ยะพอมีปัญหากันก่เครียด ก่เออน่ะสิ ปัญหาก็ลูกแม่สร้างไง ดันมาบอกให้เรายอมรับเราทำใจ อ่อนี่แม่ไม่ได้เข้าข้างลูกแม่เลยนะ นี่แม่ไม่ได้รังเกียดเราเลยนะ แต่ถ้ามีปัญหากันบ่อยขนาดนี้ก็เลิกเถอะ ยังวัยรุ่นทั้งคู่หาใหม่ทั้งคู่ อ่ออออ... นี่แม่พูดจาเป็นกลางมากเลยนะ "ถ้ายอมรับลูกเขาไม่ได้ก็เลิก..." ง่ายจัง
เราเข้าใจนะว่าทุกคนมีข้อดีข้อเสีย ซึ่งความรักมันก็ต้องพยายามจูนเข้าหากันปะ แม่พูดอย่างกะเกิดมาปุบ คบกันปับ ไม่ต้องปรับตัวกันเลยนะ เขาเหียก็ต้องยอมรับเขาเหียนะ ไม่ต้องพยายามให้เขาดีขึ้นนะ ลูกแม่จะเป็นอย่างงี้ยังไงก็ลูกแม่ แต่ถ้าเข้าพยายามจะดีขึ้นแล้วมีความเครียดไม่ต้องมาทำให้เขาดีขึ้นนะ เดียวเขาจะเครียดเพราะการพยายามเป็นคนดีขึ้นนะ อืมมมม... นี่แร่ะเหตุผลที่เราว่าปัญหาของคนสองคน แต่มันดันไม่ใช่แค่สองคนอีกละ วุ่น!

มุมมองอย่างนึงที่เราชอบมากคือ ป๊าเราเคยบอกกับเราตอนเดกๆว่า ป๊าจะลูกไปตลอดเอง ซึ่ง ป๊าก็พูดด้วยความรักน่ะแร่ะ แม่เราพูดกับเราอย่างมองโลกในความเป็นจริงเลย "เป็นไปไม่ได้" ทุกคนก็ต้องมีชีวิตของตัวเองกัน จะมารั้งลูกไว้มันไม่ใช่ วันนึงลูกก็ต้องมีแฟนมีครอบครัว หากเขามีปัญหาอะไรกันเราก็ต้องคอยช่วยเหลือซับพอต และมุมมองของยายเราที่อายุ80+ยังคงพยายามทำทุกอย่างด้วยตัวเอง และพยายามที่จะไม่รบกวนแม่เรา เพราะรู้ว่าแม่เรามีปัญหาหลายด้านทั้งป๊าเรา ลูก พี่น้อง งาน เพื่อน สารพัน ยายเราแก่80+ยังคิดแต่จะทำอะไรด้วยตัวเองเสมอ ถ้าไม่ไหวก็นอนพักแล้วลุกมาทำต่อ จะไม่เพิ่มภาระให้ลูกหลานเลยถ้าไม่เกินกว่าความสามารถเขาจริงๆ แต่แม่เราก็จะดูและยายกับตาตลอด80+ทั้งคู่ แม้ยายเราไม่เอยปากแต่แม่เราก็ไม่เคยละทิ้ง เวลาฉุกเฉินแม้แม่ต้องไปทำงานสาย ต้องลางาน ต้องโดดงาน ต้องเหนื่อยไปยืนเฝ้าพาไปรพเปนครึ่งวันเต็มวัน แม่ก็ไม่เคยบ่น ไม่เคยจ้าง ทำด้วยตัวเอง และเรากับพี่น้องบ้างในบางครั้ง และเหนว่าเปนเรื่องที่เปนหน้าที่ของเขาและเขาเต็มใจทำ ทั้งที่ยายเราไม่เห็นต้องมานั่งสอนลูกให้รักพ่อรักแม่เลย ไม่ต้องมาทำตัวให้เปนภาระลูกหลานเลย

