บ้านหลังนี้เป็นบ้านพี่เขย เรามาอาศัยเขาอยู่ แล้วตัวบ้านหลังกลาง เขาเปิดแอร์ พี่เขาเห็นเราไม่กล้าเปิดเขาก็ให้มานั่งเล่นห้องนี้ได้ ใช้คอม ดูทีวี ซึ่งก็มีคนในบ้านหลายคนที่มาอยู่ห้องนี้(ญาติพี่เขา)
แต่เพื่อนบ้านคนนี้เลยอยู่บ้านฝั่งตรงข้ามถัดไป แกมีหลานน่ารักคนหนึ่ง พ่อแม่พี่เขยยังไม่มีหลาน ก็เลยเอ็นดูเด็กคนนั้น ให้เข้ามาในบ้านนั่งเล่นกัน ซึ่งปกติป้าเพื่อนบ้านคนนี้เห็นอะไรไม่ได้ต้องขอตลอด บางทีอ้างขอยืมแต่ไม่เห็นเอามาคืน
แล้ววันนี้ไม่มีใครอยู่มีเราอยู่ตอนค่ำคนเดียว เพราะเมื่อตอนเย็นน้องสาวพี่เขยเขาออกไปข้างนอก ประตูรั้วบ้านหลังนี้ไม่เคยล็อก แค่ปิดไว้เฉยๆ ป้าแกเดินพาหลานเข้ามาอย่างกับเป็นบ้านตัวเอง มานั่งโซฟาแล้วเห็นกล้องถ่ายรูปที่น้องสาวพี่เขยเขาซื้อมาแล้ววางไว้ที่โต๊ะรับแขก จู่ๆป้าแกก็บอกว่าป้ายืมไปถ่ายรูปหน่อย คือ เราไม่ใช่เจ้าของบ้านแล้วกล้องราคาตั้งหลายหมื่น เราก็เดินไปหาเด็กในบ้านพี่เขา ให้ติดต่อพี่เขย หรือน้องสาวพี่เขาให้หน่อย เด็กแกบอกว่าไม่มีเบอร์ เบอร์ที่มีโทรไปแล้วไม่รับ เราเป็นแค่คนนอกควรจะบอกยังไง เราโทรไม่ได้ทั้งพี่สาวและพี่เขย โทรไปก็ไม่รับ เราเดินมาหาป้าแกบอกว่าป้ารอพี่เขามาได้ไหม เท่านั้นแหละ โดนว่าเฉยเลย "อย่าเรื่องมากหน่อยเลย ไม่ใช่บ้านตัวเองซักหน่อย แค่มาอาศัยเขาอยู่"
เราก็ไม่อยากจะยุ่งหรอกนะ แต่ก่อนออกจากบ้านน้องสาวพี่เขาฝากให้เราดูกล้องให้หน่อย จะออกไปงาน ป้าแกเดินถือกล้องไปเลย

ปัญหา คือ ช่วงนี้เราอยู่ตอนค่ำคนเดียว ถ้าป้าแกมาอีกเราควรพูดยังไงดี เจ้าของบ้านก็ฝากบ้านไว้กับเรา ญาติคนอื่นก็ไปต่างจังหวัดกันหมด

เรื่องป้าคนนี้เห็นพี่เขยกับญาติเขาก็บ่นให้เราฟังว่าบ้านตัวเองไม่อยู่นะ ชอบมาที่นี่จังเลย ติดที่พ่อแม่พี่เขารักเด็ก บางทีมาตั้งแต่สิบโมงเข้า กลางวันนี่ไม่กลับบ้าน พ่อแม่พี่เขาก็ใจดีชวนอยู่ทานอาหารกลางวันกันก่อน แกก็อยู่ต่อจริงๆจนถึงเย็นทานอาหารเย็นอีก มีอะไรในบ้านนี่ยืมหมด ขนาดของในครัวหมดยังเดินมาที่นี่ยังกับเป็นร้านขายของชำ