เป็นคน ๆ นึงซึ่งไม่หล่อ ไม่รวย ไม่มีรถครับ พึ่งอกหักรักพังผิดหวังกับความรักที่ซื่อสัตย์มาตลอดเกือบสิบปี แต่ต้องจบลงเพราะเราไม่มีอะไรเหมือนคนหล่อรวยคนอื่น ๆ ทำให้ความรักที่คิดจะทุ่มเทให้ทั้งชีวิตต้องสลายหายไป เสียใจ ร้องไห้ ผิดหวัง เหมือนตัวเองล่องลอยไปในห้วงอารมณ์แห่งความว่างเปล่า ...

จริง ๆ แล้วก็พยายามทำทุกอย่างให้ดีเพื่อให้ทุกอย่างสมบูรณ์ที่สุดในอนาคต เรียนจบปริญญาตรี มีหน้าที่การงานที่มั่นคง หลังจากทำงานได้หนึ่งปีก็ทำเรื่องซื้อบ้าน ขาดแต่รถยนต์อย่างเดียว (แอบบ่นเล็ก ๆ) คิดว่าตัวเองมีภาพลักษณ์ที่ดีดูมั่นคงพอสมควรที่จะไม่ให้ใครตราหน้าว่าเราเกเรหรือไม่เอาถ่าน แต่มันก็ตรงข้าม ต้องมาเสียคนรักไปกับคนหล่อรวย (น้อยใจปประมาณว่า ทำดีไปทำไม)

สุดท้ายก็ต้องปล่อยไปตามใจที่เธอคนนั้นต้องการ ...

เวลาก็ผ่านไป ผมก็อยากใจชื้น อยากมีความรักอีกสักครั้ง พยามคุยกับคนที่ชอบ แต่รู้สึกได้ว่าเขาไม่ได้ชอบเรา มีความรู้สึกว่าเราต่างกัน เธอดีเกินกว่าเราจะไขว่คว้า เรายังไม่มีอะไรดีพอที่จะทำให้เธอคนนั้นมีความสุขได้ กลัวว่าจะต้องเสียใจกับเรื่องเลวร้ายในอดีตอีก
รู้ว่าขัดใจตัวเอง แต่ไร้ซึ่งความกล้าที่จะบอกความในใจ

แบบนี้อ่านเกมได้เลยว่ายังไงก็แห้ว ...