คือเราอยู่ ม.6 ค่ะ ปีที่แล้วเราสอบผ่าน hsk กับ hskk เลยยื่นคะแนนขอทุนไปเรียนที่จีน ระหว่างรอการพิจารณาก็ดูราบรื่นไม่น่ามีปัญหา พอผลการพิจารณาออกปรากฏว่าเราไม่ผ่านค่ะเพราะเอกสารไม่เรียบร้อย คือใบวุฒิการศึกษา ปพ.1 และ ปพ.7 ที่ส่งไปต้องเป็นภาษาอังกฤษค่ะ แต่ทางโรงเรียนบอกว่า ปพ.1 กับ ปพ.7 ออกเป็นภาษาอังกฤษได้ แต่วุฒิการศึกษามีแค่ภาษาไทยค่ะ ถึงยังไงก็แล้วแต่ส่งใหม่ตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้ว เพราะเริ่มเปิดเทอมเดือนกันยา ทุกอย่างต้องเรียบร้อยก่อนเปิดเทอม 2 เดือน แล้วทุนก็กว่าจะประกาศก็ไม่เกิน 45 วันค่ะ

ตอนแรกที่ครอบครัวรู้ว่าเราสอบผ่านก็ดีใจมากค่ะ (ตอนนั้นอยู่ในระหว่างขอทุนนะคะ) เหล่าซือบอกว่า ถ้าสอบผ่าน คุณสมบัติพร้อม การขอทุนก็ไม่น่ามีปัญหา เพราะเรามีใบแนะนำจากสถาบันขงจื้อของมหาวิทยาลัยที่เราไปสอบค่ะ ตอนนั้นคิดว่าได้แน่ๆ 99%

ตามประสาของคนเป็นพ่อแม่ค่ะ พอรู้ว่าลูกจะทำอะไรก็ตื่นเต้น ดีใจ พ่อเรา แม่เรา คุณย่าเรา เล่าให้คนนั้นคนนี้ฟังว่าลูกชั้น หลานชั้นจะได้ไปเรียนเมืองจีนนะ จนเค้ารู้กันทั่วเลยค่ะ ทุกคนที่รู้จัก ทั้งๆที่ผลทุนยังไม่ออก เราก็คิดว่ายังไม่อยากบอกใครเท่าไหร่เพราะทุนเรายังไม่ออก ถ้าเกิดไม่ได้ขึ้นมากลัวอายค่ะ กลัวมีคนสมน้ำหน้า

แล้วชะตาก็เล่นตลก เพราะทุนเราไม่ผ่านจริงๆ เสียดายมากค่ะ อุตส่าห์สอบผ่าน คุณสมบัติครบแต่ก็ยังไม่ได้ไป รู้ผลตอนแรกเราพูดไม่ออกเลยค่ะ น้ำตาไม่มีซักหยด แต่นิ่งไปเลย คือเราก็ค่อนข้างหวังกับทุนนี้มาก มันเหมือนชีวิตเรา อนาคตเรา ถ้าเราได้ไปเราคิดว่าเราคงเรียนต่อที่นู่นยาวเลยค่ะ แต่ก็ไม่ได้ไป แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ เราไม่อยากล้มนาน ล้มแล้วต้องรีบลุก เรียนต่อ ม. ในประเทศก็ได้ แล้วถ้าอยากไปเรียนที่นู่นจริงๆคงค่อยหาทางไป เพราะเราคิดว่าเราคงเรียนคณะที่เกี่ยวกับภาษาอยู่แล้ว เพื่อนๆทุกคนก็ให้กำลังใจดีค่ะ

แต่ปัญหาคือตอนนี้เราไม่รู้จะบอกครอบครัวยังไงค่ะ เพราะเค้าหวังกับเราไว้มาก เหมือนความหวังของครอบครัวอยู่ที่เรา เราไม่กล้าบอกว่าเราทำให้เค้าไม่ได้ เราทำให้เค้าผิดหวัง เพราะเค้าลงทุนไปกับเรามากจริงๆค่ะ แล้วคือเค้าบอกกับทุกคนว่าเราจะได้ไป เราก็ไม่รู้จะบอกพี่ป้าน้าอายังไงค่ะ อายก็อาย เราเสียใจนะคะเพราะคิดว่าเค้าก็คงเสียใจและผิดหวังในตัวเรามาก

จะทำยังไงดีคะ จะบอกยังไงดี ทุกวันนี้ที่คุยเรื่องทุนเราก็พยายาเลี่ยงๆเพราะยังไม่กล้าบอกเลยค่ะ

เพิ่งเข้าใจคำว่า ม.6 มันกดดันมากขนาดนี้ ต้องแบกรับความหวัง ความฝัน ของตัวเองและของคนอื่น บางทีก็ต้องการแค่ใครสักคนมารับฟัง มาปรึกษา เพราะต่อหน้าคนอื่นเราก็ดูเฮฮาปกติ แต่พออยู่คนเดียวกร้องไห้ทุกครั้งเลยค่ะ ไม่คิดว่ามันจะเหนื่อยขนาดนี้ ใครเป็นคนกำหนดให้เด็ก 18 มาเลือกทางเดินให้ตัวเองทั้งๆบางคนยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอยากเป็นอะไร

ขอบคุณสำหรับการรับฟังและคำปรึกษาล่วงหน้านะคะ