ส่วนบ้านแฟนเราน่ะหรอ ประโยคนี้เลยคะ "คบไปเถอะลูกถ้าเขารักพ่อรักแม่ดูแลพ่อแม่ไม่คอยทิ้งไปไหน เขาก็ไม่เห็นจะไม่ดีตรงไหน..." อ่อคะ แค่นี้ใช่ไหมคะที่แม่มอง ขนาดเราบอกแล้วนะว่าแต่เวลาเขาอยุ่ข้างนอกเป็นอีกคนนึง แม่ก็มาเลยจ่ะ "มันก็อีกเรื่องนึง แต่เท่าที่เขาเป็นเวลาอยุ่บ้านเข้าดี ... " ถึงบางอ้อเลยจ่ะ เขาจะไปไม่ดีกับใคร จะเป็นภาระสังคมแม่ไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยใช่ไหมคะ แม่ไม่เคยได้ยินหรอคะลูกเปนกระจกสะท้อนของพ่อแม่ เราโคดอ่อเลยว่าทำไมลุกเขาถึงทำตัวไม่เหมาะสมจนพ่อแม่เขาต้องมานั่งเครียดตามเคลียร์ คงเปนเวรกรรมไงที่ไม่สั่งสอนลูก ปล่อยมาเปนภาระสังคม หึ มีลูกไว้คอยรับใช้อย่างเดียวนี่หว่า ไม่ได้หมายความว่าเราไม่จะไม่ดูแลพ่อแม่นะ แต่เท่าที่เราฟังนะ เหมือนแบบลูกเขาต้องคอยอยุ่ดูแลพ่อแม่เขา ไม่ใช่ต้องมาคอยเอาใจเราซะหน่อย เชอะ (อารมอะไรประมานนั้น)
เราสงสารแฟนเรามากนะ ตรงที่ถ้าแม่เขาทำอย่างนั้นได้จริง ทำให้ลูกชายเขาเลิกกับแฟนทุกคน แล้วอยุ่กับแม่ สักวันนึงที่เขาเสียพ่อแม่ไป แล้วเขาจะอยุ่กับใครละ เขาต้องเหงาแค่ไหน นี่แม่เขาไม่ได้นึกถึงชีวิตความเป็นจริงเลยใช่ไหมว่าทุกคนต้องมีชีวิตของตัวเองแต่ก่ไม่ละทิ้งพ่อแม่ แต่เขากลับพุดกับเราอย่างเดียวเว้ย ถ้าผชรักพ่อแม่เรารักเขาไปเถอะ เดียวก่อนนะ รักแต่พ่อแม่ไม่รักกุแล้วกุจะคบกับเขาทำไมว่ะ ขอโทดนะ แม่เห็นแก่ตัวจัง! ที่จะเก็บลูกชายไว้ใช้งานแล้วแก่ตายไปสุดท้ายปล่อยให้เขาเดียวดายอยุ่คนเดียว โคด เห็น แก่ ตัว เลย ว่ะ !


เสริมหน่อยละกัน แฟนเราเคยเลิกกับแฟนเก่าก็เพราะรูปแบบความสัมพันที่ไม่ต่างกับเรามากนัก จนสุดท้ายครอบครัวแฟนเราก็กดดัน จนแฟนเราเครียดและก็กลายเป็นปัญหาหนักกว่าเดิม จนถึงขั้นเลิกรากัน ไม่ได้ใส่ความแม่แฟนนะ แต่แฟนเป็นคนบอกเองว่าโดนกดดันอยุ่เรื่อยๆ จนอึดอัด ปัญหานี่นั้น แล้วก็มาโดนกดดันซ้ำๆย้ำๆ ไงละ เลิกเพราะโดนกดดัน ทุกวันนี้เรายังสงสารแฟนเก่าเขาอยุ่เลย แต่มันกำลังจะถึงตาเราแล้วน่ะสิ

ตอนนี้คิดได้อยุ่แบบเดียว คงเป็นเวรกรรมแต่ชาติที่แล้วว่ะ!

ถ้าใครจะว่าเราเราก็ยอมรับนะว่าเราไม่ใช่ผญที่ดีอะไรแถมยังมีความงี่เง่าพื้นฐานของผญทั่วไปด้วยซ้ำ แต่กับแฟนเก่าเขาสาเหตุที่ต้องเลิกรากันก็เพราะ ที่บ้านเขาทีงี้ก่จะตาเราในรุปแบบเดิม เราไม่ใช่แฟนที่ดีนักหรอก แต่เราก่ไม่เคยเลิกรักรึสุดท้ายต้องเลิกรากับแฟนเพราะโดนใครไซโคไง