เคยอ่านเจอว่า วัดพระธรรมกายสอนว่า ให้มุ่งเป้าหมายไปที่นิพพาน แต่ ก็ไม่แน่นะว่าจะสามารถไปถึงได้ภายในชาตินี้ ดังนั้นเพื่อความไม่ประมาท ก็เลยสอนให้อธิษฐานว่าระหว่างที่ยังไม่ถึงนิพพานก็ขอให้ไปพักที่สวรรค์ชั้นดุสิต แต่ก็มี ผู้เห็นแย้งว่าการสอนเช่นนั้นไม่ถูกต้อง ที่ถูกต้องควรจะ รีบไปให้ถึงนิพพานภายในชาตินี้ พออ่านคำวิจารณ์นี้แล้วก็เกิดข้อสงสัยดังนี้ครับ

1 เมื่อสุเมธดาบส ได้ทอดตัวลงบนโคลนตม เพื่อให้พระทีปังกรสัมมาสัมพุทธเจ้า และเหล่าพระอรหันต์ เดินข้ามไปนั้น พระทีปังกรสัมมาสัมพุทธเจ้าได้กล่าวอนุโมทนา ซึ่งตำราบอกไว้ว่า หากสุเมธดาบสปรารถนาพระอรหัตผล ก็สามารถจะบรรลุได้เมื่อได้ฟังอนุโมทนานั้น แต่สุเมธดาบส ก็เลือกที่จะปรารถนาพุทธภูมิเป็นเหตุให้ต้องเวียนว่ายอยู่ในสังสารวัฏอีก 4 อสงไขยกับเศษแสนมหากัป ไม่ทราบว่าการตัดสินใจเช่นนี้เป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดหรือไม่ครับ (ถ้าคิดตามตรรกะข้างต้น)

2 เมื่อพระทีปังกรสัมมาสัมพุทธเจ้าจะพยากรณ์สุเมธดาบส ท่านได้แนะนำแก่ประชาชนที่อยู่บริเวณนั้นว่า ให้ตั้งจิตปรารถนาไว้ว่า หากไม่สามารถบรรลุธรรมในศาสนาของพระองค์ได้ก็ขอให้ได้ไปบังเกิด ใน ยุคที่สุเมธดาบสได้บังเกิดเป็นพระสมณโคดมสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่ทราบว่าคำแนะนำเช่นนี้ จะถือว่าผิดพลาดด้วยหรือไม่ ( ถ้าคิดตามตรรกะข้างต้นเช่นเดียวกัน )