สวัสดีครับเพื่อนๆ ตอนนี้ผมอายุ 24 ทำงานมาเข้าปีที่ 3 แล้วครับ ผมทำงานเป็นพนักงานบริษัท เงินเดือน 25,000 ที่บ้านฐานะปานกลาง
แฟนผมอายุ 22 เพิ่งเรียนจบหมาดๆ ยังไม่ได้ทำงาน ที่บ้านฐานะปานกลาง ไม่อยากทำงานออฟฟิศ ฝันอยากเป็นแอร์โฮสเตส (สาขาที่แฟนผมจบมาไม่เกี่ยวกันเลย)
เรา 2 คนคบกันมาใกล้จะเข้าปีที่ 3 แล้วครับ..
เรื่องมีอยู่ว่าด้วยความที่แฟนผมไม่อยากทำงานออฟฟิศ และผมมีเงินเก็บอยู่ก้อนนึงและมีความคิดจะทำธุรกิจเล็กๆ อะไรสักอย่างนึงอยู่แล้ว
แต่ผมไม่มีเวลาและยอมรับว่ายังไม่กล้าออกจากงานประจำ เลยคุยกันว่า จะหาที่ทางทำเลดีๆ แล้วเปิดร้านกาแฟ ร้านขนม ร้านอาหาร
หรืออะไรเล็กๆ แนวนี้ ให้แฟนดูแล แล้วกำไรเราจะหาร2 กัน โดยผมจะเป็นคนลงทุนเองทั้งหมด แฟนผมไม่ต้องลงทุนอะไรเลย
โดยหน้าที่ในร้านจะให้แฟนจัดการ หน้าที่บริหารเงินผมจะจัดการเอง แล้วผมจะทำงานประจำรอดูท่าที ถ้าไปได้ดีคิดว่าจะออกมาช่วยกันครับ
แต่ปัญหาก็คือ หลายๆ ธุรกิจที่เราคิดจะทำ กำไรที่คาดการณ์ไว้มันจะอยู่ราวๆ 10,000 - 30,000 ต่อเดือน ซึ่งถ้าหารกันแล้ว ส่วนแบ่งจะน้อยมาก
ซึ่งแฟนผมอยากได้เงินที่เยอะกว่านี้ และผมก็คุยแล้วว่าถ้าอยากได้เยอะกว่านี้คงต้องไปทำงานออฟฟิศแล้วล่ะ ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
และมันก็จะวนกลับมาที่ปัญหาของการไม่อยากทำงานออฟฟิศ เขาอยากเป็นแอร์โฮสเตส
จะขอเงินผมไปเรียนคอร์สแอร์โฮสเตส ประมาณ 60,000 บาท โดยให้เหตุผลว่าถ้าได้เป็นแอร์แล้วจะเอาเงินมาคืน
ซึ่งผมก็เป็นคนที่ไม่เห็นด้วยกับความคิดที่ว่าจะทำอะไรแล้วต้องกู้ ต้องยืม อยากทำอะไรก็จะไม่เสียเวลาไปกับการหาต้นทุน จะหาทางลัดให้ไวที่สุด
ผมก็เป็นคนนึงที่เริ่มจาก 0 เรียนจบมาก็ทำงานเก็บเงินไปเรื่อยๆ ถึงได้มีเงินไว้สร้างฝันที่ต้องการ
แต่แฟนผมกลับบอกว่า ทำไมต้องไปทำงานออฟฟิศให้เสียเวลา เอาเงินมาเรียนแล้วจบไปเป็นแอร์ เงินเดือนสูงๆ ไปเลยดีกว่า
ผมเองก็เข้าใจเหตุผลนะว่าไม่อยากเสียเวลาไปกับการเป็นมนุษย์เงินเดือน
แต่ผมเองก็เกลียดคนที่จะทำอะไรต้องพึ่งคนอื่นเสมอ ไม่อยากลำบาก ไม่สร้างเอง ไม่ดิ้นรน เลยไม่เข้าใจว่าทำไมแฟนผมถึงเป็นคนที่ไม่สู้ชีวิตขนาดนี้
ให้ไปทำงานออฟฟิศเพื่อหาต้นทุนไว้ต่อยอดก็ไม่เอา เปิดธุรกิจให้ทำก็เงินน้อยไป จะยืม จะกู้ ท่าเดียว ชี้ร้านขายลูกชิ้นหน้า 7-11 ว่ารายได้หลักแสนก็บ่นเหนื่อย ร้อน เข็นรถเข็น ลำบาก
พอว่าเข้าหน่อยว่าไม่สู้ชีวิตเลย คนอื่นเกิดมาก็ต้องหาต้นทุน ต้องทำงานออฟฟิศกันทั้งนั้นไม่มีใครเขาอยากทำงานออฟฟิศกันหรอก
ก็กลายเป็นทะเลาะกันอีก บางครั้งทะเลาะหนักๆ เหมือนมีอาการโรคซึมเศร้ามาด้วย บอกว่าชีวิตตัวเองไม่มีค่า อยู่ไปทำไม อยากฆ่าตัวตาย
ผมไม่รู้จะปรึกษาใครแล้วครับ พี่ๆ เพื่อนๆ ในนี้ใครพอมีทางออกบ้างมั้ยครับ..
