เข้าเรื่องเลยนะคะ

       เราคบกับแฟนมา 1ปีพอดี รักกันมาก สวีทกันมากค่ะ
แต่อยู่กันคนละจังหวัด เขาจะเป็นฝ่ายมาหาเราที่ กทม.
เดือนละ1-2ครั้ง เราต่างทำธุรกิจของตัวเองทั้งคู่ งานเยอะ
ความรับผิดชอบสูง แต่เราอายุมากกว่าแฟนนะคะเกิน5ปี
   
   เมื่อ2-3เดือนที่แล้ว ลูกน้องเขาลาออกและงานก็เยอะ
ขึ้นอีกด้วย จนทำให้เรารู้สึกว่าเขาให้ความสนใจเราน้อยลง
(แต่เราก็คุยกันทุกวันนะคะ เขาว่างจากงานปุ้บก็จะโทรหา)
แต่เราก็ยังงอลและรู้สึกว่าเขาสนใจเราน้อยลง ก้องอล+ว่าเขา
ด้วยว่าโปรโมชั่นหมด
                   เพราะตอนแรกๆเขามาหาเราที 1วีค-10วัน
แถมยังมีแกล้งทำเป็นตกเครื่องเพราะอยากอยู่กับเราต่อแต่
เดี๋ยวนี้ 2วันก็รีบกลับละ แล้วก็มาแค่เดือนละครั้งค่ะ
(เรารู้แหล่ะว่าแรกๆเขาฝืน งานเขาเยอะแต่แรกละเพราะอยู่
กับเราก้อแบบเห็นที่บ้านโทรตามงานแทบตลอด)
       
        เราเหงา งานก็เครียดนะ จริงๆเยอะเหมือนกันแต่อาจ
เยอะกว่าด้วยแต่อาจจะทำมานานแล้ว จัดการรับมือได้ดี
สุดท้ายเราก้อบ่นและงอลบ่อยๆ ว่า"มีแฟนไม่เหงาเท่าอยู่คนเดียว"
และก็เชิงว่าขอห่างกับเขาสักพักประมาณ 3 รอบได้ แต่เขาก็ไม่ยอม

      จนสุดท้ายเรา ขอเลิก และเงียบหายไป 4วัน ตลอด4วันเขาพยายาม
โทร ไลน์ แต่เราไม่ตอบไม่รับ เพราะมีแต่คำเดิมๆค่ะ
จนเขาโทรมาก็รับและยืนยันพร้อมทั้งต่อว่าเขาไปแรงด้วยค่ะ
และร้องไห้เสียใจที่เขาเปลี่ยนไป รอบนี้เขาขอโทษและยอมรับ
ตกลงเลิกกัน แต่ยืนยันว่าเขาจะอยู่ข้างๆมีเราคนสุดท้ายแล้ว
ไม่อยากมีใครอีกแล้วขอคุย อย่าบล๊อคหรือขาดติดต่อจากเขา
แต่เราจะมีใครอะไรใหม่ก็ได้ เขายอมเพราะเราจะได้ไม่เหงา
  (จริงๆในใจเราไม่เคยคิดและอยากจะเลิกกับเขาเลยนะคะ  แค่
อยากให้เขาง้อและตระหนักว่าควรสนใจเราเหมือนเดิม)
     
       พอผ่านไปแค่1วัน เขาก้อไลน์โทรหาเราเหมือนเดิม แต่ก็แค่
เหมือนอยากคุยอยากรู้ว่าเราทำอะไรยังไง แต่ก็ไม่ได้แบบง้อหรือ
ขอคืนดีนะคะ วันที่2ก็โทรมาทีเดียวตอนก่อนนอน
     
      2วันที่ผ่านมานี่แหล่ะค่ะ เรารู้สึกเสียใจที่เรื่องราวเป็นแบบนี้
ปกติเราเป็นคนมองโลกแง่ดีมาก ใจดีมากๆ บ๊องๆไม่ค่อยซีเรียส
พอมานั่งคิดดีๆแยกอารมณ์ก็รู้สึกจริงๆแล้ว เราขาดแฟนคนนี้ไม่ได้
เรารักเขามาก เขาเป็นคนดีและรักเรามาก เราควรเข้าใจและให้กำลังใจเขามากกว่า
ที่จะมาบั่นทอนเขา เราจึงคุยกับเขาเลยค่ะ ว่าเราขอโทษ อธิบายว่าเพราะอารมณ์
มากกว่าเหตุผลที่ทำให้ทำร้ายความรู้สึกเขา และกลายเป็นคนง้อเขา
ว่าเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ ลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้น นะ
เขาคิดๆๆๆๆๆ. อ้ำๆอึ้งๆ ลังเล ไม่ตอบ พยายามบ่ายเบี่ยง

         สุดท้ายเขาถอนหายใจแรงๆและตอบมาว่า เขาบอกว่าเดี๋ยวเราก็ทนไม่ไหวอีก
เพราะเขาคิดแล้วว่า งานเขายังเป็นแบบนี้ไปอีกนาน เขาเสียใจ
ที่ทำเราร้องไห้ เขาเป็นแฟนที่ไม่สมบูรณ์ เขาบอกมันจะดีต่อตัวเรา
เราเป็นเพื่อนกันดีกว่า ห่างกันสักพักนะ 😳😔.
  
       เราคิดอะไรไม่ออก เพราะที่ผ่านมาปกติหัวเด็ดตีนขาดยังไงเขาก็ไม่ยอมเลิก
ก็เลยไม่ยื้อเขาต่อละค่ะ ( มันอาจทำให้เขาไม่ต้องมาเหนื่อยเพิ่มกับเราก็ได้)


แต่สิ่งที่ต้องการตอนนี้คือ เราอยากให้เรากลับมาเป็นแฟนกันเหมือนเดิม
เรารักเขา อยากง้อเขาแต่ก็กลัวกลายเป็นตื้อ คิดไม่ออก

ต้องทำยังไงดีคะ ปกติง้อใครไม่เป็นด้วย ><"

รบกวนถามผู้ที่มีประสบการณ์หน่อยค่ะ

ขอบคุณมากนะคะ