สวัสดีค่ะ จขกท.เห็นคนชอบมาเล่าเรื่องน่ากลัวๆในพันทิปบ่อย พอดีช่วงนี้ว่างๆยังไม่เรียนซัมเมอร์ เราก็เลยคิดว่าเราจะเล่าเรื่องน่ากลัวๆที่เราเคยประสบมา (แต่อาจจะไม่ใช่เรื่องผี เพราะเราก็ไม่เคยเห็นแบบเต็มๆตาเป็นตัวเป็นตนเหมือนกัน) เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องที่เราเล่าให้เพื่อนๆ พี่ๆฟังบ่อย ถ้าใครรู้จักเราแล้วมาเจอกระทู้นี้ ก็คงจะคุ้นๆบ้างค่ะ55555 อ้อ แล้วก็จริงๆเราสมัครพันทิปไว้หลายเดือนแล้วเหมือนกัน (กะจะมาเล่าเรื่องน่ากลัวเนี่ยแหละ ตอนนั้นกำลังบูม) แต่เพิ่งจะเคยโพสต์เป็นครั้งแรก ถ้าผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
1.สนามเด็กเล่น
เมื่อก่อนตอนเด็กๆเราเคยอยู่แฟลตค่ะ ข้างๆแฟลตก็จะมีสนามเด็กเล่น ทีนี้แฟลตเราจะมีเรื่องน่ากลัวอย่างหนึ่งคือคนยิงกันหรือฟันกันตายบ่อยค่ะ ทีนี้ตอนเด็กๆเราจะเห่อเล่นบอลกับพ่ออยู่ช่วงหนึ่ง และมีครั้งนึงเราไปเล่นบอลกับพ่อตอนทุ่มนึงที่สนามเด็กเล่น เล่นๆอยู่พ่อก็เตะบอลมาทางเราแต่เราเอาเท้ายันบอลไม่ทันค่ะ บอลลอดระหว่างขาเราไปก่อน เราก็เลยพยายามก้มคว้าบอล ก็เลยมองลอดใต้หว่างขาตัวเองไปโดยปริยาย สิ่งที่เราเห็นคือมีคนใส่สีดำ ผมยาว (แต่ไม่เห็นหน้า) นั่งอยู่ตรงม้าหมุน แต่ที่พีคที่สุดคือลูกบอลมันไปหยุดอยู่ที่เท้าเขาค่ะ เราก็ตกใจ ก็เลยเงยหน้าหันกลับไปดู ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่ตรงม้าหมุนเลยค่ะ มีเพียงม้าหมุนที่หมุนช้าๆ (น่าจะเพราะแรงลมหรือไม่ก็พื้นทรายมันเอียง) เราก็เลยรีบวิ่งไปหยิบลูกบอลแล้วบอกพ่อว่ากลับบ้านเลยค่ะ ตอนนั้นยังเด็กอยู่ ขวัญเสียมาก กลัวจนจำได้มาจนทุกวันนี้
2. ประตูเปิดเอง
จากนี้ไปจะเป็นเรื่องที่เกิดที่บ้านหลังใหม่หมดเลยค่ะ เท้าความก่อนว่าตอนเราย้ายบ้านมาใหม่ๆ เราไม่เคยไหว้พระ สวดมนต์ ไม่ขอขมาเจ้าที่หรืออะไรก็ตามเลยค่ะ เราขี้เกียจ (เลว55555) ตอนนั้นที่เราเจอเหตุการณ์นี้เราอยู่ม.2 ช่วงปิดเทอมจะขึ้นม.3 ค่ะ เราก็อ่านหนังสือเตรียมสอบม.4 ปกติ แต่สิ่งที่ไม่ปกติคือ ประตูห้องเราจะชอบเปิดเองทั้งๆที่เราล็อกไว้ (ช่วงย้ายบ้านมาใหม่ๆเราชอบล็อกประตูตอนกลางวันถ้าอยู่กับยายสองคน) ทีนี้ตอนแรกๆที่เจอเหตุการณ์นี้เราไม่ได้กลัวอะไรเลยนะ เรากลัวกลอนเสียค่ะ เราว่ากลอนประตูเราต้องเสียแน่ๆ เราก็เฉยๆค่ะ แต่มีครั้งนึงที่เรางง(และสยอง)มาก คือเรากำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ (โต๊ะเรียนเราจะอยู่แนวเดียวกับประตู คือถ้าเรานั่งอยู่ที่โต๊ะแล้วหันขวาเราจะเห็นประตูเลย) เราได้ยินเสียงดังกึกที่ประตู เราก็หันไปจ้องประตู ทีนี้เราก็เห็นกับตาว่าล็อกมันเด้งดังแกร๊ก แล้วลูกบิดก็ค่อยๆหมุนช้าๆ (ให้นึกถึงหนังฆาตกรรมเวลาเหยื่อหนีเข้าไปแอบในห้องแล้วคนร้ายจะเปิดประตูเข้ามา) หลังจากนั้นประตูก็เปิดออก แต่ไม่มีคนอยู่หลังประตู ตอนนั้นเราทั้งโมโหทั้งกลัว (เราเป็นคนที่ถ้าโดนรบกวนตอนอ่านหนังสือแล้วจะโมโหร้ายค่ะ5555) เราก็ไปถีบประตู แล้วบอกว่า กูไม่เล่น ไอsus หลังจากนั้นประตูก็ไม่เคยเปิดเองอีกเลยค่ะ (แต่เจออย่างอื่นแทน)
อย่างไรก็ตาม เราคงจะไม่กลัวขนาดนี้ถ้าเราไม่ไปเรียนครูปิง (ตอนปิดเทอมม.5) แล้วครูปิงเล่าว่า เคยเจอเหตุการณ์คล้ายๆกัน ให้สังเกตดูว่าถ้าประตูถูกเปิดจากข้างนอก ลูกบิดข้างในจะไม่หมุน ถ้าประตูล็อกอยู่แล้วลูกบิดหมุนจากข้างใน แสดงว่ามีคนเปิดประตูจากข้างใน
ตอนนั้นเราช็อคมากค่ะ ช็อคมาก กลัวจนแบบ อห ถ้าสิ่งมหัศจรรย์มีจริงแล้วตอนนั้นนุ้งถีบอะไรไป
3.เสียงแปลกๆตอนดึกๆ
พื้นบ้านเราชั้นสองเป็นลามิเนตค่ะ (เรียกแบบนี้หรือเปล่า) ห้องเราเป็นห้องแรกติดบันได ใครเดินไปเดินมาก็จะได้ยินหมดค่ะ เวลาอ่านหนังสือดึกๆก็จะมีเสียงคนเดินไปมาหน้าห้อง บางทีก็ได้ยินเสียงคนเลื่อนเก้าอี้โต๊ะกินข้าวข้างล่างตอนตี2-3 (เก้าอี้เป็นเก้าอี้ไม้สักค่ะ ถ้าลากเก้าอี้ทีจะได้ยินเสียงชัดมาก) ทีแรกเราคิดว่าเราได้ยินอยู่คนเดียวค่ะ เราเพิ่งมารู้เมื่อ 1-2 อาทิตย์ก่อนว่าพ่อก็ได้ยินค่ะ แล้วบางครั้งเราออกมาเข้าห้องน้ำเราก็ได้ยินเสียงเคาะหน้าต่างตรงบันได (ซึ่งสูงมากก) แต่เราว่าอันนี้อาจจะเป็นตุ๊กแก(ซึ่งน่ากลัวกว่าผี) ก็ได้
