ต่อจากกระทู้ที่แล้วเลยละกันเนาะ นอนบนเครื่องไม่หลับ55 ขึ้นเครื่องแล้วใจเหวงๆแปลกๆ แต่สายการบินที่ขึ้นนางมีพวกเพลง หนัง ให้ดู ละแบบอัพเดตมากก คือดีอะ เพลงใหม่ๆหนังใหม่ๆ เริ่ดอยู่
พอนั่งมาได้ครึ่งทางก็เสริฟอาหาร เอ้อ มีหลายอย่างดี มีปัญหานิดหน่อย คือแอร์พูดเป็นภาษาเกาหลีไง ละนี่ได้ยินเป็น "ทาโกยากิ" เอ้ออ ลองดู ท่าจะลำอิเหล่าะ 55555 ไปมี ได้บะหมี่ไก่ ขำ
แต่อร่อยอยู่วววว แอร์น่ารักดี สมเป็นเกาหลี 😉
หลังจากลงเครื่องที่เกาหลีก้ได้ปะทะกับ ตม. นิดหน่อย ไล่ให้ชั้นไปเขียนที่อยู่ที่เกาหลี คือไม่ได้พักไง ไปเปลี่ยนเครื่องไง นางไม่ฟังอะไรเลย ไล่แบบ โก โกแบค โกแบค แอดเดรส แอดเดรส โฮเทล นี่ก้รมขึ้นละไง ใส่ไปเลย "LISTEN! I won't go anywhere, I don't stay here. Just make a transition!
นางก้เลยขอดูบอร์ดดิงพาส ละก้ให้ผ่าน อะไรของนาง อู๊ดอี๊ดมาก ปะทะเสร็จก้มีการเหวี่ยงกระเป๋าเล็กน้อย ปรากฎว่า กล้องตก เลนส์แตก!!! ดีนะ หอบเลนส์มาสองตัว เห้อออ ฟาดเคราะห์ไปละกันกะอิ ตม. เกาหลี
แต่ดีที่สนามบินอินชอลมีทัวร์โซลให้วันนึง ฟรี!! เสียแค่ค่าเข้าสถานที่กับค่าข้าว $10 นางก้พาไปวังนะ ไปนัมซาดงนะ ไปไหนอีกซักที่เนี่ยแหละ
ละก้กลับสนามบิน เหนื่อยเมื่อยเพลีย เดินนนนนนนนน เจ้าพ่อเจ้าแม่เดินนนนนนนนน หาห้องอาบน้ำจ่า
ประเด็นคือต้องผ่านด่านตรวจทุกสิ่งอย่างไปก่อน
ข้างในจะเป็นที่ให้อาบน้ำ สปา ที่อ่านหนังสือ ที่นอน ร้านกับข้าว นานา ไม่ต้องวอแววนหาซื้อชุดคิทแปรงฟันยาสีฟันแชมพูสบู่4500วอนที่มาร์ทชั้น1ผู้โดยสารขาเข้านะ555 เค้ามีให้นะจ๊ะ
พอพักเสร็จก็เตรียมตัวบินไปอเมริกาละจ้า ก่อนบินก้หาอะไรกินไปก่อน หิวมากกก เจอเหมือนลูกชิ้นเสียบๆไม้ พันกว่าสองพันกว่าวอน น่ากินดี มีแบบปลาหมึก ปู ปลาอะไรงิ อยู่ในเชล์ฟโชว์เปิดไฟสีส้มอุ่นๆ ซื้อมาสองไม้ เดินหาที่นั่งหน้าเกต เสียบสายชาร์จ แกะห่อลูกชิ้นมากินปุ๊บ! เย็นจี่ดดดดด(เป็นภาษาเหนือแปลว่าเย็นเฉียบ)
พอๆๆ ไปกินบนเครื่องดีกว่า555 หลังจากนั้นสิบชั่วโมงบนเครื่อง นอนตลอด เพราะก่อนหน้านั้นก้ช้อบ กทม. ทั้งวัน
ขึ้นเครื่องไปเกาก้ดูการ์ตูน ลงเกาก็ไปทัวร์ เข้าโซนพักก้ไปดิวตี้ฟรี ไม่ได้นอนเลยยยย คือขึ้นปุ๊บ หลับทันที
จะรู้ตัวแค่ตอนที่สจ๊วตจุงกิมาปลุกเพราะว่านอนนานไป ไม่ดื่มอะไรเลย นางเอาเรดไวน์มาให้ เอาชาร้อนมาให้ น่ารักมาก กับข้าวของโคเรียนแอร์ดีเว่อ โยเกิร์ตอร่อยมาก ห้ามพลาด!
