จะว่าเป็นการเล่าเรื่อง  หรือระบายความในใจ หรืออะไรก็แล้วแต่นะคะ...แต่มันเป็นความอึดอัดค่ะ
จริงๆ แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องราวใหญ่โตอะไร....แต่เราแค่อยากหาพื้นที่ที่สามารถระบายออกมาได้ก้เท่านั้นค่ะ
       .
       ..
       ..
       ..
       ..
ตามหัวเรื่องเลยนะคะ.....
    ผู้หญิงเราทุกคนถ้าถ้าคิดจะแต่งงานกับใครสักคน  นั่นก็หมายถึงว่าเราเลือกคนๆ นั้นแล้ว
เลือกที่จะเสียสละเรื่องส่วนตัวในบางเรื่อง  ตัดชีวิตที่เคยชินบางอย่างออกไป  ถ้าเป็นละคร
ฉากของการแต่งานอาจจะเป็นฉากจบที่สวยงาม...แต่ในชีวิตจริงของคนเรา  การแต่งงาน  เป็น
เพียงแค่การเริ่มต้นถูกมั้ยคะ   และการที่เราจะเริ่มต้นกับใครสักคนเราก็อยากให้มันเป็นการเริ่ม
เพียงครั้งเดียว  คงไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากที่จะแต่งงานหลายรอบ  เราเองก็เช่นกัน แต่บางครั้งเราก็กำหนดให้มัน้ป็นอย่างใจไม่ได้หรอกค่ะ
..
..
..
   เราเป็นคนนึงที่ไม่ได้ใช้ชีวิตโลดโผนอะไร  โปรไฟร์ไม่ได้ดีเลิศ  ใช้ชีวิตตามปกติเรียน จบมาก็ทำงาน
เหมือนคนทั่วไป  เราคบกับแฟนตั้งแต่สมัยเรียน ป.ตรี จนเรียนจบ- ทำงาน รวมแล้วก็ 7 ปี  เมื่อหน้าที่การงาน
ทุกอย่างลงตัว  เราก็ตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตร่วมกันนั่นคือแต่งงาน  มันเป็นความไฝ่ฝันของผู้หญิงทุกคนจริง ๆ นะ
ชีวิตเราค่อนข้างมีความสุขหลังจากแต่งงานมา  แต่มันก็ไม่นานค่ะ...เรามาจับได้ว่าสามีเค้ามีคนอื่น  ตอนคบกัน  
ก้มีบ้างนะคะที่เค้าจะมีกิ๊กกั๊กไปตามประสาผู้ชายเราก็เคยจับได้หลายครั้ง  และทุกครั้งที่เราจับได้เราจะบอกเสมอว่า
ไม่จำเป็นต้องเลือกเรานะ..เพราะถ้าเราดีพอ คุณคงไม่มีคนใหม่เข้ามา แต่เค้าก็เลิกราไป บอกแต่ว่าจะไม่ยอมเสียเราไป
แล้วเราก็ให้อภัยเค้าเสมอทุกครั้ง   ผู้ชายคนนี้ถ้าไม่นับเรื่องผู้หญิงคนอื่นที่เค้ามี...เค้าเป็นคนที่โอเคมากคนนึง  ดูแลใส่ใจ
เรื่องเงินทอง  งานบ้านทุกอย่างเค้าช่วยเราหมดไม่เคยต้องเอ่ยปาก  ทำให้เราหลายอย่าง...โดยที่บางอย่างมันไม่ควรจะ
เป็นสิ่งที่ผู้ชายจะทำ  เค้าเป็นแบบนี้เสมอต้นเสมอปลายตั้งแต่คบกัน... จนแต่งงานเค้าก็ยังเป็นแบบนั้น  
   ** กลับมาถึงตอนหลังแต่งงานที่เราจัวเค้าได้ว่าเค้ามีคนอื่น  บอกตรง ๆ นะ เราค่อนข้างจะรับไม่ได้แล้ว  เพราะเราเลือกแล้ว
ที่จะฝากชีวิตไว้กับเค้า  แล้วยังไงคะ...เค้ากลับยังไม่หยุด  เริ่มคุยกันไม่ค่อยโอเคละ ทะเลาะกันบ่อยๆ แต่งงานกันมา 3 ปี
เราจับได้  3 ครั้งที่เป็นเคสหนัก ๆ ที่ทั้งนอกกายและนอกใจ
    *** เคสแรกไม่ค่อยเท่าไรอันนั้นผู้หญิงบอกไม่รู้ว่าสามีเรามีเรามีครอบครัวเเล้ว  แต่ทุกเคสเราไม่เคยไประรานผู้หญิงนะคะ..
จะมีบ้างก้แค่คุยเพื่อหาความจริงที่มันหาไม่ได้จากสามีเรา  เพราะเราเชื่อเสมอว่าถ้าคนของเรามั่นคงพอ...ต่อให้ผู้หญิงกี่คน
ก็คงทำอะไรครนอบครัวเราไม่ได้  ถ้าคนของเราไม่เล่นด้วย  ทุกครั้งที่เราจับได้สิ่งแรกที่เราจะถามฝ่ายหญิงนั่นคือ  รู้มั้ยว่าเค้ามีเมียแล้ว
ทุกคนจะตอบว่าไม่รู้...แต่จะจริงมั้ยก็ต้องมาดูองค์ประกอบอื่นอีกทีค่ะ  เราเป็นคนนึงนะคะที่รักสามีมาก...แต่เราก็พร้อมจะให้เค้าไปเสมอนะ
เวลาที่รู้ว่าเค้ามีคนอื่น  เราจะถามเหตุผลทุกครั้งว่าเราบกพร่องตรงไหนไป..เค้าถึงดึกคนอื่นเข้ามา เราเป็นคนไม่ชอบโวยวาย ไม่หาเรื่อง
จะคุยด้วยเหตุผลก่อนตลอด  แล้วค่อยมาปรับกันว่าจะรับกันได้มั้ย  เค้าก็ไม่เคยตอบเราได้สักครั้งว่าเราพลาดตรงไหนไปเค้าถึงมีคนอื่น
เราไม่เคยได้คำตอบเลย  แล้วทุกเคสก็จบด้วยการที่เค้าเลิกรากันไป  เเละเราก็ให้อภัยตลอด  จนมาหนักสุดคือเคสสุดท้ายก่อนที่เราจะตัดสินใจ
ขอหย่า เพราะเราไม่ไหวแล้ว ไม่มีใครทนดูสามีนอกใจได้หลายครั้งหรอกนะคะ   เพราะเราก็คนมีความรู้สึก..เสียใจเป็นเหมือนกัน  เราโชคดีที่ไม่มีลูกมันเลยตัดสินใจอะไรง่ายขึ้น  ไม่ใช่ไม่อยากมีนะเราไม่เคยคุมเลยตั้งแต่แต่งงานแต่ก้ยังไม่มี...เคสนี้ผู้หญิงเป็นฝ่ายเข้ามาเองค่ะ เค้าอยู่ที่ทำงานเดียวกัน  เรากับผู้หญิงรู้จักกันดี...มันเสียความรู้สึกก็ตรงนี้  เรารับไม่ไหวจริงๆ
ค่ะ  ส่วนรายละเอียดขอไม่ลงลึกมากนะคะ  พอเราเรารู้เราก็ถามผู้หญิงก่อนเลยว่าทำแบบนี้เพื่ออะไร..รักกันหรอ  ใช่ค่ะ  เค้าบอกว่าเค้ารักกัน... เค้าขอสามี
จากเราค่ะ  ให้เรายกให้เค้า...เป็นคุณจะทำไงละคะ...เรานี่จุกเลยค่ะไปไม่เป็นจริง ๆ ไม่คิดว่าผู้หญิงจะกล้าขนาดนี้..และนั่นก็หมายถึงคนของเราคงจริงจักกับเค้าพอสมควรไม่งั้นผู้หญิงคงไม่กล้าขนาดนี้   เราเสียใจมากจริงๆ ค่ะเคสนี้ เจ็บแบบสุดๆ  แต่เราก็คือเราค่ะไม่โวยวาย...เราพูดกับเค้าแค่คำเดียวว่า  หย่ากันนะ..จบกันแค่นี้ดีกว่า  เราคืนอิสระให้คุณ...เราคงไม่ดีพอที่จะทำให้คุณรักเราได้เพียงคนเดียว  เราบอกเค้าว่าเราไม่โทษฝ่ายหญิงเพราะ..เพราะคุณเองไม่หนักแน่น  เราถามเหมือนเดิมว่าเราพลาดตรงไหน  เค้าก็บอกว่าไม่มี  สามียอมรับเลยค่ะว่ารักผู้หญิงคนนี้...แต่ทุกเคสที่ผ่านมาเค้าไม่เคยบอกว่าเค้ารัก  แล้วนั่นแหละค่ะ...เราเลยต้องถอย  เพราะมั่นใจแล้วว่าเราอภัยให้เค้าไม่ได้อีกแล้ว...เราไม่เคยให้เค้าต้องเลือก แต่เค้าก็จะไม่ยอมหย่าท่าเดียวค่ะ...เราบอกเค้าว่าถ้าไม่ยอมหย่า  ก็ต้องเลือก..แต่เค้าบอกเลือกไม่ได้ค่ะ..คาดคั้นกันอยู่นาน ผลที่ได้คือฝ่ายหญิงท้องค่ะ...สำหรับเราไม่มีอะไรเจ็บกว่านี้อีกแล้วค่ะ  เราถามกลับไปว่า...ตรงนี้ใช่มั้ยที่เราบกพร่อง...คำตอบคือใช่  เพราะเราไม่มีลูกให้เค้า ต่อจากนั้นเราไม่ฟังอะไรอีกแล้วค่ะ ขอหย่าอย่างเดียว  ถ้าไม่เราจะฟ้องค่ะ....ยื้อกันอยู่นาน  สุดท้ายแล้วเค้ายอมค่ะ  แล้วก็ไปรับผิดชอบฝ่ายหญิง...เราก็เสียสติอยู่พักนึงนะ..ผ่านมาปีกว่าๆ ละ ตอนนี้เริ่มโอเคขึ้นมาก...เพราะคิดว่าเลือกที่จะจบแบบนี้อาจเสียใจหนักหน่อย....แต่ดีกว่าอยู่ไปแล้วเสียใจไม่สิ้นสุด  
*****สุดท้าย ขอบคุณมากนะคะที่อ่านจนจบ...เขียนวกวนไปบ้างนะคะ เป็นคนเล่าเรื่องไม่เก่ง แต่เราอยากเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เจอปัญหาแบบนี้  เราไม่จำเป็นต้องเอาทั้งชีวิตเราไปแลกนะคะ....ทำใจให้หนักแน่น ถ้าอยู่ตรงนั้นไม่ไหวก็แค่เดินออกมา  สิ่งที่ใครไม่เห็นค่า  เราต้องเห็นค่าในตัวเองค่ะ