คือเรากับแฟนเวลารักกันก็รักกันปานจะกลืนกิน คือแบบมีความสุขมาก แต่เวลาตีกันเหมือนสร้างสงครามอะเพราะต่างคนต่างอารมณ์ร้อน แต่ไม่มีทำร้ายร่างกายนะ แล้วคราวนี้เรื่องมันมีอยู่ว่า เราทะเลาะเรื่องที่เขามองว่าไม่อะไรแต่เรามองว่าไม่ควร เราเบื่อจะทะเลาะเพราะเขาไม่ฟังความคิดเราเลย เราเลยเดินหนีเขาก็มาจับแขนดึงแขน ตลอดทางเดินมีปากเสียงตลอดเราสะบัดๆเขาจับแรงขึ้นเริ่มบีบ แล้วเราก็นิ่งเริ่มร้องไห้เพราะเรารู้สึกว่าเขาไม่แคร์เราเลยเรายืนนิ่งร้องไห้ข้างๆทางเดินบนสกายวอล์คมีคนเดินผ่านไปผ่านมา จนสุดท้ายแฟนบอกว่าลงไปเหอะอายอะ เดินมากระชากๆให้เราลงไปข้างล่างตอนจังหวะกระชากตรงขั้นบันไดคือเสียวตกไปมากแต่ก็ขัดขืนพอลงไปก็ทะเลาะกันด้วยน้ำเสียงที่รุนแรงแล้วมีอารมณ์เราโวยวายทำเขาอับอายเขาเอามือมาปิดปากเราให้เราหยุดพูดฉุดกระชากกันอยู่ตรงนั้นสุดท้ายเราก็ลั่นวาจาออกไป
เรา: เลิกกันไปเลยแล้วจะไปส่งใครก็เชิญ เค้าไม่ยุ่งแล้ว เค้าไม่เอาแล้ว

แฟน: เลิกอีกแล้วหรอเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ

เรา: ใช่

แฟน: เอองั้นก็เลิกกันไปเลย

เรา: เออเลิกกันเลยจะเอาสถานะออกเดี๋ยวนี้// เข้าเฟสบุ๊ค กดเอาสถานะออก

แฟน: คิดว่าจะเอาขึ้นเอาลงก็ได้ตามใจชอบหรอ ไม่ได้เห็นความสำคัญเลยใช่มั้ย งั้นเลิกเลยไม่ได้อยากคบกับคนแบบนี้อยู่แล้ว ทำให้อับอาย พ่อแม่ยังไม่เคยทำแบบนี้กับเค้าเลยในชีวิต ไม่เคยมีใครทำให้อับอายเท่านี้เลยในชีวิต

เรา: เออเค้ามันไม่ดีมีเค้าไปก็แย่ชีวิตเธอมันจะแย่เค้าจะตามจิกเธอไปเรื่อยๆ จบกันไปดีแล้ว

แฟน: เออผู้หญิงแบบนี้ไม่มีวันเอาเข้าบ้านหรอก แต่งงานมีลูกไปทำไงอะทะเลาะโวยวายให้พ่อแม่เค้าให้ลูกเห็นหรอ ไม่เอาหรอกผู้หญิงแบบนี้

เรา: แล้วมาคบทำไมวันก่อนบอกรับได้สุดท้ายก็รับไม่ได้//ร้องไห้โฮเลยมันเจ็บมากๆ

แฟน: ที่คบเพราะเชื่อเพราะหวังว่าวันนึงเธอจะดีขึ้น แต่เธอไม่เชื่อยังงั้นก็แล้วแต่เธอเลย

ต่างคนต่างเงียบเราเริ่มหายดีขึ้นก็เลยถามว่าจะไปกินข้าวมั้ยหิวหรือเปล่า แฟนก็บอกหิวแต่ไม่ไปกินหรอกเดี๋ยวเธอจะโกรธ เรื่องมันก็จบแต่รอยปวดตามแขนตามคางไม่หายปวดมาสามวัน(เขารู้สึกผิดที่ทำเราแรงนะ) พอตอนเย็นเราก็กลับหอแล้วเลือกที่จะข่มตานอนเลยเพราะไม่อยากคิดอะไรมากตื่นมาอีกทีทุ่มนิดๆแฟนโทรมาปลุกพอดี ก็คุยกันปกติแต่ใจเรามันติดกับประโยคนั้นอะ ที่ไม่เอาผู้หญิงแบบเราเข้าบ้านอะ ตั้งแต่ทะเลาะกันมาเขาไม่เคยพูดประโยคนี้เลย เราเลยแบบเราไม่ดีจริงอะควรปล่อยเขาไปหาคนใหม่ เราถามเขาวนมาสองสามวันบอกเขาว่าคิดดีๆนะ เลิกได้นะเค้าแค่เสียใจแต่เธอไม่ต้องทนกับอะไรแบบนี้แล้ว เขาก็บอกว่าเขาเชื่อว่าวันนึงเราจะดีขึ้น เรายังไม่เชื่อตัวเองเลยอะ เราสงสารเขาแต่เราทำใจเดินออกมาเองไม่ได้เหมือนต้องรอเขาบอกเลิกอะ ตอนนี้ก็หน่วงๆ เรารู้เต็มอกว่าเรามันโคตรงี่เง่าที่มีปัญหา เราพยายามทำตัวออกห่างแฟน แต่แฟนกลับยิ่งพยายามทำตัวติดเรา เราสงสัยว่าเขาไม่คิดจะเลิกกับเราไปหาคนอื่นเลยหรอ เราอยากรู้ว่าวันนึงเขาเจอคนที่ดีกว่าเขาจะไปไหมถามใจเราอะไม่อยากเลิกแต่ก็ไม่รู้ว่าจะเปลี่ยนนิสัยตัวเองได้มั้ยเหมือนกัน