คงเคยเป็นใช่ไหมแบบว่าเวลามีปัญหาอะไรเขาก็มาปรึกษากับเรา แต่ถ้าเราให้คำปรึกษาไม่ถูกใจกลับโกรธแทน ที่นี่มาดูประสบการณ์ของเรานะ
- เรื่องแรกเลยมีเพื่อนคนหนึ่ง คนนี้เพื่อนสนิทกันแต่ ม.ปลาย จนทำงานก็คุยกันมาตลอด เรียกว่าสนิทกันมากๆเลยแหละ เพราะสามารถใช้คำพูดแรงๆใส่กันได้โดยไม่โกรธ ตอนนั้นนางมาปรึกษาเรื่องเบื่องานประจำ อยากออกจากงาน เราก็เลยบอกว่าออกแล้วไปทำอะไรต้องมีทางไปก่อนค่อยลาออกเพราะงานหายาก นางก็บอกว่าจะไปขายเสื้อผ้าตามตลาดนัด เราเองก็สนับสนุนเต็มที่เพราะเห็นนางตั้งใจมาก แต่วันหนึ่งนางก็ส่งข้อความทางเฟสมาบอกว่าอยากเปิดร้านสเต็ก เราก็ว่าเฮ้ยแกรร เอาเรื่องขายเสื้อผ้าให้ได้เป็นชิ้นเป็นอันก่อนดีไหม จับหลายทางเดียวไม่รอดสักทาง อีกอย่างแกทำอาหารไม่อร่อยเลย (ก็นางเคยทำให้กินไม่อร่อยจริงๆ 555) แต่ที่พูด ไม่ใช่ซอฟๆแบบนี้หรอก เราเล่นกันแรงตามประสาเพื่อนอะนะ ไม่รู้วันนั้นนางอารมณ์ไหน โกรธเราเป็นฟืนเป็นไฟ แล้วคำพูดหนึ่งที่เราจุกเลยคือ “แล้วชีวิตแกทุกวันนี้ดีแล้วหรอ” (คือแบบจุกมาก คือเราทำงานเหมือนกันแต่เราเรียนต่อ ป.โท ต้องใช้ค่าใช้จ่ายเยอะ แล้วมักจะโดนคนในครอบครัวเราเองเอาจุดนี้มาด่าเราเสมอ คือเขาชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนรุ่นเดียวกันว่าเขาได้ดิบได้ดีกันหมดแล้ว ทำไมเรายังเรียนหนังสืออยู่จะเรียนไปถึงไหนประมาณนี้) ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่คุยกับเพื่อนคนนี้อีกเลย
- อีกเรื่องเพื่อนอีกคน คนนี้ไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่แต่ก็มีมาปรึกษาเรื่อยๆ คนนี้นางมาบ่นกับเราเรื่องที่ทำงาน เบื่องาน เบื่อคนที่ทำงานด้วย (เอาเป็นว่าตอนนั้นนางพูดแต่ด้านร้ายๆของที่ทำงาน) จนเราบอกว่า เฮ้ยแกรร เราว่าที่ทำงานมันก็ต้องมีดีและไม่ดีบ้างแหละ แต่แกเหมือนมองไม่เห็นสิ่งดีๆของที่ทำอยู่เลย แกลองเอากระดาษมาเขียนดูว่าที่นี่มีอะไรดีบ้าง (ตามที่สัมผัสได้นะคือเขามีแต่ Negative Thinking) เขาก็บอกว่าเขาเขียนไม่ลง หาข้อดีของเพื่อนร่วมงานไม่เจอ เราก็เลยถ้างั้นก็ออกไปหางานใหม่ ได้สักอาทิตย์หนึ่งนางได้งานใหม่บอกว่าจะเริ่มต้นเดือนหน้า เราเองก็ยินดีแต่แล้ววันที่ต้องไปทำงานที่ที่ใหม่ เราก็โทรไปถามนางว่า เป็นไงบ้างที่ทำงานใหม่อ่ะโอเคหรือเปล่า นางก็บอกว่าเฮ้ยแกรร ไม่ได้เปลี่ยนงานแล้วละ พอดีเจ้านายเพิ่มเงินเดือนให้อีกสามพันเลยไม่ลาออกดีกว่า เรานี้แบบอึ้งเลย คือแบบเฮ้ยตอนนั้นไหนบ่นหนักบ่นหนาว่าไม่ชอบที่นี่ ไม่มีอะไรดีสักอย่าง แล้วไงแค่เพิ่มเงินเดือนอีกสามพันกลับทำต่อ หมดคำสิว้าวแล้วเด๋อ 555
ปล.ตอนนี้เราจบ ป.โท แล้วและกำลังได้เป็นอาจารย์สอน (แต่ก็ยังโดนคนในครอบครัวพูดว่า เรียนมาก็สูงมาเป็นทำไมครูสอน) เฮอออ โลกนี้ไม่มีอะไรที่ทำให้ครอบครัวเราพอใจจริงๆนะ 555 นอกจากว่ากลายเป็นนักธุรกิจพันล้านละมั้ง