(อิสายการบินนี้ชอบแจกโยเกิร์ตอะ ละคือเค้าใจแมะ คนกำลังเดินทาง มันลำบาก55) ตื่นมากิน นอนต่อ ตื่นมากิน นอนต่อ และแล้ว เวลาตรงจอมอนิเตอร์ด้านกน้าก็โชว์เลข 0:28 คืออีก 28 นาทีจะถึงที่หมาย รับรู้ได้ถึงการลดระดับของเครื่องบิน อ๊ายยย เห็นแล้ว San Francisco!
และแล้วก็มีปัญหากะอิใบตรวจคอสตอมอีก คือจำไม่ได้ว่าต้องกรอกอะไร ลืม!!!
ทำไงล่ะ บินคนเดียวด้วย แชทหาใครก็ไม่ได้ เน็ตไม่มี
นั่งนิ่งซักพัก เอาวะ! ขอใบคอสตอมมาสองใบ กรอกไปสองแบบ ไม่แบบไหนก้แบบนึงละวะต้องถูก555
เครื่องจอดปุ๊บ ต้องงวิ่งแบบทิ้งเพื่อนไว้ข้างหลังเพราะพวกนางมีเวลานอนแอลเอคืนนึง แต่ชั้น ชั้นแพลนมา4ชั่วโมง ดีเลย์ไปแล้ว1 เหลือ3 ไหนจะตรวจคัสตอม ตรวจวีซ่า รับกระเป๋า ตรวจกระเป๋า ดรอปกระเป๋า วิ่งไปขึ้นเครื่อง ตายๆๆๆ โกยลูก
คือไม่รู้ไงว่าสนามบินมันกว้างใหญ่ขนาดไหน รีบไว้ก่อน แถวยาวมากกกก
ปรากฎว่าทันนะเจ้า รีบไปรับกระเป๋า วิ่งไปตรวจว่าไม่มีอาหารสด เมล็ดพืช ผัก เนื้อสัตว์ แน่ใช่มั้ย ถ้าไม่มีก้ผ่านฉลุยจ้า หลังจากนั้นก้ดรอปกระเป๋าใกล้ๆนั้น ละก้เดินไปปริ้นบอร์ดดิงพาสใหม่ พอต่อแถวรอปริ้นปุ๊บ! พนักงานบอกว่า อ๋อ บอร์ดดิ้งพาสอะปริ้นเองได้ที่เครื่องนั้นนะ เอาพาสปอร์ตเสียบเข้าไป แล้วมันจะขึ้นมาเลยว่าอิเจ้าของพาสปอร์ตเนี่ย จะบินไปที่ไหนบ้างในอเมริกา โอ้วมาย ยะไม่จ้าง(ทำไม่เป็น)
พนักงานก้มาช่วยอะไรงิ จนได้ไปขึ้นเครื่องก่อนเวลานาจา สิ่งหนึ่งที่สำคัญมากสำหรับคนต่อเครื่องคือ ต้อง! ดูเกตที่จะขึ้นตลอด เกตเปลี่ยนชีวิตเปลี่ยน เคนะ บางที่คือเรียงตามเวลาดีพาร์ท บางที่เรียงตามตัวอักษรแรกของจุดหมายปลายทาง เอาล่ะ เบื่อซานฟรานละ ตัดภาพมาที่เดนเวอร์เลยเนาะ โคโรราโด้ สนามบินใหญ่นะ เดินเล่น ช้อปปิ้ง นู่นนี่นั่น
