เราขอแทนชื่อแฟนเราว่า มูมู่นะค่ะ เบ่เบ๊คือเราค่ะ
(เรื่องยาวมากนะค่ะ อยากระบายจริงๆ)
เริ่มตั้งแต่แรกเลยนะค่ะย้อนกลับไปตอนเราอยู่ม.1 บ้านเราอยู่นนทบุรีค่ะ ตอนนั้นเราไปสมัครเรียนที่โรงเรียนรัฐบาลแห่งหนึ่งเราสอบติดค่ะ แล้วก่มีเรียนซัมเมอร์ แต่เราไปเรียนซัมเมอร์เกือบๆวันสุดท้ายแล้ว วันที่เราเดินเข้าไปเรียนเราเจอผู้ชายคนนึง ผมแดง หน้าตาออกลูกครึ่งๆฝรั่งๆ ถือกระดาษม้วนๆ ดูแล้วหน้าจะเพิ่งมาเรียนเหมือนกัน ตอนที่เห็นครั้งแรกคืออื้อหืออออทำไมหล่อแบบเน้ 55555 (เราแรดตั้งแต่เด็กค่ะ) นั่นเป็นวันที่เราเจอมู่ครั้งแรก ตอนนั้นเห็นก็ชอบแหละค่ะ แต่ไม่ได้คิดไรมาก จนมาถึงตอนเปิดเทอม เราก่เจอมู่อีกค่ะ เรากับมู่อยู่ห้องติดกัน ตอนนั้นเราก่เหมือนแบบแอบชอบมู่ไปแบบไม่รู้ตัว ตั้งแต่เปิดเทอมมู่ค่อนข้างที่จะฮอตมาก รุ่นพี่ก่ชอบมู่ มู่ก่สนิทกับรุ่นพี่ ตอนนั้นเรากับมู่ไม่เคยคุยอะไรกันเลยนะค่ะ มีแต่เราที่คอยมองมู่มาตลอด จนเรามีแฟน มู่ก่มีแฟน ความรู้สึกที่เรามีให้มู่ก่เริ่มหายไป จนขึ้นม.2เราเลิกกับแฟน แล้วแบบโรงเรียนเรามันมีให้ขึ้นหอประชุมตอนนั้นน่าจะเป็นทุกๆวันอังคารที่ต้องขึ้น เรากับมู่ห้องใกล้กันค่ะติดกันเลย เลยมีโอกาสได้นั่งใกล้กัน จำไม่ได้ว่าใครเริ่มคุยกับใครก่อน จำได้แค่ว่ามู่ใช้โทรศัพท์คิตตี้สีม่วงค่ะ เรากับมู่คุยกันไปเรื่อยเลยได้รู้ว่ามู่ก็เลิกกับแฟนเหมือนกัน กลายเป็นเราสองคนต่างระบายความในใจเรื่องแฟนเก่ากัน นั่นเป็นครั้งแรกที่เราเริ่มคุยกันค่ะ หลังจากนั้นทุกๆครั้งที่เราขึ้นหอประชุมเราก่จะมานั่งคุยกันตลอด จนมู่มาบอกว่าชอบเรา ตอนนั้นเราไม่เชื่อเลยค่ะ อย่างที่บอกมู่ค่อนข้างหน้าตาดี แต่แบบสภาพเราตอนนั้น อ้วนดำเลยอ่ะ มู่ก่พยายามให้เพื่อนมาขอเบอร์เรา แรกๆเราก่ไม่ให้นะค่ะ หลังๆก่ให้เบอร์ไปค่ะ แต่มู่ก่ไม่โทรมา ตอนนั้นเราก่ไม่สนใจอะไร เพราะได้ยินมาว่ามู่คุยเยอะมาก  แล้วมีครั้งนึงมู่กับเราเดินสวนกันมู่บอกเราว่า
“089xxxxxx โทมาด้วยนะ” เรางงมากค่ะ คือแบบให้เราโทไป  
ความสัมพันธ์เรากับมู่ก็ไม่มีอะไรคืบหน้าค่ะ เดินผ่านกันก่หยอกล้อกันไป แต่ไม่มีอะไรลึกซึ้ง
จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆจนถึงงานรักโรงเรียนของเราค่ะ วันนั้นเป็นวันที่ 18/12/09 แต่เราไม่ได้ไป เรากับเพื่อนจัดปาร์ตี้เล็กๆกันที่บ้านเรา รุ่นพี่เราชวนมู่มาด้วยแต่เราก่ไม่คิดว่ามู่จะมาหรอกค่ะเพราะบ้านเราค่อนข้างไกลจากโรงเรียน แต่ประมานทุ่มหนี่งมู่โทมาหาพี่เราค่ะบอกว่ากำลังมาพี่เราก่เลยออกไปรับ มู่เข้ามาที่บ้านเราขับมอไซต์แล้วก็ยังใส่ชุดนักเรียนอยู่เลย พอเจอหน้ามู่ก็บอกเราว่า
มู่​: บ้านเบ๊อยู่นี่หรอ อยู่ใกล้บ้านเราเลย บ้านเราอยู่ตรงนี้เอง
เรา​: อ่าวหรอบ้านใกล้กันมากไปป่ะ 55555555
หลังจากนั้นเรานั่งเล่นกันค่ะ ต่างคนต่างเมา แต่เราเมาจนอ้วกแตกเลยค่ะ แล้วตอนเราจะอ้วกมู่ก่เดินมา
มู่​: เดี๋ยวเค้าล้วงคออ้วกให้นะ ไหวมั้ยเนี่ย
เรา​: >/////<
วันนั้นมู่ดูแลเราดีมากค่ะ เพื่อนๆก็พากันแยกย้ายกลับบ้าน มู่ก็ช่วยเราเก็บของจนเสร็จ แล้วมู่ก็ขอตัวกลับ เราก็ขึ้นห้องไปอาบน้ำปกติค่ะ สักพักโทรศัพท์เราดัง แต่เป็นเบอร์แปลก เราก็รับสาย
เรา ​: ฮัลโหล
มู่​: ฮัลโหล นี่เบ๊เปล่า
เรา​: อ่อ ใช่ๆ
มู่​: นี่มู่เองนะ
เรา​: อ่อ ถึงบ้านแล้วหรอ
มู่​: คบกับมู่ได้ป้ะ
เรา​: ………………….
มู่​: เบ๊ ได้ยินป้ะเนี่ย
เรา​: แปปนะ
วางโทรศัทพ์วิ่งขึ้นลงบ้านจนสร่างเมาเลยจ้า
ผ่านไป 5 นาที
เรา​: ฮัลโหล
มู่​: เบ๊คบกับมู่ได้มั้ย
เรา​: โอเคร >/////<
มู่​: งั้นมู่ขอเรียกเบ๊ว่าตัวเองนะ
เรา​: โอเคร *_*
มู่​: ฝันดีนะคับพรุ่งนี้เดี๋ยวเค้าขับรถไปหา
หลังจากวันนั้นเรากับมู่ก็เริ่มคบกัน เวลาไปเรียนเรากับมู่ก็จะขับมอไซต์ไปเรียนด้วยกันความรักเราไปด้วยดีมาตลอดแปลกอยู่อย่างเดียวตั้งแต่ที่เราเริ่มคบกันเราไม่เคยดูโทรศัพท์มู่ได้เลย จนเราขึ้นม.4 ช่วงนั้นยุค BBกำลังมา เราขอลองดูโทรศํพท์มู่มู่บอกมันเปนของส่วนตัวเราก็ไม่อะไร มีวันนึงมู่อาบน้ำ วางโทรศัทพ์ทิ้งไว้ เราเดินไปเห็นไม่คิดอะไรนะ แต่แบบอยู่หันไปหยิบมาดู ไม่ลอครหัสผ่าน เราเลยเข้าไปดู เห็นพิณผู้หญิงเยอะมากๆเราเค้าไปดูแชท มีแชทอันนึงเป็นรุ่นน้องเรา เรากดเข้าไปเปิดอ่าน มู่กับรุ่นน้องเราพิมประมานว่า