**แก้ไขคำผิดครับ
แฟนผมเป็นคนไม่สู้ชีวิต ทำไงดีครับ?
แฟนผมอายุ 22 เพิ่งเรียนจบหมาดๆ ยังไม่ได้ทำงาน ที่บ้านฐานะปานกลาง ไม่อยากทำงานออฟฟิศ ฝันอยากเป็นแอร์โฮสเตส (สาขาที่แฟนผมจบมาไม่เกี่ยวกันเลย)
เรา 2 คนคบกันมาใกล้จะเข้าปีที่ 3 แล้วครับ..
เรื่องมีอยู่ว่าด้วยความที่แฟนผมไม่อยากทำงานออฟฟิศ และผมมีเงินเก็บอยู่ก้อนนึงและมีความคิดจะทำธุรกิจเล็กๆ อะไรสักอย่างนึงอยู่แล้ว
แต่ผมไม่มีเวลาและยอมรับว่ายังไม่กล้าออกจากงานประจำ เลยคุยกันว่า จะหาที่ทางทำเลดีๆ แล้วเปิดร้านกาแฟ ร้านขนม ร้านอาหาร
หรืออะไรเล็กๆ แนวนี้ ให้แฟนดูแล แล้วกำไรเราจะหาร2 กัน โดยผมจะเป็นคนลงทุนเองทั้งหมด แฟนผมไม่ต้องลงทุนอะไรเลย
โดยหน้าที่ในร้านจะให้แฟนจัดการ หน้าที่บริหารเงินผมจะจัดการเอง แล้วผมจะทำงานประจำรอดูท่าที ถ้าไปได้ดีคิดว่าจะออกมาช่วยกันครับ
แต่ปัญหาก็คือ หลายๆ ธุรกิจที่เราคิดจะทำ กำไรที่คาดการณ์ไว้มันจะอยู่ราวๆ 10,000 - 30,000 ต่อเดือน ซึ่งถ้าหารกันแล้ว ส่วนแบ่งจะน้อยมาก
ซึ่งแฟนผมอยากได้เงินที่เยอะกว่านี้ และผมก็คุยแล้วว่าถ้าอยากได้เยอะกว่านี้คงต้องไปทำงานออฟฟิศแล้วล่ะ ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
และมันก็จะวนกลับมาที่ปัญหาของการไม่อยากทำงานออฟฟิศ เขาอยากเป็นแอร์โฮสเตส
จะขอเงินผมไปเรียนคอร์สแอร์โฮสเตส ประมาณ 60,000 บาท โดยให้เหตุผลว่าถ้าได้เป็นแอร์แล้วจะเอาเงินมาคืน
ซึ่งผมก็เป็นคนที่ไม่เห็นด้วยกับความคิดที่ว่าจะทำอะไรแล้วต้องกู้ ต้องยืม อยากทำอะไรก็จะไม่เสียเวลาไปกับการหาต้นทุน จะหาทางลัดให้ไวที่สุด
ผมก็เป็นคนนึงที่เริ่มจาก 0 เรียนจบมาก็ทำงานเก็บเงินไปเรื่อยๆ ถึงได้มีเงินไว้สร้างฝันที่ต้องการ
แต่แฟนผมกลับบอกว่า ทำไมต้องไปทำงานออฟฟิศให้เสียเวลา เอาเงินมาเรียนแล้วจบไปเป็นแอร์ เงินเดือนสูงๆ ไปเลยดีกว่า
ผมเองก็เข้าใจเหตุผลนะว่าไม่อยากเสียเวลาไปกับการเป็นมนุษย์เงินเดือน
แต่ผมเองก็เกลียดคนที่จะทำอะไรต้องพึ่งคนอื่นเสมอ ไม่อยากลำบาก ไม่สร้างเอง ไม่ดิ้นรน เลยไม่เข้าใจว่าทำไมแฟนผมถึงเป็นคนที่ไม่สู้ชีวิตขนาดนี้
ให้ไปทำงานออฟฟิศเพื่อหาต้นทุนไว้ต่อยอดก็ไม่เอา เปิดธุรกิจให้ทำก็เงินน้อยไป จะยืม จะกู้ ท่าเดียว ชี้ร้านขายลูกชิ้นหน้า 7-11 ว่ารายได้หลักแสนก็บ่นเหนื่อย ร้อน เข็นรถเข็น ลำบาก
พอว่าเข้าหน่อยว่าไม่สู้ชีวิตเลย คนอื่นเกิดมาก็ต้องหาต้นทุน ต้องทำงานออฟฟิศกันทั้งนั้นไม่มีใครเขาอยากทำงานออฟฟิศกันหรอก
ก็กลายเป็นทะเลาะกันอีก บางครั้งทะเลาะหนักๆ เหมือนมีอาการโรคซึมเศร้ามาด้วย บอกว่าชีวิตตัวเองไม่มีค่า อยู่ไปทำไม อยากฆ่าตัวตาย
ผมไม่รู้จะปรึกษาใครแล้วครับ พี่ๆ เพื่อนๆ ในนี้ใครพอมีทางออกบ้างมั้ยครับ..
**แก้ไขคำผิดครับ