Good Memory: ระหว่างรอเครื่องออก 10PM มานั่งสตาร์บัคส์ละสั่งCroissantไป มันราคา 2.75 เลยอยากเอาเหรียญจ่าย เทเหรียญละให้พนักงานช่วยเลือก 5555 มีเหรียญไทย เหรียญเกาหลี เหรียญUS พอพนักงานเห็นเหรียญไทย นางรู้จักเว้ยยย นางบอก "Oh my god! You came from Thailand!" นี่ก้ตกใจ เลยถามนางว่าทำไมรู้จัก นางบอกนางชอบประเทศไทย อยากไปเที่ยวแต่ค่าใช้จ่ายสูงมาก อยากลองกินกับข้าวไทย มาคราวหน้าเอามาฝากนางได้มั้ย 555 ไม่ต้องคราวหน้าละ จัดไปผงลาบอีสานกับผงพะโล้อย่างละซอง นางดีใจมากก บอกว่าจะไปทำมาแบ่งเพื่อนๆกิน 555
หลังจากนั้นก้ย้ายก้นมานั่งหน้าเกต รอขึ้นเครื่องเที่ยวบินFinal Destinationค่ะ
เรื่องเล่า: นั่งรอเครื่องออก อยู่ดีๆฝรั่งข้างๆก้หุย OH MY GOD! มดไต่ขานาง -..- นางวิ่งไปบอกเพื่อนนาง เพื่อนนางวิ่งไปหยิบไม้กวาดกะที่ตักผงมา แต่ไม่กวาด วิ่งไปบอก Security วอกันไปหาแม่บ้านอีก "There ia a huge ant pile at gate B80"
โป้ดดดดโทะ หน้อยมากกกก เว่อกันไปอีก ไม้กวาดก่มี บะกล้ากวาดมันใหญ่ อิหว่ะ โหวววว ถ้าชั้นลุกละเตวเอามือไปยิ่ม(หยิบแบบใช้แคนิ้วชี้กับนิ้วโป้ง)ละเตว(เดิน)ไปขว้างจะโดนมองมากมั้ย555
ขออณุญาตตัดภาพอีกรอบ มาลงที่สนามบินแรพพิดซิตี้เลยละกันโนะ อากาศหนาวมาก โค้ทชั้นสะบัดออกเครื่องคือแรงสุด พอเดินมาซักพัก ก้เห็นนางเบญอิมมิแกรนท์จากฮ่องกงยืนรออยู่ พรอมกันเอชอาร์(รอยด์) ที่มารอรับ หลังจากทักทายกันปกติสุขแล้วก้พากันขึ้นรถไปที่พัก เข้ามาปุ๊บ! ที่พักดีมาก หอดี หรูหราสำหรับชั้น พุ่งเข้าห้องเลยจร้า เกือบเที่ยงคืนแระ ตารอยด์ที่ไปรับบอก นี่ไงห้องยู 217 ยัดกุญแจเลยจร้าา ไขไม่ออก กึกๆๆๆๆ อะไรวะ กุญแจเสียๆ อิตารอยด์ก้บอก Harder harder ปึ้งง! เจ้าของห้องเปิดออกมามองหน้า เป็นสาวหมวยตาตี่ เหยดดดดด. ผิดห้อง!
I'm sorry! นางก้ตอบมา เยสเยสเยส เอ๊ะ คนไทยป้ะ??
