สวัสดี เราคบกับแฟนมา 5ปี  เรากับแฟนอยู่ด้วยกันทุกวัน  มีทะเลาะกันบ้าง(แทบตลอด)  เพราะเราเริ่มต้นมาจากการเป็นเพื่อนกัน  ตอนแรกๆที่เราคบกัน เขาดีกับเรามาก  แต่พอเวลาเปลี่ยนทุกอย่างก้เปลี่ยน เราทะเลาะกับที่บ้าน เราไม่มีที่ไป เราจึงไปอาศัยอยู่กับเรา ก้อยู่กันแบบแบ่งปัน พอได้อยู่ด้วยกันเราถึงได้พบว่าไม่มีอะไรที่มันจะดีได้ตลอดไป  เราทะเลาะกันรุนแรงทุกครั้ง  เราถูทุบตีตลอด  เราโดนทำร้าย ถ้าถามว่าสาเหตุอะไร เราไม่ใช่ผู้หญิงงี่เง่าเอาแต่ใจนะ  แต่มันแค่เขาถามอะไรบางทีเราไม่ตอบ  (ถ้าตอบแล้วต้องทะเลาะกันจะตอบทำไม ตอบไปแล้วไม่เข้าหูเขา ) คำตอบที่เราจะตอบ ต้องเป็นคำตอบที่พอใจ อย่างเช่น เขาว่าทำไมเป็นแบบนี้ พอตอบปุ๊บ  แล้วทำไมต้องอย่างนั้น  ต่อไปเรื่อยๆ เรื่องมันก้ไม่จบ เราจำได้มีวันนึ่ง วันนั้นเป็นวันปิดเรื่องที่เราจบม.หก เราขอเขาไปงานที่โรงเรียน กลับเย็นหน่อยนะ เขาก้ให้ไปแต่ไม่ค่อยพอใจ  แต่เราก้อยากไปเพราะมันวันสุดท้ายที่เราจะได้พบกับเพื่อน  พอเรากลับไปหาเขา เขาอยู่โรงบาลเฝ้าพี่สาวเขา  พอเราเข้าห้องเท่านั้นแหละ  โดนตีโดนด่าสารพัด ตีจนเราหนีออกมาจากห้องมานั่งข้างนอกเขาตามมากระชากเสื้อเรา ขาดลากเราเข้าห้อง  เขาทั้งด่าทั้งดูถูกสาระพัด ด่าพ่อด่าแม่เรา  คือด่าหยาบคายมาก เราเชื่อว่าไม่มีใครทนได้ (แต่เราก้ไม่รุ้ว่าเราทนได้ไงเหมือนกัน  เราก้ใช้ชีวิตแบบนั้นมาตลอด คือโดนมาตลอด จนเราเข้ามหาลัย เราก้กลับไปอยุ่บ้านนะ พ่อเรามาตามอ่ะ พอได้กลับบ้านชีวิตเราดีขึ้นเยอะเลย  แฟนเราเค้าก้ดีกับเราขึ้นมาในระดับนึ่งอาจเป็นเราเราไม่ต้องไปใช้เงินร่วมกับเขามั้ง พอเรากลับบ้านเรามีทุกอย่าง เราได้ทุกอย่างในชีวิตที่วัยรุ่นคนนึ่งมี  เราก้ไปอยู่หอ เขาก้มาอยู่กับด้วย พอกลับมาอยู่ด้วยกัน ปัญหามันก้เกิด เราทะเลาะกันบ่อย  เราคิดบีบคอตัวเองตายบ่อย  เรานิ่งบ่อยมาก  แรงสุดก้โดนตบหน้าปากแตกเลือดก้มาท่วมปาก (ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยโดยใครทำ หรือ ทำตัวเอง แรงขนาดนี้ไม่เคยเลือดออกเยอะขนาดนี้)  เราช็อกไปหนักมากก  แต่ก้ทำไรไม่ได้ เขามาทำดีเราก้ใจอ่อน เขาก้คงช็อกเหมือนกัน พอหลังๆทะเลาะกันเขาก้ไม่ค่อยแรงใส่เราแต่ จะมาเป็นคำพูดมากกว่า  เราก้คบกันมาเรื่อยๆทะเลาะกันแต่ก้ไม่หนัก ถ้าจะหนักๆช่องเราอยู่ปี2จะเข้าปี3 เซนส์เรามันแรงมันรุ้สึกแปลกๆ มันค่อยกันได้4-5เราจับได้เลย แม่งกลับไปคุยกับแฟนเก่า เท่านั้นแหละ เราเป็นคนที่รับไม่ได้เรื่องมีคนอื่น เรารุ้สึกมึนงงแย่ กินไม่ลงนอนไม่หลับ นั่งเป็นผีบ้า พอฟังเพลงยิ่งบ้ายิ่งร้องไห้  โชคดีที่เพื่อนมาอยู่ด้วย ไล่เขาออกไปจากชีวิตเราเขาก้ไม่ไป เขาบอกว่าเขาจะไม่ทำแบบนี้อีก คือใจเรามันสลายไปล่ะ เราก้แย่อยู่พักนึ่งแหละ อึ่งทึ่ง  เขาก้มาทำดีกับเราสาระพัดเลย  เอาใจเรา  แต่เราก้เลิกไม่ได้ มันอาจจะเพราะเราผูกผันมั้ง  เราก้คบมาเรื่อยๆ ทะเลาะกัน โดนด่าโดนดูถูกมาตลอด เราทนไม่ไหวไปหลายทีล่ะนะ เราเคยหนีออกจากบ้านเขา ด้วยรถป๊อบคันเล็กๆ แล้วหอบของทุกอย่างที่มีในบ้านเขามาหมด ด้วยรถคันเล็กๆ บอกเลยเต็มรถอ่ะ ในเวลาตอนตี4-5อ่า ระยะทางก้10กว่าได้ เรากลับไปอยุ่หอเรา ปกติเราจะไปๆมาบ้านเขากับหอเราไง เราก้งงนะว่าเราทำได้ไง สุดท้ายเค้ามาง้อก้ต้องสงสาร มาตะโกนเรียกเราหน้าหอ ไปยืนรอเราให้เราเปิดประตูให้  พอเราเห็นด้วยความสงสารก้ไปเปิดให้ เท่านั้นโดนด่าไม่เหลือเลย  เราบอกเลยนะเราโดนด่าโดนใส่อารมณ์ตลอด เขาทำได้ทุกครั้งที่มีโอกาศ เขาไม่เคยมองว่าเขาผิด  เขาโยนความผิดทั้งหมดให้กับเรา ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเขาโทดเราหมด เน้นว่าทุกเรื่อง และเขาไม่เคยรับเลยว่าเขาผิดจิงๆ เราคบกับเขาจนเราเรียนจบ จนถึงตอนนี้ เวลาที่มีปัญหา วันก่อนเราไปห้างซึ่งก่อนนั้นเราทะเลาะกันเพราะเรื่องเงินหาย เชื่อไหม เขาเดินด่าเราเสียงก้ไม่ได้เบาเลยนะกลางห้างที่คนเดินผ่านไปมา คือเราโดนเขาทำนิสัยแบบนี้ใสเราบ่อยมาก  ต่อหน้าคนอื่น  เขาไม่เคยไว้หน้าเราเลย เราก้เป็นคนไหม มีพ่อแม่ไหม เราก้อายเป็นไหม และช่วงหลังมาเราป่วยปวดหัดไมเกรน เราก้ไปรักษากับหมอ หมอเขาถามเราว่าเราเครียดไร ชีวิตเรามีไรบ้าง พอเราเล่าให้หมอฟัง เราก้เดาใจหมอออกแหละว่า คงเป็นเพราะอดทนกับเขามากแค่ไหน เรารักษากินยานาน ค่ารักษาไม่ต้องพูดเลย ซื้อกระเป๋าแบรนได้หลายใบ เราให้แฟนไปหาหมอแบบเราเขาก้ไม่ไป เราเป็นหนักจนนั่งๆอยุ่ก้ร้องไห้ออกมาเอง หมอบอกเราเขาสู่ภาวะซึมเศร้า ต้องกินยาตลอด บางวันนอนไม่หลับข้ามวันข้ามคืน มาจนวันนี้เราใช้ธรรมะ เชื่อไหมเราไม่ต้องกินยาเลย รุ้สึกดีกว่าเดิม แต่เรื่องที่เราหนีไม่พ้นคือความอารมณ์ร้องของเขา ที่มันไม่เคยจางเลย ชีวิตเขาเครียดอยุ่ตลอด แล้วทุกอย่างก้มาลงที่เราตลอด  จนวันนี้ที่เรามาตั้งกระทู้ เราอยากรุ้ว่ามีใครบ้างที่เจอแบบเรา แล้วคุณแก้ไขปัญหายังไง  เราอยากถามว่าเราควรทนเขาอยู่ไหม ทำยังไงเราถึงจะหลุดพ้นความรักความผูกพันที่มีกับเขายังไงดี ขอบคุณนะที่รับฟังเรา อ่านมาจนจบ อาจจะเขียนเรื่องราวไม่เก่งนะต้องขออภัยด้วยนะ