สวัสดีอีกครั้งนะครับ ต้องขอเกริ่นนำก่อนว่า ตัวผมเองก็เป็นคนที่ดูพันทิปอย่างเดียวไม่ค่อยได้แชร์เรื่องราว หรือแชร์ข้อมูลอะไรมากมายให้คนอื่นได้รับฟังมากเท่าไหร่ แต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับหมูหยองเป็นเรื่องราวและเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้น ซึ่งผมคิดว่าก็ได้ทำหน้าที่ดีที่สุดเท่าที่จะสามารถทำให้เค้าได้แล้วครับ และก็ขอขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์ และทุกๆเรื่องราวดีๆที่ทุกคนได้แชร์ให้กันฟังในกระทู้ของผม จนผมได้รับรางวัลจากพันทิป Pantip Pick  ซึ่งก็ต้องขอขอบพระคุณทางพันทิปเป็นอย่างมาก และขอขอบพระคุณเรื่องราวของทุกกระทู้ที่เล่าให้ฟังเกี่ยวกับเรื่อง สุนัข หรือ แมว หรือสัตว์อื่นๆที่เลี้ยงและผูกพันกับเจ้าของเอาไว้ ซึ่งทุกๆคอมเม้นต์ผมก็ได้อ่านหมดเรียบร้อยแล้ว และต้องขอโทษถ้าหลังๆอาจจะพิมพ์ตอบไม่ได้ทั่วถึงทุกคนครับ

กระทู้นี้ไม่ได้เล่าเรื่องราวภาคสองหรือภาคต่อ หลังจากที่หมูหยอง สุนัขพันธุ์พุดเดิ้ลที่ได้ตายจากผมไปเมื่อเดือนที่แล้ว วันที่ 17/05/2016 ซึ่งขอตอบเลยว่าถึงตอนนี้ก็ยังทำใจกับการจากไปของหมูหยองไม่ได้ แต่ก็ไม่เคยเห็น หรือไม่เคยฝันถึงหมูหยองเลย เราได้แต่ทำบุญให้เค้า และเวลาไปไหนมาไหน จะบอกเค้าให้รับรู้  เช่น เวลาไปข้างนอก หรือ เวลากลับบ้าน เราก็จะบอกว่า  "หมูหยองไปแล้วนะ เดี๋ยวมา !" เรารู้ว่าตอนนี้ไม่มีเค้าอยู่แล้ว ไม่มีใครที่จะมากระดิกหาง ต้อนรับเรา เวลาเรากลับมา ไม่มีใครที่จะมาสวัสดีเราตอนเช้า ไม่มีแม้แต่เงาหมูหยองที่ช่วยเราเฝ้าบ้าน ไล่นก หรือ จับหนูให้เรา ถามว่าทำใจได้หรือยัง ตอบตรงๆเลยครับว่าทำใจไม่ได้เลย มันเศร้ามากทุกทีที่ดูรูปเค้า และทุกวันที่เดินผ่านที่ๆเค้าเคยนอน

แต่คุณเชื่อมั้ยว่า ถ้าคุณยึดติดเค้ามากไป คุณมัวแต่คิดถึงเค้า เชื่อสิว่าวิญญาณเค้าไม่ได้ไปไหนหรอก ก็มัวแต่พร่ำรอคอยถึงคุณตลอดเวลา คอยแต่จะเป็นห่วงคุณ ผมรู้อย่างนี้แต่ก็ตัดใจ แต่แค่ว่าเวลาไปไหนมาไหนก็บอกลอยๆกับเค้า แค่นั้น ไม่ได้ยึดติดว่าเค้าจะต้องอยู่กับเรา เป็นวิญญาณหมาเฝ้าบ้านให้เรา ไม่อยากจะคิดแบบนั้นเลย แค่เอ่ยลอยๆเฉยๆ ผมมีความรู้สึกว่า  ถ้าเค้าไปดีแล้ว เค้าก็ไม่มาหาเรา ถ้ามาหา คือ เหมือนมาขอความช่วยเหลือ หรือยังวิงวอนอาลัยเราอยู่ ซึ่งตอนแรกก็อยากให้มา แต่หลังๆมานี้ ทำใจได้ขึ้นเยอะเลย ทุกวันก็คิดถึงแต่ว่าจะไม่พร่ำเพ้อเจ้อเหมือนแต่ก่อน เพราะไม่อยากให้วิญญาณเค้าติดพันกับเราเกินไป ให้เค้าไปอยู่ในภพภูมิที่ดีของเค้า ให้เค้าหลุดจาก ดิรัจฉานภูมิ ให้เค้าเกิดในที่ที่มีความสุข หลุดจากการเป็นสัตว์เดียรัจฉาน เราก็ได้แต่ทำบุญ อุทิศส่วนกุศล แผ่เมตตา แล้วเรียกชื่อเค้าให้มารับบุญที่เราอุทิศไปให้เค้า

ซึ่งของรางวัลที่ทางพันทิปได้มอบให้ก็เป็นพวกกุญแจน่ารักๆ ที่ผมก็ได้เอาติดตัวไปตลอดเวลา ห้อยไว้ที่กระเป๋าใบโปรด ซึ่งพวกกุญแจนี้ก็เปรียบเสมือนตัวแทนหมูหยองที่ไปกับผมในทุกที่ ถึงแม้ว่ากายเค้าจะจากเราไปแล้ว แต่ใจก็ยังผูกพันอยู่ไม่ได้ไปไหน

ท้ายสุดนี้ก็ไม่มีอะไรจะบอก นอกจากอยากขอบคุณอีกครั้งสำหรับ ทุกๆเรื่องราวดีๆในสังคมพันทิปที่ได้แชร์กัน และได้อ่าน รวมถึงทุกๆภาพและเรื่องราวที่เกิดขึ้น ซึ่งผมประทับใจมากๆๆ ขอบคุณอีกครั้งครับ