4.เสียงคนอยู่ในบ้านเวลาอยู่บ้านคนเดียว
บ้านเราอยู่กัน 4 คน 1 ตัว มี พ่อ แม่ ยาย เรา แล้วก็น้องหมา ปกติแล้วตอนปิดเทอมเราจะอยู่กับยายตอนกลางวัน แต่บางครั้งยายก็ไปบ้านญาติ ทำให้เราต้องอยู่คนเดียว (นานๆครั้งค่ะ ปกติยายจะอยู่เป็นเพื่อนเรา) ทีนี้ทุกครั้งที่เราอยู่คนเดียว เราจะรู้สึกว่ามีคนอยู่กับเราตลอดค่ะ (ไม่ได้อยู่ในห้องด้วยหรืออะไรพวกนั้นนะ แบบนั้นหลอนไป5555) คือมักจะมีเสียงเหมือนมีคนอยู่ในบ้านตลอดจนบางครั้งเราลืมไปเลยว่าเราอยู่คนเดียว ยกตัวอย่างเช่น เสียงคนเดินไปมา เสียงเปิดลิ้นชักโต๊ะทีวี (เป็นไม้สักหนักๆเวลาเลื่อนก็จะได้ยินเสียงชัดอยู่) เสียงกึกกักในห้องน้ำ (อันนี้เราแอบหวั่นใจ55555) เอ้อ พูดถึงเรื่องเสียงในห้องน้ำนี่ตอนพ่อแม่อยู่เราก็ชอบได้ยินเสียงตึง เหมือนคนล้มในห้องน้ำบ่อยมาก (ผนังสั่นอ่ะคิดดู) พอไปดูก็ไม่มีใคร ตะโกนถามว่าใครล้มก็ไม่มี ทุกคนคิดว่าเราคิดไปเอง55555 แต่ไม่ได้กลัวผีหรืออะไร เรากลัวยายจะล้มมากกว่า กลับไปเรื่องเสียงแปลกๆเวลาอยู่บ้านคนเดียว มีครั้งนึงพ่อเรากลับบ้านมาแล้ว แต่ก็ออกไปออกกำลังกายต่อ แล้วเราก็ไม่รู้ว่าพ่อไม่อยู่ เพราะมัวแต่เล่นเกมไม่ได้ใส่ใจ ทีนี้เราได้ยินเสียงคนเดินไปเดินมาหลายรอบ เราก็เลยตะโกนเรียกพ่อจากในห้อง จะฝากซื้อของกิน พ่อก็ไม่ตอบ เราเลยเปิดประตูออกไปเรียก ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่บ้าน เราลงไปดูชั้นล่างก็ปิดไฟมืดหมด มีแต่ไฟหน้าบ้านที่เปิด หมาก็นอนอยู่หน้าประตู ตอนนั้นเรางงมาก แต่ก็ไม่ได้อะไร ก็เดินกลับขึ้นห้อง อีกครั้งนึงคือเหตุการณ์คล้ายๆกัน แต่ตอนนั้นเรากำลังเล่นเกมแล้วก็คุย talktalk กับเพื่อนอยู่แล้วเราได้ยินเสียงเปิดลิ้นชักกับเลื่อนเก้าอี้ข้างล่าง แล้วตอนนั้นเรามั่นใจว่าเราอยู่บ้านคนเดียว เราเลยบอกเพื่อนว่าแปปนะ ได้ยินเสียงคน โจรเข้าบ้านป่ะวะ แล้วก็ไปหยิบคัตเตอร์ (กล้าหาญมาก5555) หลายๆคนอาจจะงง