มาเล่าประสบการณ์จาก "ที่ปรึกษา" กลายเป็น "หมาหัวเน่า" กัน
- เรื่องแรกเลยมีเพื่อนคนหนึ่ง คนนี้เพื่อนสนิทกันแต่ ม.ปลาย จนทำงานก็คุยกันมาตลอด เรียกว่าสนิทกันมากๆเลยแหละ เพราะสามารถใช้คำพูดแรงๆใส่กันได้โดยไม่โกรธ ตอนนั้นนางมาปรึกษาเรื่องเบื่องานประจำ อยากออกจากงาน เราก็เลยบอกว่าออกแล้วไปทำอะไรต้องมีทางไปก่อนค่อยลาออกเพราะงานหายาก นางก็บอกว่าจะไปขายเสื้อผ้าตามตลาดนัด เราเองก็สนับสนุนเต็มที่เพราะเห็นนางตั้งใจมาก แต่วันหนึ่งนางก็ส่งข้อความทางเฟสมาบอกว่าอยากเปิดร้านสเต็ก เราก็ว่าเฮ้ยแกรร เอาเรื่องขายเสื้อผ้าให้ได้เป็นชิ้นเป็นอันก่อนดีไหม จับหลายทางเดียวไม่รอดสักทาง อีกอย่างแกทำอาหารไม่อร่อยเลย (ก็นางเคยทำให้กินไม่อร่อยจริงๆ 555) แต่ที่พูด ไม่ใช่ซอฟๆแบบนี้หรอก เราเล่นกันแรงตามประสาเพื่อนอะนะ ไม่รู้วันนั้นนางอารมณ์ไหน โกรธเราเป็นฟืนเป็นไฟ แล้วคำพูดหนึ่งที่เราจุกเลยคือ “แล้วชีวิตแกทุกวันนี้ดีแล้วหรอ” (คือแบบจุกมาก คือเราทำงานเหมือนกันแต่เราเรียนต่อ ป.โท ต้องใช้ค่าใช้จ่ายเยอะ แล้วมักจะโดนคนในครอบครัวเราเองเอาจุดนี้มาด่าเราเสมอ คือเขาชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนรุ่นเดียวกันว่าเขาได้ดิบได้ดีกันหมดแล้ว ทำไมเรายังเรียนหนังสืออยู่จะเรียนไปถึงไหนประมาณนี้) ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่คุยกับเพื่อนคนนี้อีกเลย
- อีกเรื่องเพื่อนอีกคน คนนี้ไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่แต่ก็มีมาปรึกษาเรื่อยๆ คนนี้นางมาบ่นกับเราเรื่องที่ทำงาน เบื่องาน เบื่อคนที่ทำงานด้วย (เอาเป็นว่าตอนนั้นนางพูดแต่ด้านร้ายๆของที่ทำงาน) จนเราบอกว่า เฮ้ยแกรร เราว่าที่ทำงานมันก็ต้องมีดีและไม่ดีบ้างแหละ แต่แกเหมือนมองไม่เห็นสิ่งดีๆของที่ทำอยู่เลย แกลองเอากระดาษมาเขียนดูว่าที่นี่มีอะไรดีบ้าง (ตามที่สัมผัสได้นะคือเขามีแต่ Negative Thinking) เขาก็บอกว่าเขาเขียนไม่ลง หาข้อดีของเพื่อนร่วมงานไม่เจอ เราก็เลยถ้างั้นก็ออกไปหางานใหม่ ได้สักอาทิตย์หนึ่งนางได้งานใหม่บอกว่าจะเริ่มต้นเดือนหน้า เราเองก็ยินดีแต่แล้ววันที่ต้องไปทำงานที่ที่ใหม่ เราก็โทรไปถามนางว่า เป็นไงบ้างที่ทำงานใหม่อ่ะโอเคหรือเปล่า นางก็บอกว่าเฮ้ยแกรร ไม่ได้เปลี่ยนงานแล้วละ พอดีเจ้านายเพิ่มเงินเดือนให้อีกสามพันเลยไม่ลาออกดีกว่า เรานี้แบบอึ้งเลย คือแบบเฮ้ยตอนนั้นไหนบ่นหนักบ่นหนาว่าไม่ชอบที่นี่ ไม่มีอะไรดีสักอย่าง แล้วไงแค่เพิ่มเงินเดือนอีกสามพันกลับทำต่อ หมดคำสิว้าวแล้วเด๋อ 555
ปล.ตอนนี้เราจบ ป.โท แล้วและกำลังได้เป็นอาจารย์สอน (แต่ก็ยังโดนคนในครอบครัวพูดว่า เรียนมาก็สูงมาเป็นทำไมครูสอน) เฮอออ โลกนี้ไม่มีอะไรที่ทำให้ครอบครัวเราพอใจจริงๆนะ 555 นอกจากว่ากลายเป็นนักธุรกิจพันล้านละมั้ง