โดยปกติตอนเด็กเราเป็นคนที่จะไม่ทำผิดกฎระเบียบโรงเรียน (มาช่วงโตขึ้นมีแหกกฎนิดหน่อย อิๆ) คุณครูสั่งอะไรจะทำตามอย่างเคร่งครัดมาก เคยได้รางวัลนักเรียนดีเด่นประจำห้องด้วย (เล่าไปยังเขิน) แต่แท้ที่สุดแล้วสี่เท้ายังรู้พลาดนักปราชญ์ยังรู้พลั้ง นักเรียนผู้ที่รักษาแต้มระเบียบวินัยก็มาถูกตีไข่แตกครั้งแรก เพราะเรื่อง 'ลืมให้ผู้ปกครองเซ็นสมุดจดการบ้าน' จำได้ว่าตอนนั้นเป็นช่วงที่การบ้านเยอะมาก (ใกล้ช่วงสอบปลายภาค) ทำเอาเราลืมเรื่องประเด็นเล็ก ๆ อย่างให้ผู้ปกครองเซ็นสมุด พอเช้าวันต่อมาที่คุณครูประจำห้องเรียนเรียกให้นักเรียนทั้งหมดส่งสมุดจดการบ้าน ตอนนั้นเราไม่ได้เอะใจอะไรรีบไปให้โดยที่ไม่ได้ตรวจรายละเอียดในสมุด พอสักพักคุณครูเรียกชื่อเราออกไปพบที่หน้าห้องเรียน แล้วถามอะไรเราลืมอะไร
  ด้วยความซื่อบื้อตอนยังเป็นเด็กก็ตอบไปอย่างซื่อ ๆ ว่า "ไม่ทราบครับมิส (โรงเรียนผมเป็นโรงเรียนคริสต์)" แล้วอาจารย์ก็เปิดเผยหลักฐานที่เป็นหน้าสมุดเล่มจดการบ้านของเรา แต่ที่แปลกไปจากเดิมนั้นคือ ตรงช่องลายเซ็นผู้ปกครองว่างเปล่าเป็นสีขาวบริสุทธิ์
เราเชื่อว่าคนเป็นอาจารย์ต้องเคยตีลูกศิษย์ในชั้นเรียนที่ตัวเองประจำห้องมาแล้ว แล้วเราเป็น 'คนสุดท้าย' ในห้องแล้วที่จะได้ลิ้มรสไม้เรียวพิฆาต ซึ่งเพื่อนทุกคนในห้องเรียนเราโดนหมดทุกคนแล้ว ความรู้สึกตอนที่ขึ้นแท่นประหารครั้งแรกนี่ทำเอาเราเหงื่อตกมาก ต้องหันหน้าไปเห็นเพื่อนร่วมห้อง ซึ่งสีหน้าแทนที่จะสงสารเรา แต่กลับทำหน้าขำใส่ (ก็ใช่สิ พวกเอ็งโดนหมดแล้ว แต่ตรูยังไม่เคยโดน ไอ้สลัดผัก) ยังไม่ได้ทันเตรียมตัวไม้เรียวจากอาจารย์ก็ได้สัมผัสก้นเด็กคนนี้แล้วครับ
  แล้วเราเดินตูดบิดกลับไปที่โต๊ะเรียนตัวเอง
  ทุกวันนี้เพื่อนตอนประถมมันยังคงเอาเรื่องนี้แซวเราไม่เลิก แต่มานั่งนึกย้อนหลังแล้วก็ขำดีฮ่ะ (ตอนหลังนี่แทบไม่โดนตีครับ เข็ดมาก ต้องให้แม่เซ็นสมุดก่อน แล้วค่อยลงมือจัดการการบ้าน)