ถ้าคิดว่าโจรเข้าบ้านแล้วทำไมไม่ไปแอบ จะลงไปดูทำไม ที่เราไม่ไปแอบเพราะจริงๆเรารู้แหละ ว่าไม่ใช่โจร สุดท้ายแล้วเราก็เดินลงไปดู ก็ไม่มีใครอยู่ข้างล่าง ถ้าถามว่าเรากลัวบ้างไหมเวลาอยู่บ้านคนเดียว ใจหนึ่งเราก็กลัว อีกใจหนึ่งเราก็รู้สึกว่าแบบโล่งที่ไม่ได้อยู่คนเดียว (creepy ไหม555 แต่เราว่าถ้ามีสิ่งมหัศจรรย์มาเดินไปเดินมาเวลาเราอยู่คนเดียวนี่เขาคงไม่ได้มาร้ายอ่ะ รู้สึกเหมือนมีตำรวจอยู่ในบ้าน)
4.เสียงคนร้องไห้ที่วรรณสรณ์
เราขอแทรกด้วยเรื่องนี้ก่อนที่จะลืมนะคะ ช่วงม.ปลายเราเรียนสายวิทย์ค่ะ ดังนั้นเราจะต้องเคยเรียนอ.อุ๊ เจ๊บีม และติวเตอร์ท่านอื่นๆมากมาย เรื่องมีอยู่ว่า เราเรียนอ.อุ๊อยู่ (จำไม่ได้ว่าตอนนั้นเรียนชั้น14 หรือ 15) แล้วเราจะคุยโทรศัพท์กับแม่ค่ะ ตอนนั้นดราม่าอยู่ ไม่อยากให้ใครได้ยิน เลยไปคุยตรงบันได(หนีไฟหรือเปล่าไม่แน่ใจ) ถ้าใครเรียนวรรณสรณ์จะรู้ว่าตึกวรรณสรณ์จะมีบันไดลานจอดรถ,บันไดที่เด็กชอบลงไปซื้อขนม,แล้วก็บันไดอะไรไม่รู้ที่อยู่ด้านขวาของบันไดซื้อขนม (หรือที่เราไปยืนมันคือบันไดซื้อขนมก็ไม่รู้ นานแล้ว จำไม่ได้ แต่คิดว่าไม่น่าใช่) เอาเป็นว่าตอนนั้นเป็นเวลาเรียนค่ะ คนเงียบมาก แล้วเราก็เข้าไปคุยกับแม่ตรงบันได ทีนี้คุยๆอยู่เราก็ได้ยินเสียงคนหัวเราะ เราก็แบบอ๋อ นังพวกเด็กโดดเรียน5555 แต่พอเราคุยกับแม่ต่อไปอีก 2-3 วิ. เราก็ได้ยินเสียงคนร้องไห้มาจากชั้นบน เราก็เลยพูดว่า "เฮ้ย เสียงไรวะ ใครแกล้ง" (ตอนนั้นคิดว่าโดนกวนteenแน่ๆ5555) ทีนี้เสียงร้องไห้ก็ดังอีก ดังแบบ ฮื้ออออออออออออ เราเลยเดินไปชะโงกหน้าดู (เราอยู่เกือบชั้นสุดท้ายอ่ะ มองขึ้นไปก็เห็นหมด) ปรากฏว่ามืดค่ะ ไม่มีคนอยู่ด้วย เท่านั้นแหละเรานี่พุ่งตัวออกมาแทบไม่ทัน อันนี้ก็เป็นหนึ่งในเรื่องที่เรากลัวที่สุด
5.ตู้เสื้อผ้า
เราขอไม่เล่าเรื่องนี้ค่ะเรากลัว ถ้าเราคิดถึงมันเราจะไม่กล้านอนคนเดียว และตอนที่เขียนนี่เรากำลังจะไปอาบน้ำ (ซึ่งต้องหยิบเสื้อจากในตู้) ดังนั้นเราจะไม่พูดถึงค่ะ5555
6.ฝัน+ผีอำ (sleep paralysis?)
