สวัสดีครับ ผมเป็นเด็กจากจังหวัดชลบุรี เพิ่งขึ้น ม.4 ซึ่งก็ได้ไปสอบ รร หนึ่งที่กรุงเทพฯ เป็น รร ในฝันของผม สุดท้ายผมก็สอบติด ซึ่งเเน่นอนผมตัดสินใจไปเรียน เเต่พอไปเรียนตั้งเเต่วันเเรกจนเข้าอาทิตย์ที่ 4 เเล้ว มันดูมีปัญหาไปหมดเลย ทั้งคิดถึงบ้าน คิดถึงบรรยากาศเก่าๆที่บ้าน คิดถึงพ่อกับเเม่ คิดถึงโรงเรียนเก่า มันดูว้างไปหมด กลับมาคอนโดก็เหงา เปิดประตูมาก็เป็นห้องมืดๆเหลี่ยมๆ  ไม่มีใครมานั่งรอเรา ไม่มีใครเดินมาหาเราเเล้วพูดว่า "อ้าว ถึงบ้านเเล้วหรอ มาๆ รีบไปวางกระเป๋าเเล้วลงมากินข้าว วันนี้มีเเต่ของอร่อยๆทั้งนั้น " เเละก็ต้องคอยอ่านหนังสือตลอดเวลา เพราะเพื่อนก็ซุ่มอ่านกัน + สอบย่อยเยอะเป็นข้อเขียนด้วย มันเลยรู้สึกเครียดไปหมด ไปโรงเรียนเพื่อนในห้องส่วนใหญ่ก็เป็น ผญ มี ผช ไม่กี่คน (สายศิลป์ภาษา) ซึ่ง ผช ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ตั้งใจเรียนไรมากมาย ออกจะเที่ยวๆ ดื่มบ้างสูบบ้าง จะสนิทกับกลุ่มผู้หญิงเลยผมก็ไม่ถนัดเพราะมาจากชายล้วน ซึ่งโดยส่วนตัวผมเป็นคนที่ค่อนข้างจริงจังกับเรื่องเรียน คือจริงจังมากๆ อยู่ในระเบียบ จะวางเเผนทุกวันว่าวันี้จะทำอะไร พรุ่งนี้ทำอะไร ทุกอย่างต้องเป็นไปอย่างที่ตนวางเเผน เป็นคนโลกส่วนตัวสูง เปิดใจยากโดยเฉพาะเรื่องเพื่อน คืออยู่โรงเรียนเก่าเพื่อนเยอะมาก สนิทกันมาก ทำไรด้วยกันตลอด อยู่มา 9 ปี พอต้องจากกันเเล้วไปนับศูนย์ใหม่มันก็ยากที่จะทำใจ มาอยู่คนเดียวมันเหมือนเราไม่มีเเม่ที่เป็นที่พึ่งของเรา ซึ่งผมก็รู้ว่าเราเริ่มก้าวข้ามสู่ผู้ใหญ่เเล้ว ต้องอดทน ไม่ใช่เด็กเเล้ว เรามาเรียนกรุงเทพก็เพื่อพ่อกับเเม่ เพื่ออนาคต เเต่มันก็ทำใจยากอยู่ดี ยิ่งต่อไปเรียน รด ทุกวันศุกร์ เลิก 5 โมงเย็นก็กลับชลบุรีไม่ได้เเล้ว (ทุกวันนี้ทุกศุกร์พยายามกลับเพราะยังไม่มีเรียน รด) อยากทราบว่าคนที่เป็นเหมือนผมเเก้ปัญหายังไงครับ ให้อยู่ได้อย่างราบรื่นที่สุด ลงตัวที่สุด เป็นกิจวัตรประจำวัน
ปล. ทุกวันนี้พยายามตั้งใจเรียน ทำตัวให้ยุ่งๆ เพื่อให้ลืมเวลา
ปล.2 ไปดูหนังคนเดียวทุกอาทิตย์ อาทิตย์ละ 2 ครั้งเพราะไม่อยากกลับคอนโดเร็ว
ปล.3 เวลากลับมาบ้านเเล้วต้องกลับไปกรุงเทพจะเศร้ามากๆ ไม่อยากออกจากบ้าน คิดถึงสิ่งเเวดล้อมต่างๆที่สงบ  เบื่อกรุงเทพฯที่ดูวุ่นวายไปหมด
ปล.4 ไม่ต้องการดราม่าว่าเเล้วจะมาเรียนกรุงเทพทำไม