สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลยนะคะ ขอเล่าตั้งแต่แรกเลย  ว่าทำไมความคิดต่างกันถึงมาเป็นครอบครัวเดียวกันได้
เราเป็นคนละสไตล์กันอยู่แล้วค่ะ  ทำงานด้วยกันเป็นปีแต่ไม่สนิทกัน ต่างคนต่างทำงานของตัวเอง คือเจอกันทุกวันแต่ไม่ได้ใส่ใจกันเลย (แบบว่าคนละสไตล์อยู่แล้ว เราไม่ค่อยชอบขี้หน้าเค้าสักเท่าไหร่ เจอกันก็ทักสวัสดีให้ผ่านๆ  ตามบทบาทและหน้าที่ ) ผ่านไป 1 ปี ด้วยหน้าที่การงาน  เรามีโอกาสคุยกับเค้าเพราะว่าขอข้อมูลส่วนตัวของเค้า จึงทำให้เราได้รู้ถึงข้อมูลเชิงลึกในตัวเค้า คือเค้าเป็นคนมีปัญหาครอบครัว พ่อกับแม่แยกทางกัน เค้าอาศัยอยู่กับย่ามาตั้งแต่เกิด ที่สำคัญเค้าเป็นคนที่มองโลกในแง่ร้ายมากๆ (เช่น ถ้ามีคนมาทำดีด้วยเค้าจะคิดว่า คนนั้นต้องการอะไรจากเราแน่ๆ เลย ถึงได้มาทำดีด้วย)