วันนี้ผมพาคุณพ่อที่แผนกจิตเวชที่สถานพยาบาลแห่งหนึ่งครับ ซึ้งผมกับแม่ก็ค่อยข้างเครียดกับอาการของพ่อมากพอสมควรเพราะเค้าอารมณ์รุนแรงมาก จนขู่จะทำร้ายแม่และจะทำร้ายข้าวของ (คุณพ่อมีอาการทางจิต) ในช่วงที่รอเจ้าหน้าที่ทำเอกสารเรื่องการขอพักบำบัดที่สถานพยาบาล ในหัวของผมมันเบลอไปหมดเลย รู้สึกท้อใจมากที่เราต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ สงสารแม่มากที่แม่ต้องเหนื่อยจากการทำงานแร้วยังเจอกับเรื่องแบบนี้ คิดตลอดทำไมต้องเป็นบ้านของเราด้วย อยากร้องไห้ออกมามากครับแต่ผมไม่อยากให้แม่เห็นว่าผมอ่อนแอเพราะผมเห็นเค้าร้องไห้มามากแล้วจริงๆไม่อยากให้เค้าเศร้ามากไปอีก ผมนั่งคิดไปเรื่อยๆจนอยู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงที่เป็นผู้ป่วยเหมือนกันร้องไห้ออกมาดังมากจนผมกับแม่ตกใจเราทั้งคู่กลัวมากครับ ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้ดังมากบอกว่า"หิวข้าวไม่ไหวแล้วลูกไปซื้อข้าวให้แม่ที อยากให้แม่ตายหรือไง" ซึ้งผู้หญิงคนนั้นได้คุยกับลูกที่อยู่กับคุณยายอายุมากแล้ว ลูกชายอายุ7ขวบ เด็กกับคุณยายคนนั้นเงียบนิ่งมากจนผู้หญิงร้องไห้ออกมาอีกคล้ายๆเดิม อยุ่ดีๆลูกชายก็วิ่งไปกอดแม่ของเค้าแล้วร้องไห้เสียงดังมากพูดแต่ว่า"หนูรักแม่ หนูจะไปซื้อข้าวให้แม่" พูดซ้ำไปซ้ำมา จนเจ้าหน้าที่บอกว่าเสียงดังให้ออกไปรอข้างนอกเพราะกลัวคนไข้จะทำร้ายลูก คุณยายเลยพาหลานออกไปฝากกับคนรุจักที่รอข้างนอกแล้วตัวเองก็กลับมานั่งรออยู่ข้างในอีกครั้ง ซึ้งคุณยายมานั่งใกล้แม่และผม คุณยายคนนั้นนั่งยิ้มๆแล้วก็หันมาหาทางพวกเรา คุณแม่ผมเลยถามว่า"ผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรหรอคะ" คุณยายจึงเล่าให้ฟังว่า "มันเป็นลูกฉันเอง เด็กคนนั้นก็ลูกมันอ่ะแหละมันเลี้ยงลูกดีนะ จริงๆเค้าเป็นโรคนี้ตั้งนานแล้วเคยมารักษาแล้วตั้งแต่สมัยปวช. แล้วตอนนี้แต่งงานมีลูกแต่สามีเค้าเพิ่งเสียไป เค้าเลยเสียใจเหมือนเสียศูนย์ไปเลยทำให้อาการกลับมาอีก เทอทำร้ายข้าวของไม่รุตัว ผลักคุณยายผลักลูก แต่ยายอโหสิกรรมให้เค้านะยายไม่โกดเค้าหรอกเพราะเค้าไม่รุตัว เค้าไม่ได้อยากจะเป็นงี้หรอก " คุณยายเล่าไปทั้งน้ำตาคลอ ซึ้งแม่กับผมเลยบอกคุณยายว่า "สู้ๆนะครับเดี๋ยวเค้าก็ดีขึ้น" คุณยายยิ้มแล้วเหมือนจะขำแล้วพูดว่า "จ้า ยายสู้มาทั้งชีวิตแล้ว ยายก็จะสู้ต่อไป พวกหนูก็สู้ๆนะเดี๋ยวแฟนหนูก็หาย" คุณยายบอกแม่ของผมก่อนที่จะยิ้มอีก พอคุณยายพูดจบผมเลยรู้สึกได้ว่าจริงๆแล้วชีวิตของคนเรามันอุปสรรค ปัญหามากมาย บางทีที่เราคิดว่าเราแย่แล้วคนอื่นนั้นอาจจะแย่กว่าเราด้วยซ้ำ อย่างเช่นคุณยายที่มีแค่ลูกกับหลานไม่มีใครแล้วเค้าน่าสงสารมาก แต่เค้ากับไม่คิดจะยอมแพ้เลย ผมเลยมีกำลังขึ้นมาเยอะเลย อยากขอบคุณคุณยายคนนั้นจริงๆที่ทำให้เรายิ้มได้อีกครั้ง.
#ใครที่เจอปัญหาตอนนี้อ่านแล้วก็สู้ๆนะครับ
#ถ้าพิมผิดอย่าว่าผมเลยผมแค่อยากเล่า