เรามีเฟซบุ๊ค 2 อัน อันนึงคือเฟซบุ๊คจริงของเรา ซึ่งไม่ค่อยได้โพสต์อะไร เว้นแต่มีอารมณ์อยากโพสต์จริงๆ
อีกอันนึงคือเฟซบุ๊คปลอม ที่เราเอาไว้คุยกับเพื่อนในเน็ต เพราะเราเล่นบอร์ดนิยาย เราก็เลยมีเพื่อนที่รู้จักกันเฉพาะในเว็บ ในเฟซนี้ไม่มีข้อมูลส่วนตัวเรา และไม่มีรูปจริงของเรา

เราจะพูดถึงเฉพาะเฟซบุ๊คปลอมที่เราเอาไว้คุยกับเพื่อนในเน็ตเท่านั้น เมื่อก่อนเราก็ไม่ค่อยโพสต์อะไร ถ้าโพสต์ก็จะมีแต่เรื่องที่เกี่ยวกับนิยาย แต่ช่วงนี้เรามีเรื่องไม่สบายใจเยอะ มีปัญหากับเพื่อนในเน็ต เราโดนนินทาลับหลัง โดนเข้าใจผิด รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้รับความเข้าใจหรือความยุติธรรม ฯลฯ เราก็เลยระบายความรู้สึกแย่ๆลงไปในเฟซ โพสต์วิจารณ์คนอื่น บางทีก็โพสต์เรื่องในชีวิตจริง เราโพสต์บ่อยกว่าเมื่อก่อนเยอะ(เมื่อก่อนนานๆจะโพสต์สักครั้ง ตอนนี้โพสต์ทุกวัน วันละ 2-3 ครั้ง) เราไม่รู้จะไประบายกับใคร เรารู้สึกว่าไม่มีใครรับฟังเรา เราจึงต้องโพสต์ลงเฟซ เราไม่ระบายด้วยการเขียนไดอารี่ เพราะมันไม่มีคนเห็น เวลาเราโพสต์ระบายอารมณ์ลงในเฟซบุ๊ค ก็ไม่มีเพื่อนมากดไลค์หรอก แต่เราก็โพสต์ระบายไปเรื่อยๆ เพราะคิดว่าถึงจะไม่มีคนไลค์ แต่ก็ต้องมีคนเห็นบ้าง ใครอ่านแล้วไม่พอใจเราก็ Unfriend เราไปได้เลย เพราะบางทีเราก็โพสต์เหน็บเพื่อนในเฟซนั่นแหละ(เพียงแต่ไม่ได้ออกชื่อ) เรามีปัญหากับเพื่อนในเฟซหลายคน ปัญหาที่เราไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่มก่อน บางคนเลิกคุยกับเราไปแล้ว แต่ยังเป็นเพื่อนในเฟซเราอยู่ (จริงๆเราก็หวังให้พวกเขา Unfriend เรา เพราะเราไม่อยากเป็นฝ่าย Unfriend เอง) แต่ก็ไม่มีใคร Unfriend เรา  

จนกระทั่งมีเพื่อนทักแชทมาหาเรา เขาเตือนเราว่าอย่าโพสต์ทุกอย่างที่คิด เราก็สงสัยว่าเราผิดเหรอ จริงๆเราก็ไม่ได้โพสต์ทุกอย่างที่คิดนะ ที่โพสต์ไปยังน้อยกว่าที่อยู่ในใจเรามากนัก คนอื่นๆเขาก็ระบายลงเฟซเหมือนกัน และเยอะกว่าเราอีก และบางคนถึงจะไม่ระบายลงเฟซ แต่เขาก็ไประบายลงทวิตเตอร์แทน (ซึ่งก็มีคนเห็นอยู่ดี)