เอ๊อ เอ้า พึ่งมาหรอ. ทักทายกันแค่นั้นละก้แยกย้าย
ดูโฉมหน้าอาหมวยที่เจ้าของห้อง217 ทำไมชั้นจะต้องคิดว่าเธอเป็นไทย เธอเหมือนอาหมวยจากจีนสุด
อีกวันก้เทคทัวร์ทั่วที่ทำงาน เราได้ทำอยู่ที่ไอศกรีม ตักไอติม เป็นแคชเชียร์ ชอบงานมาก ได้เจอหละอ่อน(เด็กๆ) ทั้งวัน แอบกินไอติมบ้างอะไรบ้าง ปิดเทอมตามอาเซียนดีมากเพราะเป็นช่วงHigh Season คือหางานสองง่ายมากๆ งานหลักก้ต้องการชั่วโมงเยอะมาก ขอให้โอทีเรื่อยๆ
ไม่ต้องติดครีมอาบน้ามแชมพูสบู่ยาสีฟันมาก้ได้นะ ที่นี่ถูกกว่าที่ไทย หาซื้อเอาง่ายอยู่ ตามวอลมาร์ท เสื้อผ้าไม่ต้องพกมามาก เยอะอีกเช่นกัน และถูกกว่าไทยอีกเช่นกัน Crocs ราคาถูก555 นอกจากคนไทยแล้วก้ไม่เห็นใครใส่ Crocsเดินข้างนอกบ้านเลย ก้ว่า ชั้นลากคู่เขียวสว่างตั้งแต่เกาหลี ซานฟราน โคโรราโด้ แรพพิดซิตี้ โดนมองแรงตั้งแต่โซล 555 มาถึงที่นี่สิ่งที่ปรับยากสุดคือ วัฒนธรรม แต่ละชาติไม่เหมือนกันเลย สิ่งที่เราทำเป็นประจำอาจจะเป็นเรื่องที่รุนแรงของอีกชาติก้ได้นะ
มีอย่างนึงที่ต้องติดมาให้ได้นะ มาม่าไทย เอาผ้าห่อมาเลยนะ น้ำจิ้มสุกี้ น้ำพริก จะสวรรค์ จะนรก ก้เอามา แล้วก้ผงทำอาหารสำเร็จรูปนะ อย่าลืม! อย่าลืม! จดไว้สิจดไว้! อยู่ไทยเรากินอาหารฝรั่งบ่อยมากกก ชอบบบ แต่มานี่คือ ต้องการอาหารไทยมากๆๆๆๆ
สภาพอากาศ: เราเลือกมาเมืองบนๆหน่อย อากาศดี 10นิดๆ มาสองวันแรก ลูกเห็บตกจร้าาา พึ่งเห็นพายุลูกเห็บเยอะเบอร์นี้
Veronica มาแว้วววว... เล่ายาวๆเลยนะ
เจ๊เวโรนิก้า
มีความไปถามนางว่า เนี่ย มีรถแวนไปวอลมาร์ทมั้ย อยากไปมาก
Veronica : You can walk there.
Me : Really?!
Veronica : Yeah! It just takes forever.
ละก้ทำหน้าวินๆ สุดท้ายนางก้ไปส่งนาจา
กลับมาจากวอลมาร์ท ชั้นก้มีความซื้อStrawberryมากิน ก้ทำปกติเหมือนตอนอยู่ไทย ผ่าแล้วมานั่งจิ้มกินๆ อิเจ้เวโรนิก้ามาเห็นปุ๊บ นางมองแรงละถามว่า
Oh my gosh Guy! Are you the queen of England?
กลับมาแล้วจ้าาา หลังจากเน็ตเสียเพราะลูกเห็บตก 555 ฝ่ายสถานที่เค้าเขียนบอกว่าเน็ตเสียและแจ้งแล้ว ละดูอิเจ้เวโรเขียนต่อข้างล่าง 555
ละวันนี้ก้ไปนั่งทานข้าวกะนาง เจอเจ้คนนึงกวนมาก คือ อิเจ้เวโรนิก้ากำลังจะมัดผม อิเจ้กวนก้แบบมองเจ้เวโร
เจ้กวน : Hey, don't do your hair near me! I don't eat hair.
Veronica : Oh... Why not?
