ผมเคยบวชและเคยเรียนพระปริยัติธรรมมาจากสำนักวัดใหญ่ใจกลางกรุง
ผมเคยสอบสวดมนต์ย่อยจนถึงสวดมนต์ใหญ่ คือปาฎิโมกข์มา
พระอาจารย์ผมท่านให้สติปัญญาแก่ผมหลายอย่าง เช่น ท่านเล่าว่า
วันนี้ ผมไปเจริญพระพุทธมนต์บ้านโยมงานแต่งงาน โดยฝ่ายเจ้าบ่าวศรัทธาพระป่า ฝ่ายเจ้าสาวศรัทธาพระเมืองมีการศึกษา
เจ้าสาวถามผมว่า ทำไมท่านห่มผ้าสีส้ม ไม่ห่มสีกรัก เจ้าบ่าวหน้าเสีย พูดว่า ไปถามแบบนี้ ได้อะไรขึ้นมา
ผมยกมือห้ามเจ้าบ่าว แล้วพูดกับเจ้าสาวว่า หากคุณโยมเข้าใจว่า กิเลสคนปนอยู่กับสีผ้า อาตมาตอบว่า เข้าใจคลาดเคลื่อน
เช่นเดียวกัน หากคุณโยมเข้าใจว่า คนป่า หรือพระป่า กิเลสน้อยกว่าคนเมืองหรือพระเมือง ก็เข้าใจคลาดเคลื่อนอีก
พระพุทธเจ้าไม่ได้ตรัสเรื่องกิเลสของคนอยู่ที่สีผ้า หรืออยู่ที่ป่ากับเมือง
เจ้าสาวนั่งฟังยิ้มๆ ส่วนเจ้าบ่าวหน้าเสียมากขึ้น
จากนั้น พระอาจารย์ได้นำเรื่องนี้มาอธิบายให้ผมฟังเป็นชั่วโมง ฯลฯ

ทำให้ผมสรุปได้ว่า กิเลส มันอยู่ที่จิตครับ สวัสดี.

ป.ล. จึงไม่สำคัญว่า ครองผ้าสีใด อยู่ที่ไหนครับ สวัสดีอีกที.