ผมมีเพื่อนบ้านอยู่ซอยถัดไปคนนึง ขอเรียกว่าป้าละกันนะครับ คือป้าแกเนี่ยเป็นคนแบบเห็นแก่ได้ เห็นแก่ตัว ประมาณนี้ เรื่องมันมีอยู่ว่าวันนึงป้าแกรู้จักกับแม่ผม ทีนี้ก็ยาวเลยครับ เท่าที่รู้คือป้าแกเนี่ยไม่ค่อยชอบอยู่บ้าน (เหมือนจะไม่ชอบสามีตัวเอง) และช่วงปิดเทอม ผมจะพักผ่อนโดยการเล่นเกมกับเพื่อน สลับกับทำเพจในมุมโต๊ะคอมพิวเตอร์ของผมที่อยู่ชั้นล่างของบ้าน แต่! หลังจากที่แม่ผมสนิทกับป้าคนนี้ ป้าแกก็เข้ามาคุยมาเม้าในบ้านกับแม่ อีกอย่างป้าแกพูดไม่รู้เรื่อง อยู่ดีๆก็หัวเราะเสียงดัง รบกวนผมเป็นอย่างมาก หลังๆคือเข้ามาในบ้านผมทุกวัน ผมคุยกับแม่ตรงๆว่าทำไมต้องให้ป้าแกเข้ามาในบ้านด้วย แม่ตอบว่าสงสารแกน่ะ.. เท่านั้นยังไม่พอครับ ทุกเช้าป้าแกจะมาขอกาแฟบ้านผมกิน พระเจ้า นี่มันเกินไปแล้ว! ที่สำคัญแม่ผมให้ด้วย.. [ให้กินวันละ2-4แก้ว] เรียกได้ว่าป้าแกกินอยู่ในบ้านผมทั้งวัน ยกเว้นแค่ไปนอนบ้านแกตอนกลางคืนแล้วเช้าแกก็กลับมาบ้านผมใหม่ เหตุการณ์ล่าสุดสดๆร้อนๆเลยคือเมื่อวาน ป้าแกตะโกนเรียกแม่ผมเหมือนอย่างทุกวัน แต่แม่ผมไปตลาด ผมอยู่บนบ้านกำลังจะเดินลงบันไดไป เห้ย! ป้าแกเปิดประตูเข้ามาเฉย นั่งลงบนโซฟาหยิบรีโมทดูทีวีประหนึ่งเป็นบ้านตัวเองซะงั้น! ผมเลยแอบดูอยู่ตรงหัวมุมบันได ป้าแกแอบเดินเข้าครัวขโมยน้ำส้มของผมในตู้เย็นไปดื่มเฉย ขนมอีกหลายอย่างป้าแกก็หยิบไปกินอย่างสบายใจ ผมตกใจมาก นี่มันเป็นการขโมยกันชัดๆ พอแม่ผมกลับมาป้าแกก็กินหมดล่ะ ตกเย็นพอป้าแกกลับไปผมก็เล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟัง ผมขอร้องให้แม่เลิกยุ่งกับเค้า เลิกพาเค้าเข้าบ้าน แม่ผมตกใจมาก บอกว่าเดี๋ยวจะไม่ให้ป้าแกเข้ามาในบ้านแล้ว แต่เชื่อมั้ยครับวันนี้ผมลงไปข้างล่างบ้านตั้งแต่เช้าตรู่ ป้าแกยังเข้ามานั่งจิบกาแฟดูข่าวเช้าอย่างสบายใจ..... แม่ผมชงกาแฟให้แกกินอีกแล้ว คืออะไร?! แม่ผมไม่ควรยอมคนแบบนี้ ผมควรหาทางออกกับเรื่องนี้อย่างไรดี ไม่ไหวแล้วครับ ขอบคุณครับ