เด็กไทยลั่นกันทั้งโต๊ะจ้าาาาาา
กระทู้นี้จะอัพเรื่อยๆ ไม่รู้จะจบเมื่อไหร่ ว่างก้ทำ ไม่ว่างก้ว่ากันไปเนาะ 555 ขอบคุณที่ติดตาม นาจา
Work and Travel : season2 : When I'm 12,688km. away from home.
พอนั่งมาได้ครึ่งทางก็เสริฟอาหาร เอ้อ มีหลายอย่างดี มีปัญหานิดหน่อย คือแอร์พูดเป็นภาษาเกาหลีไง ละนี่ได้ยินเป็น "ทาโกยากิ" เอ้ออ ลองดู ท่าจะลำอิเหล่าะ 55555 ไปมี ได้บะหมี่ไก่ ขำ
แต่อร่อยอยู่วววว แอร์น่ารักดี สมเป็นเกาหลี 😉
หลังจากลงเครื่องที่เกาหลีก้ได้ปะทะกับ ตม. นิดหน่อย ไล่ให้ชั้นไปเขียนที่อยู่ที่เกาหลี คือไม่ได้พักไง ไปเปลี่ยนเครื่องไง นางไม่ฟังอะไรเลย ไล่แบบ โก โกแบค โกแบค แอดเดรส แอดเดรส โฮเทล นี่ก้รมขึ้นละไง ใส่ไปเลย "LISTEN! I won't go anywhere, I don't stay here. Just make a transition!
นางก้เลยขอดูบอร์ดดิงพาส ละก้ให้ผ่าน อะไรของนาง อู๊ดอี๊ดมาก ปะทะเสร็จก้มีการเหวี่ยงกระเป๋าเล็กน้อย ปรากฎว่า กล้องตก เลนส์แตก!!! ดีนะ หอบเลนส์มาสองตัว เห้อออ ฟาดเคราะห์ไปละกันกะอิ ตม. เกาหลี
แต่ดีที่สนามบินอินชอลมีทัวร์โซลให้วันนึง ฟรี!! เสียแค่ค่าเข้าสถานที่กับค่าข้าว $10 นางก้พาไปวังนะ ไปนัมซาดงนะ ไปไหนอีกซักที่เนี่ยแหละ
ละก้กลับสนามบิน เหนื่อยเมื่อยเพลีย เดินนนนนนนนน เจ้าพ่อเจ้าแม่เดินนนนนนนนน หาห้องอาบน้ำจ่า
ประเด็นคือต้องผ่านด่านตรวจทุกสิ่งอย่างไปก่อน
ข้างในจะเป็นที่ให้อาบน้ำ สปา ที่อ่านหนังสือ ที่นอน ร้านกับข้าว นานา ไม่ต้องวอแววนหาซื้อชุดคิทแปรงฟันยาสีฟันแชมพูสบู่4500วอนที่มาร์ทชั้น1ผู้โดยสารขาเข้านะ555 เค้ามีให้นะจ๊ะ
พอพักเสร็จก็เตรียมตัวบินไปอเมริกาละจ้า ก่อนบินก้หาอะไรกินไปก่อน หิวมากกก เจอเหมือนลูกชิ้นเสียบๆไม้ พันกว่าสองพันกว่าวอน น่ากินดี มีแบบปลาหมึก ปู ปลาอะไรงิ อยู่ในเชล์ฟโชว์เปิดไฟสีส้มอุ่นๆ ซื้อมาสองไม้ เดินหาที่นั่งหน้าเกต เสียบสายชาร์จ แกะห่อลูกชิ้นมากินปุ๊บ! เย็นจี่ดดดดด(เป็นภาษาเหนือแปลว่าเย็นเฉียบ)
พอๆๆ ไปกินบนเครื่องดีกว่า555 หลังจากนั้นสิบชั่วโมงบนเครื่อง นอนตลอด เพราะก่อนหน้านั้นก้ช้อบ กทม. ทั้งวัน
ขึ้นเครื่องไปเกาก้ดูการ์ตูน ลงเกาก็ไปทัวร์ เข้าโซนพักก้ไปดิวตี้ฟรี ไม่ได้นอนเลยยยย คือขึ้นปุ๊บ หลับทันที
จะรู้ตัวแค่ตอนที่สจ๊วตจุงกิมาปลุกเพราะว่านอนนานไป ไม่ดื่มอะไรเลย นางเอาเรดไวน์มาให้ เอาชาร้อนมาให้ น่ารักมาก กับข้าวของโคเรียนแอร์ดีเว่อ โยเกิร์ตอร่อยมาก ห้ามพลาด!
