เราไม่เคยมีแฟนเลยตั้งแต่เกิดดดดดแต่ก็ลองคุยลองเปิดใจกับใครหลายๆคนสุดท้ายเราก็คุยกับคนๆนึงมาตลอด 3 ปี คุยไปเรื่อยๆไม่มีสถานะที่ชัดเจนคุยกันทุกวันโทรหากันทั้งเช้าทั้งก่อนนอนบอกฝ้นดีกันทกคืน คุยกันในเฟสในไลน์ทุกวัน ทำทุกอย่างที่เราคิดว่าคนเป็นแฟนเค้าทำกัน จุดๆนั้นเป็นโมเม้นที่มีความสุขมากกกดด ยิ้มหน้าบานให้โทรศัพท์ทุกวันจนเพื่อนแซว แต่เราไม่ได้เจอกันบ่อยนะคะเดือนนึงครั้งสองครั้ง เคยไปเที่ยวด้วยกันนานๆครั้ง เพราะเค้าต้องทำงานแต่เรายังเรียนอยู่  (ปล.มหาลัยนะคะ ) พอเราคุยกันไปแบบนี่นานๆเข้า เค้าก็เริ่มที่จะเงียบหายไป เราต่างคนก้ต่างเงียบ เพราะตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดจริงจรังอะไร แต่พอเค้าเริ่มมาๆหายๆเราก็รู้สึกแปลกค่ะ รู้สึกเหมือนขาดอะไรไป รู้สึกเป็นห่วง อยากรู้ว่าเค้าจะเป็นยังไงบ้าง ในช่วงนี้ก็ติดต่อกันบ้าง หายไปบ้าง ทำใหเราเริ่มรู้สึกว่าเค้าไม่เหมือนเดิม และเราก็เริ่มรู้ตัวว่าเราก็อาจจะรักเค้าไปแล้วก็ได้  สุดท้ายเราทนไม่ได้กับการมาๆหายๆของเค้าเราเลยพยามยามถอยออกมาและเป็นฝ่ายที่หายไปแทนเราไม่โทร ไม่ทักอะไรสักอย่าง พยายามตัดใจลืมคนๆนี้ไปซะ เราเสียใจมากที่ทุกอย่างต้องเป็นแบบนี้ เราคิดว่าเราจะได้คบกันแต่สุดท้ายก็ไม่ใช่ เพื่อนที่ให้คำปรึกษาทุกคนก็บอกให้เราตัดใจลืมๆไปซะ ก็แค่คนคุยเก่า แฟนเก่าก็ไม่ใช่ เพื่อนก็บอกให้เราเปิดใจให้คนอื่นดูบ้าง แต่เราก็พยายามแล้ว นี่ก็ผ่านมา 7 เดือน กับอีก 7 วัน แล้วเราก็ยังไม่ลืมเค้าคนนั้นเลยค่ะ และก็ยังไม่ยอมเปิดใจให้ใคร เพระเราคิดว่าเค้าใช่สำหรับเราแล้ว คนแบบนี้แหละที่เราไว้ใจมาตลอด เราแค่อยากรู้ว่าอะไรเป็นสาเหตัทำให้เรารักใครไม่ได้อีกกก ปล.ดึกแล้วเลยชอบเพ้อยาวไปไม่ว่ากันนะคะ ปล 2 . ยังคิดถึงนะ