ในมุมมองของคนดูกีฬา  พอเข้าใจนะครับว่า กีฬาที่มีการเสริฟลูก ไม่ว่าจะเป็นปิงปอง ตระกร้อ เทนนิส แบดมินตัน  ฯลฯ   ล้วนแล้วแต่ให้ความสำคัญกับลูกเสริฟทั้งสิ้น  เสริฟดีๆ ลูกเดียวนี่สามารถเป็นคะแนนได้เลย  หรือหากไม่เป็นคะแนน อย่างน้อยการรับลูกครั้งแรกของฝ่ายตรงข้ามก็จะลำบาก ทำให้ช็อตต่อมาเล่นยากขึ้น ทำให้ฝ่ายเสริฟกุมความได้เปรียบ หรือจะบอกว่าเสริฟดีมีชัยไปกว่าครึ่งก็ว่าได้

ทีนี้ลูกเสริฟต่างๆ ผมเชื่อว่าล้วนแล้วแต่มาจากการวางแผนของโค้ช เช่นให้เสริฟแบบไหน จี้ไปทางไหน  ซึ่งหากนักกีฬาอยู่ในช่วงมั่นใจ จะสามารถทำได้ตามแผนที่วางไว้ได้ไม่ยาก

แต่หากเป็นช่วงที่นักกีฬาเป๋ ซึ่งอาจจะมาจากความเหนื่อยล้าจากการกรำศึกหนัก หรือขาดความมั่นใจ โค้ชควรปรับเปลี่ยนแผนการเล่นในสถานการณ์ ณ ตอนนั้นจะดีกว่ามั้ย   ยิ่งในช่วงสำคัญๆที่พลาดไม่ได้  โค้ชควรปรับเปลี่ยนแผนการเล่นให้ผู้เล่นบางคนเสริฟแบบเซฟๆ เน้นความแน่นอนไว้ก่อนเพื่อมารอซื้อบล๊อคจะดีกว่ามั้ย ( ดูจากการเสริฟของอรอุมา ซึ่งช่วงหลังได้เปลี่ยนวิธีการเสริฟแล้วเพื่อเน้นความแน่นอนและประหยัดพลังงาน ) คือผมเห็นเรามองแต่ความผิดพลาดของนักกีฬา  แต่ลืมไปหรือเปล่าว่านักกีฬาเล่นตามคำสั่งและแผนของโค้ช

อันนี้คือมุมมองและความเห็นส่วนตัว ใครมีความคิดเห็นอย่างไรก็มาแลกเปลี่ยนทัศนะกัน ขออย่ามากระแนะกระแหนว่าเป็นโค้ชคีย์บอร์ดอะไรแบบนั้นเลย โค้ชเก่งอยู่แล้ว ที่พาทีมมาถึงรอบชิงชนะเลิศได้ แต่การแลกเปลี่ยนและได้ฟังมุมมองที่หลากหลายก็จะทำให้เราดูกีฬาได้อรรสรถมากขึ้น  ( ไม่ใช่อวยตะพึดหรือด่าเอามันส์ ซึ่งไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย )