อย่าเพิ่งโมโหกับคำถามนะคะ บางคนเห็นคำถามแล้วอาจฉุกกึ๊ก "ก็เลี้ยงมันต่อไปสิวะ เอ็งเป็นเจ้าของนิ"

คืองี้ค่ะ หมาที่บ้านแก่มากแล้ว 10 กว่าปี น่าจะเกือบๆ 15 ปีได้แล้วค่ะ แน่นอนค่ะ ว่ารัก สิบกว่าปีคบนานกว่าเพื่อนบางคนซะอีก

อาการตอนแรกก็หอนไม่รู้เวลา มึนงง อันไหนนอกบ้านในบ้าน แต่ก็ยังมีแรงเดิน มีแรงกิน บางครั้งยังอยากจะเล่นด้วยซ้ำ แต่วิ่งไม่ไหวแล้ว

ฉี่เลอะเทอะมีบ้างแต่น้อย

แต่อาการล่าสุดคือ เดินไม่ไหวแล้วค่ะ มีอาการเลือดออกทางจมูกด้วยบางครั้ง

พาไปหาหมอแล้ว หมอก็บอกว่า หมาแก่มากแล้ว ให้ยาหยุดเลือดมา(ไม่แน่ใจเรียกยาอะไร)

แน่นอนค่ะ ว่าเรากับที่บ้านจะดูแลเค้าให้ถึงที่สุด

แต่คุณลองนึกภาพหมาที่ตัวเองรักจะจากไปวันนี้วันพรุ่งก็ไม่รู้ อยู่ในสภาพที่เดินไม่ไหวแล้วอยู่นิ่งกับที่ทีครึ่งวัน กินแทบไม่ได้กินน้อย

ดูไร้เรี่ยวแรง

ต้องมาเห็นสภาพแบบนี้ทุกวัน โคตรสงสารเลยค่ะ ได้แค่นั่งลงลูบหัว มองตาที่ฝ้าฟาง แต่ก็ยังพยายามกระดิกหางให้เรา

เราไม่รู้ว่าเราคิดแทนหมารึป่าว แต่เราคิดว่ามันคงอยากจากไปจากสภาพทรมานแบบนี้ แต่เราสับสนค่ะ เราจะรู้ได้อย่างไรว่าการจากไปดีกว่า

เราอาจจะหลอกตัวเองก็ได้เพราะไม่อยากเห็นมันเป็นแบบนี้ เราทำใจยากค่ะ ทั้งให้มันจากไปและให้มันอยู่ต่อในสภาพที่เป็นแบบนี้

เพื่อนๆที่เคยมีหรือเลี้ยงหมาที่แก่มากๆอยู่กับเรามานาน มีวิธีทำใจหรือทำอย่างไรกับปั้นปลายของหมา(เหลือ)น้อยของเราบ้างคะ