เราคบกับแฟนเก่าเรามาปีนี้เข้าปีที่ 9 สุดท้ายเขาบอกเลิกหลังวันเกิดเราแค่ 2 วัน
ตอนนี้ทำใจได้ไหม ตอบเลย ทำใจไม่ได้หรอก แต่พยายามทำใจให้ชินกับสิ่งที่เกิดขึ้นมาแล้ว เรากับแฟนคบกันตอนเรียนเทคนิคด้วยกัน เขาเรียนช่างยนต์ปี 2 ส่วนเราเป็นรุ่นน้องปี 1 เรียนช่างไฟ ก่อนที่เราจะคบกับแฟนคนนี้ เรามีแฟนก่อนอยู่แล้วคบกันมา 1 ปีกับ 2 เดือน

และจับได้ว่าเขาเจ้าชู้เกินไป ถึงขั้นว่าอัดวิดีโอ ตอนมีอะไรกับคนอื่นเอาไว้ดูด้วย ที่สำคัญไม่ใช่แค่คนเดียวแต่ เป็นสิบคน เราจับได้ก็เลิกกับแฟนคนที่คบมา 1 ปี 2 เดือน และแฟนที่เรียนช่างยนต์เขาก็ตามตื้อทุกวันจริงๆ จนลำคาญเพราะว่าเพิ่งเลิกกับแฟนเก่าที่เจ้าชู้ไป ถึงขั้นว่า เราพักกินข้าวเที่ยงจะไปกินข้าวกับเพื่อน ผู้ชายในห้อง ถ้าเพื่อนผู้ชายเห็นแฟนที่เรียนช่างยนต์เดินมา มันจะรีบบอกเราทันที เราก็หนีแฟนที่เรียนช่างยนต์ขึ้นแผนกไฟฟ้าตลอด เพื่อจะได้ไม่ต้องเจอหน้ากัน แต่มีอยู่วันหนึ่งไม่รู้ว่าแฟนช่างยนต์คนนี้ไปเอาเบอร์โทรเรามาจากใครก็ไม่รู้ โทรมาถามว่ารังเกียจเขามากเลยหรอเห็นเอาแต่หนีไม่พยายามเจอหน้ากันเลย

เขาขอโทษที่เป็นสาเหตุที่ทำให้เราลำบากใจที่ต้องมาเจอหน้าเขา แต่เราก็พูดไปแบบตรงๆว่าลำคาญค่ะจะตามตื้ออะไรกันหนักหนาค่ะ ถ้าสนใจเดียวก็ไปคุยเองละ แล้วเราก็วางสายแฟนช่างยนต์ทันที และแฟนช่างยนต์ก็ไม่โทรมาอีกเลย แต่เราก็รู้สึกผิดน่ะที่พูดไปแบบนั้น จึงโทรไปขอโทษกับสิ่งที่พูดไปวันนั้นเพราะกำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่ แต่แฟนช่างยนต์เขาก็ยกโทษให้น่ะ และเขาก็บอกความในใจว่าตั้งแต่วางสายไปครั้งที่แล้วเขาก็ได้แต่นอนร้องไห้ตลอด แต่ตอนนี้เขารู้สึกดีมากที่เราโทรไปหาเขา และเขาก็ขอเราเป็นแฟนทันที เราก็ตกลงน่ะที่จะเป็นแฟนเขาเพราะลองคิดดูแล้วว่าจะมีผู้ชายสักกี่คนที่จะร้องไห้เพื่อเรา

เราก็คบกันมาจนถึงเราเรียนมหาลัยที่ นนทบุรี คณะครุศาสตร์ไฟฟ้า 5 ปี ซึ่งตอนนั้นแฟนเขาก็ได้เรียนปวส.ช่างยนต์ต่อ เรามาเรียนที่ นนทบุรี เราก็ได้เจอกันน้อยลงอาทิตย์ละครั้ง หรือ 2 อาทิตย์ครั้ง เราจะโทรคุยกันตลอดว่าวันนี้ทำอะไรบ้างเรียนวิชานี้ยากไหม กินข้าวยัง อะไรประมาณนี้ตามประสาคนเป็นแฟนคุยกัน จนแฟนที่เรียนช่างยนต์เรียนจบ ปวส.ช่างยนต์ที่เทคนิค แล้วเขาก็มาเรียนต่อที่มหาลัยสยาม คณะวิศวกรรมเครื่องกล 3 ปี เราทั้งคู่ก็ได้เจอกันบ่อยขึ้นมาก