มู่​: กินข้าวยัง
รุ่นน้อง​: ยังไม่กินค้า
มู่​: ทำไมไม่กิน
รุ่นน้อง​: อยากให้พี่มู่มาป้อนอ่ะ คุยแบบนี้แฟนพี่ไม่ว่าหรอ
มู่​: ไม่มีอ่ะดิ
รุ่นน้อง​: ใช่เปล่า
มู่​: ก็คุยกับน้องอยู่นี่ไง
รุ่นน้อง​: >/////<
และบลา บลา บลา
หลังจากเราเห็นเราตัวแข็ง มือสั่น ตัวสั่นไปหมด พอมู่เดินเข้ามาเห็นเราจับโทรศัพท์ มู่ก็โมโหมากค่ะ บอกเราว่านี่มันองส่วนตัวมายุ่งทำไม เราก็ร้องไห้แล้วตัดสินใจบอกเลิกเลยค่ะ แต่มู่ก็ง้อบอกว่าจะไม่ทำอีก สุดท้ายเราก็ใจอ่อนเพราะเราเองก็ขาดเค้าไม่ได้ พอเรากลับมาดีกันมู่ก็ยอมให้เราจับโทรศัพท์ค่ะแต่ก็นั่นแหละค่ะ พอเรื่องผ่านไปสักพักเราก็เริ่มจับโทรศัพท์มู่ไม่ได้อีก ถ้าเราเริ่มจับโทรศัพท์จะเริ่มมีปัญหาทันที มู่จะพูดประมาณว่า เชื่อใจกันมั่งดิ ถ้าไม่เชื่อใจกันจะอยู่กันไปทำไม นี่มันของส่วนตัวนะ มีครั้งนึงมู่ไปเที่ยวกับเพื่อนแล้วเราโทจิก คือเรายอมรับเลยว่าถ้าวันไหนเราไม่ได้นอนข้างมู่เรานอนไม่หลับเลย ถ้ามู่ไปนอนบ้านเพื่อนหรือแบบเที่ยวไม่กลับบ้านเราจะนอนสะดุ้งตลอดทั้งคืนเลยค่ะ แล้ววันนั้นมู่ไปเที่ยวเราคงโทจิกมากไป มู่บอกเลิกเราเลยค่ะ มู่พูดว่า “ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมู่โคตรเบื่อเลยรู้ป่ะเบ๊โคตรงี่เง่าอ่ะ ร้องไห้อยู่ได้น่ารำคาน เคยมองดูตัวเองมั่งป่ะ ว่าทำตัวหน้าเบื่อแค่ไหน ถ้ามู่ออกไปเที่ยวเบ๊ก็งอน ทำไรก็ไม่ได้ เลิกกันเหอะ ไม่เลิกวันนี้สักวันก็ต้องเลิกมู่อยู่ไม่ไหวหรอก” หลัง่กวันนั้นเราก็เริ่มมองดูตัวเอง ใช่เราทำให้มู่รู้สึกอึดอัดจริงๆ เราขอร้องมู่ว่าอย่าไปเลยนะ เรายอมทุกอย่างเลย เราจะให้มู่ไปเที่ยว จะไม่จับโทรศัพท์มู่ อย่าไปจากเราก็พอ มู่ก็ยอมใจอ่อนค่ะ หลังจากเกิดเรื่องครั้งนั้น เราก็เริ่มปรับตัวค่ะ จนเราเรียนจบม.6 เราเข้าเรียนมหาลัยเอกชนย่านรังสิต ส่วนมู่เข้ามหาลัยแถวบ้านนั่นแหละ ชีวิตระหว่างเรียนมหาลัยตอนปี 1 ก็ปกติทั่วไป จนช่วงนึงมู่มีปัญหากับพ่อจนมู่ต้องออกจากมหาลัย