นลินีพยายามโทร.หาลูกชาย แต่เขาไม่รับสายเพราะมัวแต่ดำน้ำชมความงามใต้ทะเลโดยมีพศิกาทำหน้าที่เป็นไกด์จำเป็น ทั้งสองคนดำน้ำกันอย่างเพลิดเพลินตั้งแต่บ่ายยันเย็น จึงชวนกันกลับ
เตชินลืมความทุกข์เรื่องพ่อกับผู้หญิงคนนั้นไปเสียสิ้น เดินหยอกล้อมากับพศิกามุ่งหน้าสู่รีสอร์ตด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม และยังนัดเจอกันอีกครั้งวันรุ่งขึ้น เธอขยับจะแยกไปอีกทางหนึ่งแล้วนึกขึ้นได้ว่ายังไม่รู้จักชื่อเขา พอเตชินแนะนำตัวว่าชื่อเต้ หญิงสาวชะงักไปเล็กน้อยเพราะชื่อคุ้นหูแต่ไม่ได้เอะใจอะไร
“ไหนๆเราก็มาเจอกันอีกครั้งแล้ว เรามาทำความรู้จักกันใหม่ดีไหมคะ ฉันชื่อพั้นซ์ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
พูดจบเธอยื่นมือไปให้เตชินจับ เขายิ้มให้แล้วจับมือด้วย นลินีเดินมาจากด้านหลังพศิกาไม่พูดพร่ำทำเพลงกระชากไหล่ให้หันมาแล้วตบฉาดใหญ่ ภารกิจนี้มีหรือที่พศิกาจะยอม เธอตบหน้านลินีฉาดใหญ่เช่นกัน เตชินตกใจรีบเอาตัวมาขวางไว้ บอกเธอว่าใจเย็น ๆ พร้อมกับไม่เข้าใจแม่ตบเธอทำไม
“ไม่น่าเชื่อนะว่าเป็นการเปิดตัวเมียน้อยอย่างเป็นทางการด้วยวิธีนี้ ผัวแก่ของฉันสนองความต้องการของแกไม่พอรึไง แกถึงต้องมาให้ท่าลูกชายฉันอีกคน นังพศิกา” นลินีพูดไปพร้อมกับเอามือลูบหน้าตัวเองอย่างโรคจิตนิด ๆ
ทั้งเตชินและพศิการู้สึกเหมือนถูกตีแสกหน้าไม่คิดว่าจะจุดไต้ตำตอขนาดนี้ โดยเฉพาะเตชินเสียใจมากที่ผู้หญิงซึ่งตัวเองสนใจคือเมียใหม่ของพ่อ พศิกาพยายามอธิบายว่านลินีเข้าใจผิด เธอไม่รู้มาก่อนว่าผู้ชายคนนี้เป็นลูกชายของอนุพงศ์และเธอเองก็ไม่เคยแม้แต่จะคิดหรือทำอะไรอย่างที่นลินีกล่าวหา
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี ใครๆก็รู้เช่นเห็นชาติแกทั้งนั้นว่าแกมันแรดมากแค่ไหน ถ้าผัวฉันทำให้ไม่ถึงใจก็ไปซื้อไอ้คุณตัวมาให้บริการ แต่อย่ามายุ่งกับลูกชายของฉัน”
พศิกาโต้อย่างเจ็บแสบว่าเป็นเพราะกิริยาวาจาแบบนี้นี่เองอนุพงศ์ถึงได้ขอเลิก นลินีโกรธมากปรี่เข้าไปตบสั่งสอนแต่เธอเบี่ยงตัวหลบทันก็เลยสะดุดขาตัวเองล้มหน้าคะมำ นลินีแสบได้โล่ใส่ความว่าเธอผลักทำให้ เตชินยิ่งเข้าใจในตัวเธอผิดๆด่าว่าหยาบๆคายๆ พศิกายัวะเงื้อมือจะตบ แต่เขาคว้ามือไว้แถมบีบจนเธอร้องลั่น อนุพงศ์ผ่านมาเห็นพอดีสั่งให้ลูกชายปล่อย เขาเห็นพ่อปกป้องพศิกาก็ยิ่งโมโหพาลบีบแขนเธอแรงขึ้นอีก
อนุพงศ์เห็นลูกไม่ฟังคำสั่งคว้าไม้ใกล้มือหวดก้นอย่างแรงกระทั่งเขายอมปล่อยพศิกา ถึงได้ทิ้งไม้ในมือ ด้วยความไม่พอใจในตัวพ่อเป็นทุน เตชินได้ชกหน้าพ่อบังเกิดเกล้าไปไม่ยั้ง ขณะนลินีเตือนสติว่านี่เป็นพ่อนะ แต่ลูกบังเกิดเกล้าคนนี้เหมือนสติแตก คุมสติไม่อยู่ เมื่อสาแก่ใจเตชินแล้ว ก็พูดอย่างน้อยใจว่า "นี่นะเหรอ ผู้มีพระคุณ -ุย !!!!!!!!!!!" อนุพงศ์ถึงกับอึ้ง ได้แต่ต่อว่าพร้อมกับชี้หน้าลูกว่า
“ถ้าคิดจะใช้วิธีป่าเถื่อนก็กลับกันไปซะ ที่นี่ไม่ต้อนรับ” ไล่เสร็จ อนุพงศ์ประคองพศิกาออกไป นลินีไม่วายเสี้ยมให้เตชินเกลียดชังพ่อเพิ่มขึ้น หาว่าเขาเห็นคนอื่นดีกว่าลูกในไส้...
