เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อวานแฟนผมอยากให้ผมถ่ายภาพโป๊ส่งให้ซึ่งผมว่ามันแปลกๆจึงบอกปัดเขาไป เขาจึงพยายามให้ผมถ่ายให้ได้ผมจึงบอกให้เขาถ่ายมาให้ผมดูก่อน
บทสนทนาระหว่างผมกับแฟน
แฟน:ขอดู.... 555
ผม:นอนเถิด
แฟน:นะๆ
ผม:งั้นถ่ายของตัวมาก่อน
แฟน:ทำไมต้องเค้าก่อนอะ เออจำไว้ ไม่ไว้ใจกัน
ผม:ตัวยังไม่ไว้ใจเค้าเลย เค้ายังจำได้ดีวันก่อนกลับบ้านเราถ่ายรูปคู่กัน ตัวยังไม่ส่งให้เค้ากลัวเค้าแบล้คเมย์
แฟน:......... เออจำไว้ ไม่คุยด้วยละ
ผม:ย้อนกลับทำเป็นไม่ได้เลย ราตรีสวัสดิ์ครับองค์ญิ๋ง
แฟน:.... งั้นก็ไม่ต้องเอาเค้าอีก
ผม:คุยไม่รู้เรื่องละ นอนหลับฝันดีห่มผ้าด้วยละ
แฟน:จำไว้นะ เออ ทีจะเอาทำเป็นมาพูดดี สันดารผู้ชาย  
ผม:ย้อนกลับไปซักนิดก่อนที่จะด่า
แฟน:ทำไมแค่นี้ให้ไม่ได้ใช่ไหม
ผม:งั้นตัวให้ก่อนไหม
แฟน:กุขอก่อน
ผม:เป็นเอามากนะ
แฟน:เออ ไม่เอาละ
ผม:เค้าดูดีๆ มาใส่อารม์
แฟน:น่าเบื่อไม่ได้ดั่งใจ ทำตัวแก่ ไม่หนุก (ผมกับแฟนอายุเท่ากันนะครับ)
ผม:ใจเขาใจเรา
แฟน:แล้วแต่เหอะ รู้ละทำไมผู้ชายนอกใจผู้หญิง
ผม:ตระหนักคิดก่อนที่จะพูดอะไรจะดีที่สุดนะ
แฟน:ไม่คิด ใครๆก็มีความต้องการเคยเรียนมาไม่ใช่หรอ  รู้ละทำไมพี่ชายถึงนอกใจแฟน (พี่แฟนผมเป็นผู้ชาย เขามีแฟนหลายคนเรียกว่าเจ้าชู้ครับ)
ผม:เธอจะเป็นแบบพี่เธอว่างั้น
แฟน:ใช่ ชั้นก็มีอารมณ์ความรู้สึก (เขาพูดกำลังจะเดินรอยตามพี่ชายเขาครับ)
ผม:เลิกกันนะครับ (ผมไม่ไหวแล้วครับ)
แฟน:แล้วแต่เหอะ
ผม:คำเดียวที่จะพูดเสียความรู้สึก
แฟน:ลูกแหง่ เสียเหมือนกัน ขออะไรไม่ได้เลย กุเสียทั้งตัว เสียทุกอย่าง จบ เทอได้เปรียบเอาฟรีๆ จะไปเดือดร้อนอะไร เทอขอเลิกเองนะ ได้ โชคดี
ผม:เสียทั้งตัวเสียทุกอย่าง เทอได้เปรียบเอาฟรีๆ คำพูดนี้ไม่มีความรักใดๆอยู่เลย ผมขอเลิกเองครับ ในเมื่อคุณไม่คิดจะรั้งผมไว้ไม่มีอะไรจะพูด ของหมั้นทั้งหมดผมขอยกให้คุณทั้งหมดนะครับ ความรักที่มันจมอยู่กับทุกข์ตลอดเวลาผมว่ามันไม่ไหว
แฟน:ขอเลิกเองนะ ดี!
ผม:คุณจะได้มีคนอื่นไงครับ (การทะเลาะครั้งที่ผ่านมาเขาบอกกับผมว่า คงมีคนอื่นที่เข้าใจเขามากกว่าผม ผมจึงพูดคำนี้ออกไป)
แฟน:เนาะ ดีออก สบาย ใครจะมีกันแน่ไม่รุ หึ ทำเป็นขอเลิก ที่แท้ตัวเองอาจมีคนอื่นไปละหรือแอบชอบใคร ร้ายมาก เหมือนเดิม เพิ่มเติมคือหน้าตายเอากุจนเบื่อ พอเบื่อก็บอกเลิก  เลิกก็เลิก จบ (ผมไม่มีใครและไม่ได้ชอบใครเลยครับ ตลอดเวลาที่คบกับเขา8เดือน ผมมีเขาเพียงคนเดียวไม่เคยนอกใจ และไม่มอง ญ อื่น ผมทำหน้าที่แฟนดีที่สุดละครับ มีเรื่องที่เหลวไหลก็คือ หาไปบ้านเพื่อนหรือเพื่อนมาเที่ยวบ้านมักจะไม่บอกแฟน เพราะแฟนผมไม่ชอบเพื่อนผมเลย ผมเลยโกหกเพื่อให้เขาสบายใจ เขามักจะหาว่าผม ผมเสียใจมากกับคำพูดนี้
ผม:ที่ผมบอกเลิกคุณ คุณจำไว้นะผมทนไม่ไหวกับคำพูดของคุณ หรือการหาเรื่องของคุณในทุกๆครั้งทั้งๆที่ผมไม่ผิด คุณยัดเยียดให้ผมเป็นฝ่านผิดเสมอ
แฟน:ก็งี้ละเหตุผลพันแปด ของคนเอาจนเบื่อ ไม่ต้องอ้างหรอก เลิกก็จบ
ผม:ถ้าไม่คิดจะรั้งผมไว้ กรุณาอย่าทำให้มันแย่ไปกว่านี้เลย
แฟน:รั้งทำไมคนจะไป ใครก็รั้งไม่อยู่หรอก
ผม:ครับ
แฟน:เลิก ก็เลิก แค่นั้นละ
ผม:ผมจะไม่อ้างอะไรแล้วครับ  
แฟน:จ้ะ ครบ3ครั้งของการบอกเลิก (ครั้งแรกที่ผมบอกเลิกเขาคือ ผมเห็นว่าเขาคุยกับแฟนเก่าผมรับไม่ได้จึงบอกเลิก ครั้งที่2คือการบอกเลิกเป็นการทะเลาะกันเรื่องแฟนเก่าผมเขาพยายามหาเรื่องขุดคุ้ยอดีตผมมาคุยตลอดเวลาที่คบกันซึ่งผมเหนื่อยมาก ครั้งที่3คือครั้งนี้ )สำหรับเธอ มันคือครั้งสุดท้ายสำหรับเรา เทอไม่ต้องบอกเหตุว่าเลิกทำไม บอกแค่เลิกก็พอ ทำเหมือนเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน จบ
สุดท้ายวันนี้ผมจึงไม่ได้คุยกับเขาแล้ว ผมรู้สึกคิดถึงเขาผมรู้สึกว่าวันนี้ไม่มีเขาแล้ว ผมไม่อยากกลับไปเสียน้ำตาทุกครั้งที่ทะเลาะกัน ผมอธิบายความรู้สึกไม่ถูกแล้วในตอนนี้ ผมควรจะทำอย่างไรดี