(อิสายการบินนี้ชอบแจกโยเกิร์ตอะ ละคือเค้าใจแมะ คนกำลังเดินทาง มันลำบาก55) ตื่นมากิน นอนต่อ ตื่นมากิน นอนต่อ และแล้ว เวลาตรงจอมอนิเตอร์ด้านกน้าก็โชว์เลข 0:28 คืออีก 28 นาทีจะถึงที่หมาย รับรู้ได้ถึงการลดระดับของเครื่องบิน อ๊ายยย เห็นแล้ว San Francisco!
และแล้วก็มีปัญหากะอิใบตรวจคอสตอมอีก คือจำไม่ได้ว่าต้องกรอกอะไร ลืม!!!
ทำไงล่ะ บินคนเดียวด้วย แชทหาใครก็ไม่ได้ เน็ตไม่มี
นั่งนิ่งซักพัก เอาวะ! ขอใบคอสตอมมาสองใบ กรอกไปสองแบบ ไม่แบบไหนก้แบบนึงละวะต้องถูก555
เครื่องจอดปุ๊บ ต้องงวิ่งแบบทิ้งเพื่อนไว้ข้างหลังเพราะพวกนางมีเวลานอนแอลเอคืนนึง แต่ชั้น ชั้นแพลนมา4ชั่วโมง ดีเลย์ไปแล้ว1 เหลือ3 ไหนจะตรวจคัสตอม ตรวจวีซ่า รับกระเป๋า ตรวจกระเป๋า ดรอปกระเป๋า วิ่งไปขึ้นเครื่อง ตายๆๆๆ โกยลูก
คือไม่รู้ไงว่าสนามบินมันกว้างใหญ่ขนาดไหน รีบไว้ก่อน แถวยาวมากกกก
ปรากฎว่าทันนะเจ้า รีบไปรับกระเป๋า วิ่งไปตรวจว่าไม่มีอาหารสด เมล็ดพืช ผัก เนื้อสัตว์ แน่ใช่มั้ย ถ้าไม่มีก้ผ่านฉลุยจ้า หลังจากนั้นก้ดรอปกระเป๋าใกล้ๆนั้น ละก้เดินไปปริ้นบอร์ดดิงพาสใหม่ พอต่อแถวรอปริ้นปุ๊บ! พนักงานบอกว่า อ๋อ บอร์ดดิ้งพาสอะปริ้นเองได้ที่เครื่องนั้นนะ เอาพาสปอร์ตเสียบเข้าไป แล้วมันจะขึ้นมาเลยว่าอิเจ้าของพาสปอร์ตเนี่ย จะบินไปที่ไหนบ้างในอเมริกา โอ้วมาย ยะไม่จ้าง(ทำไม่เป็น)
พนักงานก้มาช่วยอะไรงิ จนได้ไปขึ้นเครื่องก่อนเวลานาจา สิ่งหนึ่งที่สำคัญมากสำหรับคนต่อเครื่องคือ ต้อง! ดูเกตที่จะขึ้นตลอด เกตเปลี่ยนชีวิตเปลี่ยน เคนะ บางที่คือเรียงตามเวลาดีพาร์ท บางที่เรียงตามตัวอักษรแรกของจุดหมายปลายทาง เอาล่ะ เบื่อซานฟรานละ ตัดภาพมาที่เดนเวอร์เลยเนาะ โคโรราโด้ สนามบินใหญ่นะ เดินเล่น ช้อปปิ้ง นู่นนี่นั่น
