น่าจะเป็นการเกิดดับของอารมณ์มากกว่าครับ
การสามารถหยุดยั้งการเกิดดับของอารมณ์ได้นั่นคือการฝึกให้ตัวเองปล่อยวางได้
หลายอย่างในศาสนาพุทธผมเชื่อว่าเป็นเรื่องแต่งที่อาจมีเค้าโครงจากเรื่องจริงบ้าง
พวกอภินิหารทั้งหลายผมว่าเป็นเรื่องแต่ง แม้กระทั่งภพชาติทั้งหลาย
ลองสังเกตทศชาติชาดกดูก็ได้ ผมว่าไม่ได้เป็นการเกิดแล้วตาย 10 รอบหรอก
แต่ผมตั้งข้อสังเกตว่าแต่งมาจากเหตุการณ์สำคัญ 10 เหตุการณ์ ก่อนที่เจ้าชายสิทธัตถะจะตรัสรู้
ส่วนเรื่องกฏแห่งกรรมน่ะ ความหมายที่แท้จริงก็คือหว่านพืชเช่นใดได้ผลเช่นนั้น
การหว่านพืชเช่นใดนั้นไม่ได้ขึ้นกับแค่เราหว่านเมล็ดอะไร แต่มันขึ้นกับดิน การดูแลรักษา ภัยต่างๆด้วย
ถ้าหว่านข้าวบนดินเปรี้ยวมันก็ไม่ขึ้น หรือหว่านข้าวแล้วจ้างคนที่ไม่ซื่อสัตย์มาดูแล สักวันมันก็ขโมยข้าวเราไป
จะบอกว่ากฏแห่งกรรมมันคือกระบวนการทางธรรมชาตินี่แหล่ะ
ทำดีให้ตายกับคนที่ไม่เห็นค่า เราก็ไม่ได้ดีหรอก
หรือมีนักการเมืองโกงเงินภาษีไป ถ้ามันมีลูกน้องมีพรรคพวกมีอาวุธเยอะแล้วใครจะไปลงโทษมันได้
นั่นแหล่ะกฏแห่งกรรมที่แท้จริง กฏแห่งกรรมไม่ได้ยุติธรรมเสมอ
แต่มันสมเหตุสมผลเสมอ เพราะถ้าไม่สมเหตุสมผลมันก็คงไม่เกิดขึ้น
ยังมีอีกหลายอย่างที่ผมเชื่อว่าชาวพุทธทั่วไปยังเข้าใจผิดๆ
และก็ยังมีเรื่องอีกมากมายเช่นกันที่ผมยังไม่เข้าใจในศาสนาพุทธ
แต่ก็นั่นแหล่ะ การรู้ความจริงบางอย่างทั้งที่เรายังมีตัณหาอยู่มันบั่นทอนกำลังใจเรา
ก็คงเป็นเหตุว่าทำไมศาสนาถึงไม่สอนเราตรงๆ แต่กลับใช้เรื่องแต่งแทน เป็นกุศโลบาย ซึ่งก็ทำให้เกิดความงมงายขึ้นเช่นกัน
หากไม่ถูกใจใครก็ขออภัยด้วยครับ