เราเรียนมหาลัยมา3ปี ไปเรียนหรือไปไหนก็ไปคนเดียวตลอด
เราเคยมีเพื่อนกลุ่มใหญ่ แต่พอหลังๆเพื่อนๆก็แยกกันหมด
เหมือนจะเข้ากันไม่ได้

เรามีเพื่อนอยู่คนนึงเรียนห้องเดียวกันตั้งแต่ม.ต้น
แต่ตอนนั้นไม่สนิทกันนะ อยู่คนละกลุ่มกัน
เพิ่งมาสนิทกันช่วงปี1ปี2 ก็อยู่ด้วยกัน เที่ยวด้วยกันนะ
เราเป็นคนเฉยๆ อะไรก็ได้ทั้งนั้น เราเลยอยู่กะคนอื่นได้
แต่เราติดนิสัยจากที่บ้านมา แม่เราเป็นคนเรียบร้อย
เราเลยเห็นอะไรรกๆ เกะกะไม่ได้
แต่เพื่อนคงอยู่กับเราไม่ได้มั้ง
  หลังๆเราเริ่มสังเกตว่าเพื่อนที่เรียนด้วยกันเที่ยวด้วยกันเริ่มออกห่าง
มันมาแขวะเราบ้าง ทำห่างบ้าง
เราไม่รู้ว่าเราไปทำอะไรให้มันนะ เพราะเราไม่ค่อยสนใจอยู่แล้ว เราจะชอบเฉยๆมากกว่า
แต่เหมือนมันแขวะประมานว่าเราใส่มัน เอาเรื่องมันไปพูดเสียๆหายๆประมานนั้นแหละ
เราก็ไม่รู้หรอกจะเรื่องอะไร ปกตินะเราก็เฉยกับทุกๆเรื่องนะ
แต่ก็ช่างเหอะ ช่างมัน จะคิดยังไง เราไม่ชอบการอธิบาย
บางทีก็เหมือนการแก้ตัว ใครจะเข้าใจยังไงก็ช่าง
แต่ในเมื่อคุณเลือกจะเลิกคบเราแล้ว ก็อย่ามารังควานกันแค่นั้นที่เราต้องการ
เราไม่เคยไปวุ่นวายชีวิตคุณ
เรื่องนี้ใครผิดใครถูกเรายังไม่รู้ แต่เราขออยู่ในที่ของเรา