ถึงขนาดที่แม่ต้องแช่งเราด้วย?

เราตกงาน ย้ายมาต่างประเทศ มาอยู่กับสามีกับลูก
แม่เรามีงานทำ มีเงินเดือนประจำ มีบัตรเครดิตใช้

เราไม่มีงานทำ เราดูแลลูกอายุสองเดือนอยู่ เวลานอนยังจะไม่มีเลย แต่แม่กับทุกคนในครอบครัวบังคับให้เราหางานทำ

เพื่อส่งเงินให้พวกเค้าใช้

สามีเรามีเงินแต่เราไม่ขอ เราไม่ยุ่งกับเงินของเค้า ถึงแม้เค้าไม่ว่าอะไรแต่เราก็ไม่อยากยุ่ง เราอยากหาเงินเอง จะมีความสุขมากกว่าถ้าเป็นเช่นนั้น

แต่แม่เราไม่เข้าใจ ว่าทำไมไม่ทำงานหาเงินให้เค้า ทำไมไม่เอาจากสามีให้เค้าใช้ บอกว่าไม่มีน้ำใจเพราะไม่ให้เงิน

เราโกรธแต่เราปลงล่ะ เราเลยขออโหสิกรรม แต่แม่ไม่ยอม

บอกว่าถ้าเพราะเป็นโรคอารมณ์แปรปรวน จะอโหสิให้ "แต่ถ้าเพราะจิตใจเนรคุณ เวรกรรมมีจริง คอยดู คนเนรคุณทำอะไรไม่ขึ้น"

แต่เวลาคุยกับสามีเรา เค้าเป็นแม่ที่ดี แม่ที่เสียสละ แม่ที่ป้อนนมให้ ความจริงเหรอ? เราโตมากับตายาย มีแค่สองคนนี้ที่ดูแลเอาใจใส่เรา

กลับมาที่เรื่องเงิน เราเคยให้เงินเค้านะ แต่เหมือนไม่พอ

เค้าปรึกษาพ่อเราด้วยว่าจะหลอกเอาเพิ่มเท่าไหร่ดี ทั้งหมดที่เราได้เลยดีมั้ย หลอกว่าเป็นการแก้เคล็ด ชีวิตจะดีขึ้น

เราอ่านแล้วสลด นี่แม่คนหรือ? ทำไมต้องทวงต้องแช่ง? เราให้อยู่แล้วเป็นการตอบแทน แต่เหมือนไม่พอ เห็นบอกอยากได้สร้อยไข่มุก แหวนเพชร รองเท้าแบรนด์เนม แล้วว่าเราว่าไม่เคยทำดีกับเค้า

ตั้งแต่เด็กจนโตเราทำการ์ดวันเกิดให้เค้ากับซื้อของขวัญให้... การ์ดกลายเป็นที่ปิดหน้าจอคอม พัดเช็ดเหงื่อ ที่คั่นหนังสือ แย่สุดคือทิ้งให้ปลวกกิน

เราคงให้ไม่พอสินะ

แต่เราไม่ได้ขอมาเกิด เค้าทำให้เราอยากฆ่าตัวตาย ไม่น่าเกิดมาเลย เปลืองข้าวสุกชะมัด

อย่าว่าแม่เราเลยนะ เราอยากระบายเท่านั้น ชาติหน้ามีจริงเราไม่ปอยากเกิดมาเป็นคนแล้ว