ดูบอลอุ่นเครื่องที่สเปนยุคขาลงไล่ต้อนเกาหลีใต้รองแชมป์เอเชี่ยนคัพ6-1 ทำให้เกิดคำถามนี้ขึ้นมาครับ..

เราลองย้อนไปดูข้อมูลบอลโลก ก่อนที่จะมีนักเตะเอเซียไปเล่นยุโรปเยอะๆแบบทุกวันนี้กันครับ
1982 คูเวตเก็บได้1แต้ม เสมอเชกโก แพ้อังกฤษเม็ดเดียว โดนฝรั่งเศสถล่ม1-4
1986 อิรักแพ้รวด3นัด แต่แพ้เม็ดเดียวหมดทุกนัด เกาหลีได้1แต้มจากบัลแกเรีย แพ้อาเจน1-3 แพ้อิตาลี2-3
1990 เอเซียล้มเหลวสุด ทั้งเกาหลีทั้งยูเออีแพ้รวด เป็นสมันน้อยทั้งคู่ โดนถล่มขาด
1994 เกาหลี2แต้ม เสมอสเปนกับโบลิเวีย แพ้เยอรมัน2-3 ซาอุโชว์เทพทะลุรอบสอง โอไวลันลากเกินครึ่งสนามไปยิงเบลเยี่ยม
1998 เกาหลี1แต้ม แต่โดนฮอลแลนด์ถล่ม5-0 ญี่ปุ่นแพ้รวดแบบเฉียดฉิวทุกนัด อิหร่านมี3แต้ม1นัด ซาอุมี1แต้มเช่นกัน

ผ่านปี98 เริ่มมีนักเตะเอเซียไปค้าแข้งยุโรป ในระดับทีมละ3-5คน อย่างเกาหลีใต้และญี่ปุ่น

2002 เกาหลีที่4 แต่โกงไหม ญี่ปุ่นรอบสอง เพราะแรงฮึดจากการเป็นเจ้าภาพรึเปล่า
2006 ทั้งเกาหลีและญี่ปุ่นมีนักเตะเล่นยุโรปเกินครึ่งทีมเรียบร้อย แต่ผลงาน ร่วงรอบแรกทั้งคู่
2010 เกาหลี ญี่ปุ่น ผ่านรอบแรก ญี่ปุ่นผ่านได้เพราะใช้แท๊กติกอุดประตู
เกาหลีอยู่สายไม่แข็ง ชนะกรีซกับเสมอไนจีเรีย แต่โดนอาเจนถล่ม4-1 หนักกว่าปี86ซะอีก
2014 นักเตะยุโรปเกือบครบ11คน ตกรอบแรกแบบสู้ไม่ได้

การไปเล่นยุโรปเยอะๆอาจช่วยให้พัฒนาขึ้น แต่ขณะเดียวกัน ทีมหัวแถวเดิมๆเขาก็พัฒนาไปด้วยเช่นกัน
ทำให้ช่องว่างมันแทบไม่ต่างกับเมื่อ30ปีก่อนเลยใช่ไหมครับ นี่แหละที่ผมสงสัย..
หรือปัญหาที่สำคัญอีกประการคือ เอเซียแทบหาเซ็นเตอร์แบ็คหรือกองหลังตัวกลางเก่งๆที่ไปค้าแข้งในยุโรปไม่ได้เลย
ทำให้กองหลังอ่อนยุ่ย จนโดนถลุงง่ายกว่าปรกติ