จนแฟนเขามีเรื่องที่เขาเก็บเอาไว้ในใจไม่ยอมให้เรารู้ เพราะกลัวเราเครียด ว่าเขาเจออะไรมามั้งตอนที่เขาคบกับเราตอนเรียนเทคนิคด้วยกัน เขาโดนอาจารย์ในแผนกทุบหลังมั้ง ตบหัวมั้ง และดูถูกมั้ง ว่ามาจีบสาวช่างไฟมีปัญญาเลี้ยงดูเขาหรือยังไง มีปัญญาเลี้ยงตัวเองแล้วหรือยังถึง คิดจะมีแฟน แฟนเราโดนแบบนี้ มาตลอดตอนที่เรียนเทคนิคด้วยกัน พอเรารู้เราถึงกับร้องไห้ทันที เพราะเขาพยายามเพื่อที่จะได้คบกับเรามากแค่ไหน ซึ่งมันทำให้เรารักเขามากเช่นกัน

แต่เราเป็นผู้หญิงที่ โมโหร้าย ถ้ามีเรื่องผู้หญิงถึงหูเมื่อไร คือ ปัญหาเกิดแน่นอน แถมขี้งอล ขี้น้อยใจ ชอบประชดประชัน  ชอบคิดมากและคิดไปเองด้วย แต่แฟนเราคนนี้เขาก็รับกับนิสัยเราได้ (การที่เราทั้งคู่คบกันมี ผู้ใหญ่ทั้ง สองฝ่ายรับรู้เรื่องราวตลอดเพราะว่าเขาพาครอบครัวเราไปหาครอบครัวฝ่ายเขามาตั้งแต่ตอนคบกันแรกๆเลย)

แฟนเป็นผู้ชายที่ชอบแต่งรถมาก จนเราลำคาญว่าจะบ้ารถแต่งอะไรกันหนักกันหนา เราเลยลองคิดในทางกลับกันว่าแฟนเราชอบที่จะแต่งรถ เราก็หน้าจะช่วยแฟนเขาทำรถไปด้วยกันเลยดีกว่า เราเคยทำรถด้วยกันตั้งแต่ 3 ทุ่มถึง ตี4 ถ้าแฟนไม่นอนเราก็ไม่นอน จะยอมโดนยุงกัดไปด้วยกันนี้ละ จนถึงเมื่อเราต้องมาฝึกสอนที่ เทคนิคเพราะว่าเราเรียนสายครูช่างจึงต้องมาฝึกสอน 1 ปีถึงจะจบได้ ส่วนแฟนเราก็ ออกฝึกงานเหมือนกัน แต่เขามาฝึกงานที่สามพราน ส่วนเราฝึกสอนที่ตัวเมือง

ถ้าวันศุกร์เราจะให้เขามารับไปเที่ยวด้วยกันจนเขาฝึกงานเสร็จเราก็ต้องฝึกสอนต่อไป จนตอนนี้แฟนเราเรียนจบแล้วส่วนเราเหลือฝึกสอนอีก1 เทอมก็จะจบและ

แต่เหตุการณ์ที่เราไม่คาดคิดว่าจะเกิดกับคู่ของเราสองคนก็ได้เกิดขึ้น แฟนเราที่เรียนช่างยนต์เขาได้บอกเลิกเรา พอเราถามถึงสาเหตุว่าเลิกกันเพราะอะไร ถ้าเขามีเหตุผลจริงๆเรายอมเลิกทันที เพราะว่าเราเชื่อในความคิดของเขาว่าถ้าทำอะไรลงไปแล้วคือเขาคิดมาดีแล้วและคงมีความจำเป็นอะไรแน่ๆ ที่ถึงกับบอกเลิกเรา แต่สาเหตุที่เลิกคือ เบื่อ

