พึ่งได้ดูเลือดมังกร ตอน หงส์ ค่ะ
(คนอื่นเค้าดูกันไปตั้งแต่ปีที่แล้วแล้ว)

จำได้ว่าก่อนหน้านี้ไม่เคยคิดอยากดูเรื่องนี้
เพราะคิดว่า...คงจะเป็นหนังน่าเบื่อ
มีแต่เรื่องราวของพ่อไร้เหตุผลกับลูกสาว
ดราม่า น้ำตาแตก

แต่อยู่ๆนึกอยากดูขึ้นมา
ตั้งใจไว้ว่า ถ้าดูตอนแรกแล้วไม่อยากดูต่อ จะเลิกดูทันที !!

ทีนี้พอดูเท่านั้นแหละ รู้สึกว่ายังไงต้องดูให้จบ
ถามว่าดูจนจบแล้วรู้สึกยังไง
เราว่าเนื้อเรื่องมันค่อนข้างเศร้าไปหน่อย
โดยเฉพาะตอนจบ
แต่ระหว่างทางที่จะมาถึง
มันมีความประทับใจหลายอย่าง..!!

อย่างแรก เรารู้สึกชื่นชมนักแสดงทุกคนมากๆ
โดยเฉพาะอาตู่ นพพล พี่เจนี่ พี่บอย และนักแสดงอื่นๆ

คือ บทของเถ้าแก่สุงเนี่ย หลายคนบอกว่า
ทำไมดูงี้เง่าจัง ดีกะคนอื่นๆ แต่กะลูกตัวเองทำแย่มากๆ
บุคลิกไม่น่าเป็นคนเดียวกัน
แต่เรารู้สึกว่า....
มันเป็นความขัดแย้งในตัวเองที่ลุ่มลึกมาก
ซึ่งต้องชมไปถึงผู้กำกับพี่อ๊อฟ
ที่เข้าใจและถ่ายทอดความซับซ้อนของอารมณ์มนุษย์ได้ดีมาก

คือเหมือนเถ้าแก่สุง รักเมียมาก
พอเมียตาย คงจะเสียใจมาก
และไม่กล้าที่จะยอมรับว่าเป็นความผิดของตัวเอง
ที่รู้ว่าเมียไม่ควรมีลูกอีก แต่อยากได้ลูกสาว
ดังนั้นเลยโยนความผิดว่าลูกสาวคือต้นเหตุ

ต่อมาลูกชายตายอีก ก็ยิ่งเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติ
ในการแสดงความเกลียดต่อลูกสาว
แต่ยิ่งนับวัน ลูกสาวก็ยิ่งเหมือนแม่

คือจริงๆเค้าก็รัก และคงอดชื่นชม และทึ่งในตัวลูกสาวไม่ได้
จนสุดท้ายเมื่อตายแล้ว
ความรู้สึกทั้งหมดถึงออกมา
ว่ายกตำแหน่งให้ลูกสาว
เพราะลึกๆคงรู้แล้วล่ะ ว่าลูกสาวต้องขึ้นเป็นใหญ่ได้
และได้ยอมรับในความสามารถ และความแกร่งของลูกสาวแล้ว

แล้วแถมเถ้าแก่สุงยังดูคนขาด
รู้ว่าอาหลงเนี่ย ตั้งใจมาฆ่าแหละตอนแรก
แต่ก็สัมผัสได้ว่าคนๆนี้ จริงๆเป็นคนดี
และจะสามารถปกป้องดูแลลูกสาวได้
จึงฝากลูกไว้

โดยสรุป เราว่าอาตู่ถ่ายทอดความเป็นเถ้าแก่สุงออกมาได้ดีมาก
ทั้งความสับสนในจิตใจ ความโกรธแค้น ความเมตตา

ต่อมาตัวพี่เจนี่
คือต้องชมมากๆ
เรารู้สึกว่าเค้าเป็นคนทุ่มเทกับการแสดงมากๆ
ไม่ว่าจะฉากเล่นงิ้ว ที่ทั้งใช้ทวนและใช้ริบบิ้น
คือรู้ว่าต้องฝึกซ้อมมาหนักมาก และตั้งใจมากจริงๆ
รวมถึงฉากต่อสู้ต่างๆ ก็ดูแข็งแรง เข้มแข็งมาก
และฉากที่ต้องเข้ากับอาตู่
คืออารมณ์มันเยอะมาก และพี่เจนี่ทำได้ดีมากจริงๆ