Good Memory: ระหว่างรอเครื่องออก 10PM มานั่งสตาร์บัคส์ละสั่งCroissantไป มันราคา 2.75 เลยอยากเอาเหรียญจ่าย เทเหรียญละให้พนักงานช่วยเลือก 5555 มีเหรียญไทย เหรียญเกาหลี เหรียญUS พอพนักงานเห็นเหรียญไทย นางรู้จักเว้ยยย นางบอก "Oh my god! You came from Thailand!" นี่ก้ตกใจ เลยถามนางว่าทำไมรู้จัก นางบอกนางชอบประเทศไทย อยากไปเที่ยวแต่ค่าใช้จ่ายสูงมาก อยากลองกินกับข้าวไทย มาคราวหน้าเอามาฝากนางได้มั้ย 555 ไม่ต้องคราวหน้าละ จัดไปผงลาบอีสานกับผงพะโล้อย่างละซอง นางดีใจมากก บอกว่าจะไปทำมาแบ่งเพื่อนๆกิน 555
หลังจากนั้นก้ย้ายก้นมานั่งหน้าเกต รอขึ้นเครื่องเที่ยวบินFinal Destinationค่ะ
เรื่องเล่า: นั่งรอเครื่องออก อยู่ดีๆฝรั่งข้างๆก้หุย OH MY GOD! มดไต่ขานาง -..- นางวิ่งไปบอกเพื่อนนาง เพื่อนนางวิ่งไปหยิบไม้กวาดกะที่ตักผงมา แต่ไม่กวาด วิ่งไปบอก Security วอกันไปหาแม่บ้านอีก "There ia a huge ant pile at gate B80"
โป้ดดดดโทะ หน้อยมากกกก เว่อกันไปอีก ไม้กวาดก่มี บะกล้ากวาดมันใหญ่ อิหว่ะ โหวววว ถ้าชั้นลุกละเตวเอามือไปยิ่ม(หยิบแบบใช้แคนิ้วชี้กับนิ้วโป้ง)ละเตว(เดิน)ไปขว้างจะโดนมองมากมั้ย555
ขออณุญาตตัดภาพอีกรอบ มาลงที่สนามบินแรพพิดซิตี้เลยละกันโนะ อากาศหนาวมาก โค้ทชั้นสะบัดออกเครื่องคือแรงสุด พอเดินมาซักพัก ก้เห็นนางเบญอิมมิแกรนท์จากฮ่องกงยืนรออยู่ พรอมกันเอชอาร์(รอยด์) ที่มารอรับ หลังจากทักทายกันปกติสุขแล้วก้พากันขึ้นรถไปที่พัก เข้ามาปุ๊บ! ที่พักดีมาก หอดี หรูหราสำหรับชั้น พุ่งเข้าห้องเลยจร้า เกือบเที่ยงคืนแระ ตารอยด์ที่ไปรับบอก นี่ไงห้องยู 217 ยัดกุญแจเลยจร้าา ไขไม่ออก กึกๆๆๆๆ อะไรวะ กุญแจเสียๆ อิตารอยด์ก้บอก Harder harder ปึ้งง! เจ้าของห้องเปิดออกมามองหน้า เป็นสาวหมวยตาตี่ เหยดดดดด. ผิดห้อง!
I'm sorry! นางก้ตอบมา เยสเยสเยส เอ๊ะ คนไทยป้ะ??