ทะเลไฟ ภาคพิสดาร ช่วงที่ 2
เตชินลืมความทุกข์เรื่องพ่อกับผู้หญิงคนนั้นไปเสียสิ้น เดินหยอกล้อมากับพศิกามุ่งหน้าสู่รีสอร์ตด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม และยังนัดเจอกันอีกครั้งวันรุ่งขึ้น เธอขยับจะแยกไปอีกทางหนึ่งแล้วนึกขึ้นได้ว่ายังไม่รู้จักชื่อเขา พอเตชินแนะนำตัวว่าชื่อเต้ หญิงสาวชะงักไปเล็กน้อยเพราะชื่อคุ้นหูแต่ไม่ได้เอะใจอะไร
“ไหนๆเราก็มาเจอกันอีกครั้งแล้ว เรามาทำความรู้จักกันใหม่ดีไหมคะ ฉันชื่อพั้นซ์ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
พูดจบเธอยื่นมือไปให้เตชินจับ เขายิ้มให้แล้วจับมือด้วย นลินีเดินมาจากด้านหลังพศิกาไม่พูดพร่ำทำเพลงกระชากไหล่ให้หันมาแล้วตบฉาดใหญ่ ภารกิจนี้มีหรือที่พศิกาจะยอม เธอตบหน้านลินีฉาดใหญ่เช่นกัน เตชินตกใจรีบเอาตัวมาขวางไว้ บอกเธอว่าใจเย็น ๆ พร้อมกับไม่เข้าใจแม่ตบเธอทำไม
“ไม่น่าเชื่อนะว่าเป็นการเปิดตัวเมียน้อยอย่างเป็นทางการด้วยวิธีนี้ ผัวแก่ของฉันสนองความต้องการของแกไม่พอรึไง แกถึงต้องมาให้ท่าลูกชายฉันอีกคน นังพศิกา” นลินีพูดไปพร้อมกับเอามือลูบหน้าตัวเองอย่างโรคจิตนิด ๆ
ทั้งเตชินและพศิการู้สึกเหมือนถูกตีแสกหน้าไม่คิดว่าจะจุดไต้ตำตอขนาดนี้ โดยเฉพาะเตชินเสียใจมากที่ผู้หญิงซึ่งตัวเองสนใจคือเมียใหม่ของพ่อ พศิกาพยายามอธิบายว่านลินีเข้าใจผิด เธอไม่รู้มาก่อนว่าผู้ชายคนนี้เป็นลูกชายของอนุพงศ์และเธอเองก็ไม่เคยแม้แต่จะคิดหรือทำอะไรอย่างที่นลินีกล่าวหา
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี ใครๆก็รู้เช่นเห็นชาติแกทั้งนั้นว่าแกมันแรดมากแค่ไหน ถ้าผัวฉันทำให้ไม่ถึงใจก็ไปซื้อไอ้คุณตัวมาให้บริการ แต่อย่ามายุ่งกับลูกชายของฉัน”
พศิกาโต้อย่างเจ็บแสบว่าเป็นเพราะกิริยาวาจาแบบนี้นี่เองอนุพงศ์ถึงได้ขอเลิก นลินีโกรธมากปรี่เข้าไปตบสั่งสอนแต่เธอเบี่ยงตัวหลบทันก็เลยสะดุดขาตัวเองล้มหน้าคะมำ นลินีแสบได้โล่ใส่ความว่าเธอผลักทำให้ เตชินยิ่งเข้าใจในตัวเธอผิดๆด่าว่าหยาบๆคายๆ พศิกายัวะเงื้อมือจะตบ แต่เขาคว้ามือไว้แถมบีบจนเธอร้องลั่น อนุพงศ์ผ่านมาเห็นพอดีสั่งให้ลูกชายปล่อย เขาเห็นพ่อปกป้องพศิกาก็ยิ่งโมโหพาลบีบแขนเธอแรงขึ้นอีก
อนุพงศ์เห็นลูกไม่ฟังคำสั่งคว้าไม้ใกล้มือหวดก้นอย่างแรงกระทั่งเขายอมปล่อยพศิกา ถึงได้ทิ้งไม้ในมือ ด้วยความไม่พอใจในตัวพ่อเป็นทุน เตชินได้ชกหน้าพ่อบังเกิดเกล้าไปไม่ยั้ง ขณะนลินีเตือนสติว่านี่เป็นพ่อนะ แต่ลูกบังเกิดเกล้าคนนี้เหมือนสติแตก คุมสติไม่อยู่ เมื่อสาแก่ใจเตชินแล้ว ก็พูดอย่างน้อยใจว่า "นี่นะเหรอ ผู้มีพระคุณ -ุย !!!!!!!!!!!" อนุพงศ์ถึงกับอึ้ง ได้แต่ต่อว่าพร้อมกับชี้หน้าลูกว่า
“ถ้าคิดจะใช้วิธีป่าเถื่อนก็กลับกันไปซะ ที่นี่ไม่ต้อนรับ” ไล่เสร็จ อนุพงศ์ประคองพศิกาออกไป นลินีไม่วายเสี้ยมให้เตชินเกลียดชังพ่อเพิ่มขึ้น หาว่าเขาเห็นคนอื่นดีกว่าลูกในไส้...