เราดูเรื่องแรด เราว่านางเอกน่าสงสารแล้วนะ
แต่มาเจออาหงส์
คือมันยิ่งกว่าสงสาร
ช่างมีเส้นทางชีวิตที่
บีบคั้น กดดัน ให้ต้องเข้มแข็ง และลุยเหมือนผู้ชาย
แถมยังต้องโดดเดี่ยว และเจอกับความสูญเสียมากมาย
ทั้งที่จริงๆแล้ว ไม่ว่าจะเก่ง ฉลาดแค่ไหน
ก็ยังเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนนึง
ที่อยากมีครอบครัว มีความรัก ได้รับอ้อมกอดจากชายที่รัก

ต่อมาพี่บอย
คือเรื่องนี้เค้าไม่หลุดทะเล้นเลย
เล่นออกมาเป็นอาหลงเลย
คือจากที่เฉยๆ กลายเป็นชอบการแสดงของพี่บอยเลย

รวมไปถึงนักแสดงคนอื่นๆ
นักแสดงรุ่นพ่อ ที่ร่วมฝ่าฟันความลำบาก
ช่วยเหลือเกื้อกูลกันมา
คือนักแสดงหน้าใหม่ก็ถ่ายทอดได้ดี
และรู้สึกว่า
พวกคนจีนรุ่นพ่อรุ่นแม่ รุ่นตายาย
เค้าอดทน เค้าสู้ชีวิตกันมาก

ส่วนความรักของพระนางในเรื่องนี้
มันเป็นอะไรแปลกมาก
เจ็บปวด หน่วง ซึมลึก (อันนี้ขอยืมคำที่พี่เจนี่เค้าเคยสัมภาษณ์ไว้)
เราว่ามันใช่เลย
คือมันรักแบบค่อยๆซึมไปเรื่อยๆ แต่มันไปต่อกันไม่ได้
ทั้งเรื่องไม่มีบทสวีทเหมือนคู่อื่นๆ แต่มันก็เป็นความรักที่อบอุ่นใจ
เหมือนว่า ยืนเคียงข้างกัน อยู่ตรงนี้นะ ไม่ได้ไปไหน



แต่ช่วงหลังๆ เราอยากให้นางเอกเจอบททดสอบเยอะๆกว่านี้หน่อย
เพื่อพิสูจน์เรื่องพระเดช พระคุณ ความเมตตา ที่ทำให้คนยอมรับ
เพราะส่วนใหญ่จะเห็นแต่เหตุการณ์ความเสียสละ ความเมตตารุ่นพ่อมากกว่า

สุดท้ายฉากจบ ทำออกมาได้อลังการยิ่งใหญ่มาก
ชุดสวยมาก คนใส่สวยมาก
แต่มันก็ช่างเศร้านัก



โดยรวมเรารู้สึกว่าเราไม่ชอบเรื่องนี้ช่วงตอนจบ
แต่มองย้อนทั้งเรื่องแล้วมันก็ประทับใจ
คือ ไม่สามารถพูดได้ว่าชอบหรือไม่ชอบ แต่มันทั้งเศร้า ทั้งประทับใจ

ถือว่าป็นละครน้ำดีเรื่องนึงที่สอดแทรกข้อคิดเยอะมาก
และรายละเอียดทุกอย่างมันสวยงามมากจริงๆ
ไม่ว่าจะมุมกล้อง องค์ประกอบฉาก
เพลงประกอบ

จริงๆเลือดมังกรนี่ทำออกมาดีทุกเรื่องเลยนะ
แต่พอดีกระทู้นี้พูดถึงเพียงหงส์เท่านั้น

เรารู้สึกว่ายอดวิวค่อนข้างน้อย
เมื่อเทียบกับละครทั่วไป
แต่สำหรับเรา ละครชุดนี้มีค่ากับเรามาก
ก็เลยอยากบอกว่า ถึงแม้มันไม่ใช่แนวตลาด
และอาจไม่ได้เรตติ้งสูง
แต่อย่างน้อยก็มีเราคนนึงแหละที่เห็นคุณค่า และชื่นชมจากใจจริงๆค่ะ
คือกล้าพูดได้เลยว่า โปรเจคซีรีย์ชุดนี้มันเทียบกับต่างชาติได้สบาย
เราค่อนข้างดูหนังจีนมาเยอะด้วย
เลยรู้สึกว่า ฟิลมันใช่

ก็หวังว่าจะมีคนอ่านกระทู้นี้จบจบนะ ยาวมาก 55
และหวังว่าพี่อ๊อฟ พี่แดง และนักแสดงทุกคนจะได้อ่าน
ความรู้สึกทั้งหมดที่ตั้งใจเขียนนี้ด้วย ^^

กว่าจะตั้งกระทู้สำเร็จ ก็ปาไปตี 5 แล้วหรอเนี่ย ^^"