เอ๊อ เอ้า พึ่งมาหรอ. ทักทายกันแค่นั้นละก้แยกย้าย
ดูโฉมหน้าอาหมวยที่เจ้าของห้อง217 ทำไมชั้นจะต้องคิดว่าเธอเป็นไทย เธอเหมือนอาหมวยจากจีนสุด
อีกวันก้เทคทัวร์ทั่วที่ทำงาน เราได้ทำอยู่ที่ไอศกรีม ตักไอติม เป็นแคชเชียร์ ชอบงานมาก ได้เจอหละอ่อน(เด็กๆ) ทั้งวัน แอบกินไอติมบ้างอะไรบ้าง ปิดเทอมตามอาเซียนดีมากเพราะเป็นช่วงHigh Season คือหางานสองง่ายมากๆ งานหลักก้ต้องการชั่วโมงเยอะมาก ขอให้โอทีเรื่อยๆ
ไม่ต้องติดครีมอาบน้ามแชมพูสบู่ยาสีฟันมาก้ได้นะ ที่นี่ถูกกว่าที่ไทย หาซื้อเอาง่ายอยู่ ตามวอลมาร์ท เสื้อผ้าไม่ต้องพกมามาก เยอะอีกเช่นกัน และถูกกว่าไทยอีกเช่นกัน Crocs ราคาถูก555 นอกจากคนไทยแล้วก้ไม่เห็นใครใส่ Crocsเดินข้างนอกบ้านเลย ก้ว่า ชั้นลากคู่เขียวสว่างตั้งแต่เกาหลี ซานฟราน โคโรราโด้ แรพพิดซิตี้ โดนมองแรงตั้งแต่โซล 555 มาถึงที่นี่สิ่งที่ปรับยากสุดคือ วัฒนธรรม แต่ละชาติไม่เหมือนกันเลย สิ่งที่เราทำเป็นประจำอาจจะเป็นเรื่องที่รุนแรงของอีกชาติก้ได้นะ
มีอย่างนึงที่ต้องติดมาให้ได้นะ มาม่าไทย เอาผ้าห่อมาเลยนะ น้ำจิ้มสุกี้ น้ำพริก จะสวรรค์ จะนรก ก้เอามา แล้วก้ผงทำอาหารสำเร็จรูปนะ อย่าลืม! อย่าลืม! จดไว้สิจดไว้! อยู่ไทยเรากินอาหารฝรั่งบ่อยมากกก ชอบบบ แต่มานี่คือ ต้องการอาหารไทยมากๆๆๆๆ
สภาพอากาศ: เราเลือกมาเมืองบนๆหน่อย อากาศดี 10นิดๆ มาสองวันแรก ลูกเห็บตกจร้าาา พึ่งเห็นพายุลูกเห็บเยอะเบอร์นี้
Veronica มาแว้วววว... เล่ายาวๆเลยนะ
เจ๊เวโรนิก้า
มีความไปถามนางว่า เนี่ย มีรถแวนไปวอลมาร์ทมั้ย อยากไปมาก
Veronica : You can walk there.
Me : Really?!
Veronica : Yeah! It just takes forever.
ละก้ทำหน้าวินๆ สุดท้ายนางก้ไปส่งนาจา
กลับมาจากวอลมาร์ท ชั้นก้มีความซื้อStrawberryมากิน ก้ทำปกติเหมือนตอนอยู่ไทย ผ่าแล้วมานั่งจิ้มกินๆ อิเจ้เวโรนิก้ามาเห็นปุ๊บ นางมองแรงละถามว่า
Oh my gosh Guy! Are you the queen of England?
กลับมาแล้วจ้าาา หลังจากเน็ตเสียเพราะลูกเห็บตก 555 ฝ่ายสถานที่เค้าเขียนบอกว่าเน็ตเสียและแจ้งแล้ว ละดูอิเจ้เวโรเขียนต่อข้างล่าง 555
ละวันนี้ก้ไปนั่งทานข้าวกะนาง เจอเจ้คนนึงกวนมาก คือ อิเจ้เวโรนิก้ากำลังจะมัดผม อิเจ้กวนก้แบบมองเจ้เวโร
เจ้กวน : Hey, don't do your hair near me! I don't eat hair.
Veronica : Oh... Why not?
เด็กไทยลั่นกันทั้งโต๊ะจ้าาาาาา
กระทู้นี้จะอัพเรื่อยๆ ไม่รู้จะจบเมื่อไหร่ ว่างก้ทำ ไม่ว่างก้ว่ากันไปเนาะ 555 ขอบคุณที่ติดตาม นาจา