และเราก็ถามว่ามี แฟนใหม่รึเปล่าถึงต้องเลิกกัน เขาก็ตอบว่า ไม่มี เขาอยากอยู่คนเดียวก่อนละกัน ( ในความคิดของเราคือเขาเป็นลูกคนโต เขาเรียนจบแล้วเขาก็ต้องช่วยที่ร้านหาเงินส่งน้อง ๆเรียนต่อให้จบทั้งหมดก่อน เพราะเขาทำงานไม่ค่อยเป็น ส่วนเรา เราทำงานเลี้ยงตัวเองตั้งแต่อยู่ ป.6 จนถึงตอนนี้เราก็ยังทำงานส่งตัวเองเรียนอยู่เลย เขาอาจจะคิดมากเรื่องนี้ด้วยละมั้งที่ว่าเขาทำงานไม่ค่อยเป็นเลย แต่แฟนเขากลับทำงานเป็นทุกอย่าง )

ถามว่าตอนที่เขาบอกเลิกเราร้องไห้ไหม ตอบเลยว่าไม่ได้ร้องไห้เพราะว่าอึ้งกับคำบอกเลิกของเขาอยู่ จนตอนเช้าเราก็ได้โทรไปหาเขาอีกรอบว่าเมื่อคืนบอกเลิกเราจริงๆใช่ไหม เขาตอบสั้นๆว่าใช่ แล้วเราก็ถามต่อว่า เรายังรักกันอยู่ใช่ไหม ยังคิดถึงกันอยู่ใช่ไหม เขาตอบว่า รักและคิดถึงเหมือนเดิม แต่กลับมาคบกันไม่ได้แล้ว

เหมือนกับการอ่านหนังสือหนึ่งเล่ม ที่เราอ่านจบแล้ว และผลสุดท้ายก็ออกมาแบบเดิม  คือ ตั้งแต่ที่บอกเลิกกันมาเราก็ไม่ได้โทรหา หรือ คุยกันอีกเลย และรูปในเฟส ในไลน์ และใน มือถือ ในโน๊ตบุ๊ค เราลบทิ้งทั้งหมด และแฟนเราก็ได้บล๊อกเฟสเราทั้งที ที่เราเลิกกันไป จนมาถึงตอนนี้ มีผู้ชายมาสารภาพรักกับเราว่าเขาแอบชอบเราตั้งแต่เรียนเทคนิคมาตั้งนานแล้วแต่เห็นว่าเราคบกับเด็กช่างยนต์เขาเลยไม่จีบเรา

และรอจนถึงทุกวันนี้ ว่าเขาจะได้บอกความในใจว่าเขาชอบเรา และหลงรักเรา เพราะว่าเรา นิสัยเหมือน ผู้ชาย บ้าๆ บอๆ กวนตีนเล็กน้อย เราไม่ใช่คนสวย หรือคนน่ารักอะไรเลย เราเป็น ผู้หญิงธรรมดาหน้าตาก็งั้นๆพอไปวัดไปวาได้ แต่เราไม่ได้ตอบตกลงว่าเราจะคบกันเพื่อนคนนี้น่ะ เพราะว่าถือความคิดตัวเองเป็นหลักว่า เพื่อนคือเพื่อน ถ้าคบเพื่อนเป็นแฟนแล้ว ถ้าวันหนึ่งเราต้องเลิกกันเราจะเสียทั้งเพื่อน และแฟนทันที่

เราเลยไม่ขอคบแบบแฟนแต่เราขอคบในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง ( ตั้งแต่เรากับแฟนเลิกกันมาก็ 4 เดือนได้แล้วมั้ง แต่เราก็ยังรอแฟนของเราอยู่น่ะ เราคิดเสมอว่า ถ้าเขาคือเนื้อคู่เรา ยังไงเขาก็ต้องกลับมารักเราอยู่ดี อยากจะบอกว่า หนูรักเฮียน่ะ หนูเชื่อว่าสิ่งที่เฮียทำลงไป เฮียต้องมีเหตุและผล ของเฮีย ) ถ้าเฮียยังรักและรอหนูอยู่ หนูอยากบอกเฮียว่าหนูก็ยังรักและรอเฮีย อยู่เสมอนะคะ ถ้าคิดถึงกันก็โทรมาหาบ้าง #ครั้งนี้คือการโพสครั้งแรกของหนูถ้าผิดพลาดอะไรหนูต้องขอโทษด้วยนะคะ#