คติพจน์นี้ ผ่านสายตาผมขณะท่องโลกออนไลน์เมื่อหลายปีก่อน  คนโพสบอกว่าเป็น1 ใน 18 กฎแห่งการใช้ชีวิตขององค์ดาไล ลามะ ผู้นำจิตวิญญาณชาวทิเบต ท่านเขียนเองจริงรึป่าวก็ไม่รู้นะครับ แต่เป็นคติพจน์ที่ผูกโยงแรงบันดาลใจในการท่องเที่ยวให้กับตัวผมได้มากทีเดียว ถึงขั้นทำให้ผมตั้งเป้าหมายว่าในทุกๆปี จะต้องไปเที่ยวสถานที่ที่ไม่เคยไป ไม่ว่าจะใกล้จะไกล ในหรือนอกประเทศ ขอให้ได้ไปอย่างน้อยสักปีละ 1ครั้ง

เดือน ก.พ.ที่ผ่านมา เป้าหมายนั้นก็เกิดขึ้นอีกครั้ง หลังจากที่ผมเห็นโปรโมชั่นเปิดเส้นทางบินใหม่ของสายการบินแอร์เอเชีย จากกรุงเทพฯ ไปยัง"หลวงพระบาง" เมืองมรดกโลกที่ผมเคยแต่เห็นภาพหรือได้ยินคำบอกเล่าจากเพื่อนรุ่นพี่ที่เคยไปเยือน ว่าเป็นเมืองที่สวยคลาสสิก มีความสบายๆชิลๆ แบบนั่งจิบกาแฟยามเช้า ล่องเรือชมชีวิตชาวบ้าน และสัมผัสความเป็นชาวพุทธผ่านการตักบาตรข้าวเหนียว

ด้วยราคาตั๋วโปรที่ดีงามเพียงสองพันกว่าบาท ทำให้แผนการเที่ยวหลวงพระบางผุดขึ้นมาทันที ทริปนี้มีญาติรุ่นน้องสนใจไปด้วย ไม่รีรอรีบจองตั๋วเสร็จสรรพ ก็นั่งหาอ่านรีวิวที่เพื่อนๆพันทิพคนอื่นเคยไปมา วาดฝันว่าจะได้ไปเที่ยวสบายๆ ถ่ายรูปเก๋ๆ นั่งจิบกาแฟเท่ๆ ท่ามกลางอากาศเย็นสบายริมแม่น้ำโขง แต่เอาเข้าจริง ชีวิตมันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกพ่อคู๊ณณณณ...... T^T