หลังจากออกมาจากมหาลัยมู่ก็เริ่มเที่ยวมากขึ้นเราเรียนตอนเช้ามู่กลับบ้านมาตอนเช้าเราเลิกเรียนเย็นพอถึงบ้านตอนเย็นมู่ก็ออกไปบ้านเพื่อนเที่ยว เวลาผ่านไปเรื่อยๆจนเราไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่เราเริ่มเฉยชา ชินกับการนอนร้องไห้คนเดียวแต่เราไม่กล้าพูดไม่อยากพูดอะไร กลัวว่าถ้าพูดมู่จะทิ้งเราไปอีก จนเราจบปี 1 ช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอม มู่เมากลับมาเลยแล้วก็นอนหลับ เรานั่งร้องไห้แบบหนักมาก แล้วเราตัดสินใจเพิ่งสิ่งศักดิ์เลยว่าเราพร้อมที่จะยอมรับความจริงทุกอย่างแล้วเราอยากสุ่ม password ไลน์ได้ สุ่มอยู่ประมาน สองชั่วโมงมันก็ได้ สิ่งที่เราเห็นคือไลน์ผู้หญิงมากมายเด้งมาจากไหนไม่รู้เรางงสับสนไปหมด ทั้งเพื่อนมอปลายของมู่ที่เราเคยไปตามตบตีมามู่ก็ยังคุยอยู่ มีพีอาร์ร้านเหล้า รุ่นน้อง คือเราชอคพอตั้งสติได้เราเก็บเสื้อผ้ามู่แล้วเอาไปให้บ้านป้ามู่ทันที เราบอกเลิกมู่แบบเด็ดขาด หลังจากนั้นเราก็จองตั๋วเครื่องบินไปหาน้าเราที่หาดใหญ่ เรื่องนี้ผ่านไปประมาณ10วัน น้าเราเปิดร้านอาหารที่นั่นเราก็ไปช่วยงานน้าปกติ ประมานสามทุ่ม ดนตรีเพลง ทราย ของวัชราวรีดังขึ้น แล้วก็มีคนใส่ชุดมาสคอตหมีแพนด้าเดินมาหาเรา หลังจากนั้นก็ยื่นดอกไม้ให้เราช่อใหญ่ ตอนนั้นเราทั้งงงทั้งสับสน คนใส่ชุดมาสคอตค่อยๆยกกระดานอะไรสักอย่างมาเปิดให้เราอ่าน ประโยคสุดท้ายเขียนว่า “กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย” แหละนั่นก็เป็นอีกครั้งที่เรากลับมาคืนดีกัน เราตั้งกฎในการกลับมาครั้งนี้ยาวมาก มีกฎทั้งหมด 35ข้อ หลังจากกลับมาดีกันรอบนี้มู่ดีกลับเรามาก แม่เราฝากงานให้มู่ทำที่ร้านประดับยนต์แห่งหนึ่งตอนนั้นมีผ็หญิงคนนึงมู่มาเล่าให้ฟังว่านี่เป็นลูกเจ้าของร้านประดับยนต์ที่มู่ทำงานตอนเราเห็นครั้งแรกเรารู้สึกว่าผญคนนี้แบบต้องมีอะไรสักอย่างเรารู้สึกได้  เงินเดือนเดือนแรกมู่ได้เงินหลายหมื่นเลย พาเราไปกินอาหารดีๆ มีรถยนต์ซื้อโทรศํพท์ให้เรา คือชีวิตตอนนั้นเรามีความสุขมากๆจริงๆ จนกระทั่งตอนช่วงเดือนพฤศจิกายน 2558ช่วงนั้นเราเริ่มติดเพื่อนที่มหาลัยหนักมากและในกลุ่มเรามีเพื่อนผู้ชายคนนึงที่เรารู้สึกคุยด้วยแล้วสบายใจ ตอนนั้นเราเริ่มสนิทกับเพื่อนผชคนนี้มาก จนกระทั่งเราเริ่มไม่กลับบ้านกินเที่ยวนอนหอเพื่อน เราลืมมู่ไปเลย มู่ทำงานกลับมาเราก็ไม่สนใจเราก็จะให้มู่ไปส่งเพื่อไปเที่ยวเพื่อได้เจอเพื่อนผชคนนั้น เราเริ่มแย่ลงแบบไม่รู้ตัว เราเอาโทรศัพท์ที่มู่ซื้อให้เราไปคุยกับเพื่อนคนนั้น เราเริ่มโกหกมู่ว่าไปหาพ่อ แต่เราไปกับกลุ่มเพื่อนเราที่มหาลัย แอบไปทะเลกับกลุ่มเพื่อน เพื่อนผชเราก่ไปด้วย (แต่เรากับเพื่อนผชคนนี้ไม่เคยมีอะไรเกินเลยนะ ไม่เคยไปไหนมาไหนกับเพื่อนผูชายคนนี้สงต่อสองเลย) แค่แบบเกินเลยทางคำพูดไรงี้ จนมู่จับได้ว่าเราคุยกับเพื่อนคนนี้ แต่มู่ก็บอกเข้าใจเรามู่ยอมให้เราคุย เวลาผ่านไปเราก็ยิ่งไม่สนใจมู่ไปเรื่อยๆ ช่วงนั้นเราเห็นผู้หญิงที่เป็นลูกเจ้าของร้านทักมาคอยให้กำลังใจมู่ตลอด แต่เราสับสนมากเราเอาแต่มองเพื่อนผชของเรา เอาแต่คิดถึงความผิดของมู่ จนเราตัดสินใจบอกเลิกมู่เพราะเราสับสนมาก หลังจากเราบอกเลิกมู่เราก็ออกมาอยู่หอกับเพื่อน เราเที่ยวทุกวันกลายเป็นคนติดเหล้า ตอนนั้นเราเอาแต่อยู่กับเพื่อนถ้าอยู่คนเดียวเราก็จะร้องไห้ ความรู้สึกมากมายที่เราคิดถึงมู่เริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆเราลืมเพื่อนผู้ชายเราไปเลย เราเอาแต่ร้องไห้ๆกินแต่เหล้าทุกวัน หลังจากเลิกกันเราเข้าดูเฟสมู่เราเห็นมู่เช็คอินเที่ยวผู้หญิงเราโกรธมากเลยตัดสินใจตั้งคบกับเพื่อนผู้ชายเพื่อประชด แล้วแอดเฟสเพื่อนมู่ไปทุกคน ตอนนั้นเรายิ่งโกดเข้าไปอีกไหนบอกว่าเลิกจ้าชู้แล้วไง หลังจากนั้นประมาน 2-3วันเราก็ ตัดสินใจโทกลับไปหามู่อีก แต่มู่ก็ด่าก็ว่าเราว่าเราทิ้งมู่ไปมีคนใหม่เราพยายามโทง้อทุกวันเอาเบอร์เพื่อนทุกคนโทแต่ยิ่งโทมู่ก็บลอคเบอร์เพื่อนเราหมดทุกเบอร์ มู่บอกเห็นรูปที่เราไปเที่ยวกับพวกกลุ่มเพื่อนเมื่อตอนไปทะเลเราแบบเราทำผิดไปแล้วจริงๆทำไมไม่ให้โอกาสเราบ้างตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันเราพลาดครั้งเดียวเองนะ แต่มันก็ไม่ทันแล้ว เราพยายามหาทางติดต่อมู่นั่งรถหามู่แต่มู่ก็ไม่เปิดบ้านให้ จนช่วงเดือนเมษาที่ผ่านมาเรากับครอบครัวได้ไปเที่ยวทะเล น้าเราบอกเราว่าให้ตัดใจเถอะนะเพราะมู่มีคนอื่นตั้งนานแล้ววันก่อนน้าไปเที่ยวกับมู่มาเห็นมู่คุยโทรศัทพ์ดูมีความสุขดี มู่มีคนอื่นแล้ว เราแบบงงมากเราไม่เชื่อเลยเอาเบอร์น้าโทหามู่ตอนนั้นตรงกับช่วงที่ญาติมู่เสียมู่กำลังบวชอยู่เราก็ถามเลยวาหลวงพี่มีคนอื่นแล้วหรอเป็นพระโกหกไม่ได้นะ มู่ก็ยอมรับว่ามีคนอื่นแล้วจริงๆคือเราโมโหมากเลยด่ามู่ไปทั้งที่มู่ยังอยู่ในผ้าเหลืองคือเรารู้สึกผิดมากแต่ตอนนั้นโกดจนเป็นบ้าไปแล้ว คือไหนบอกเพื่อนเราว่าไม่มีใครไง แต่เป็นเพราะเราที่ทำให้มู่เจ็บเราโทษตัวเองมาตลอด หลังจากนั้นเราก็เลิกติดต่อมู่อีกเลย เพื่อนเราสงสารเราเลยทักไปหามู่บอกว่าเราแย่มากเลยตอนนี้ แล้วเพื่อนเราก็ถามว่ามู่มีคนอื่นแล้วหรอมู่บอกว่าจริงๆมู่ไม่มีใครมู่โกหกเพราะไม่อยากให้เราโทมาอีก  จนประมานวันที่ 6พฤษภาคมที่ผ่านมาเรานัดกินเหล้ากับรุ่นพี่แถวบ้านซึ่งรุ่นพี่ก็เป็นเพื่อนกับมู่ เราเมาแล้วแบบรุ่นพี่ก็บอกว่าตัดใจเถอะมู่มันมีคงมีคนอื่นแล้วไม่งั้นโทหาทุกวันขนาดนี้จะไม่ใจอ่อนเลยหรอ เราก็แบบไม่อ่ะเราไม่เชื่อเราอยากเห็นหน้ามู่เราเองที่เปนคนผิดมีคนอื่น รุ่นพี่เราก็บอกว่าถ้ายังรักมีโอกาสให้เสมอแหละถารกกันมากพอจริงๆ ผิดแค่ไหน็เริ่มใหม่ได้ เราก็บอกรุ่นพี่ว่าเราอยากไปหามู่จริงๆตอนนั้นประมาณ 4ทุ่ม เราบอกรุ่นพี่ว่าเราจะหามู่รุ่นพี่ก็บอกว่าถ้าไปขอให้ครั้งนี้ป็นครั้งสุท้ายที่ไปหาเค้านะแล้วตัดใจสักที เค้าไม่กลับมาแล้ว รุ่นพี่ให้โทสับเรามาเครื่องนึง (ตอนนั้นโทรศัทพ์เราพัง) เรานั่งรถไปถึงบ้านมู่เราแอบปีนเข้าไปสักพักมู่ก็ออกมา มู่ไล่เรากลับบ้านแต่เราก็ไม่ยอมกลับมู่เลยให้เรานั่งในบ้านแล้วก็คุยกันเราระบายความรู้สึกทั้งหมดที่มีให้มู่ฟัง
เรา​: หนูขอโทษที่มีคนอื่น ขอโทษที่ปล่อยให้ป๊าทรมาน ป๊ากลับมาหาหนูได้มั้ยหนูขอโทษที่โทไปด่าตอนป๊าเป็นพร