เราเป็นคนที่"ผีอำ"บ่อยมากค่ะ เพราะว่าเราเป็นคนที่อ่านหนังสือดึก เหนื่อย เราว่าวิทยาศาสตร์อธิบายได้นะเรื่องนี้ แต่มีหลายๆครั้งที่เราก็กลัวเหมือนกัน (ทั้งๆที่จริงๆเราไม่ค่อยเชื่อเรื่องผีอำ) คือตอนแรกๆมันเริ่มจากการที่เราอยู่ดีๆ (ยังไม่หลับ) ก็ขยับไม่ได้ แต่หลังๆมันก็รุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ (ผีอำนี่สวดมนต์ไม่ช่วยนาจา แต่หาหมอน่าจะช่วยได้5555) เราจะเล่าผีอำครั้งที่พีคที่สุด 3 ครั้ง
1)อันนี้ฝันค่ะ ไม่ใช่เรื่องจริง กินมากฝันมาก5555 เรานอนกลางวันตอนประมาณ 5 โมงเย็นแล้วฝันว่ามีคนมานอนข้างๆ แต่ไม่ได้หันหน้ามาทางเรา ทีแรกเราคิดว่าเป็นแม่ แต่สักพักเขาก็เอื้อมมือมาจับแขนเรา เราก็งงว่าจับทำไม พอเราถามเขาก็บีบแขนเราแรงมาก เราเลยรู้ว่าคนนี้ไม่ใช่แม่เราละ เราก็เลยสวดมนต์ค่ะ ผู้หญิงคนนั้นก็เลยบิดคอกลับมาหาเราแล้วกรี๊ดใส่หน้าค่ะ แล้วเราก็เลยตกใจตื่น ที่เล่าเรื่องนี้เพราะมันเป็นความฝันที่น่ากลัวมาก ตอนตื่นนี่เหมือนเสียงกรี๊ดยังติดหูเราอยู่เลย
2) อันนี้เป็นครั้งแรกที่มีอาการผีอำตอนนอนตะแคง5555 เรากำลังนอนๆกอดหมอนข้างอยู่แล้วรู้สึกเหมือนมีคนมานอนทับแขนเรา แล้วเราก็ขยับไม่ได้ ปล่อยไปสักพักก็หาย แต่หลังจากนี้สัมผัสใหม่ของการโดนผีอำของเราจะไม่เหมือนเดิมค่ะ เพราะทุกๆครั้งพอเราขยับไม่ได้ เราจะนึกเลยว่า กูโดนอีกละ แล้วเราจะรอเลยค่ะ เพราะสเต็ปต่อมาหลังจากนั้นคือเตียงเราจะยวบทุกครั้ง (เหมือนมีคนขึ้นมาบนเตียง) ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ชีวิตเราบัดซบมาก นอนไม่พออย่างแท้จริง เพราะเราเป็นแบบนี้เกือบทุกอาทิตย์
3) ครั้งนี้พีคที่สุด เป็นครั้งแรกที่มีอาการผีอำแล้วเราจะร้องไห้ ตอนนั้นเรากำลังนอนหงายแต่ยังไม่หลับค่ะ ทีนี้นอนๆอยู่ดีๆตัวเราแข็งค่ะ จะขยับก็ขยับไม่ได้แล้ว เราก็แบบ เอาละ กูโดนอีกละ ทีนี้พอเรากำลังเครียดๆอยู่ เตียงข้างขวา (ตรงที่เราวางตุ๊กตาไว้) ยวบค่ะ เหมือนมีคนขึ้นมาเหยียบ แล้วก็ผ่อน แล้วทีนี้ข้างซ้าย (ติดหน้าต่าง) ก็ยวบแทน ตอนนั้นเราแบบ โอ๊ย ทำไงดีวะ เต็มๆเลยรอบนี้ หลังจากนั้นเราก็โดนดึงผมค่ะ แล้วก็มีคนเป่าหูซ้ายเรา เป่าแรงมาก เป่าแบบฟู่ววววเลยอ่ะ ทรมานมากเพราะจั๊กจี้แล้วขยับไม่ได้ (งงว่าทำไมต้องเป่าหู) แต่กลัวมากกว่า ทีนี้สักพักเราขยับคอได้ค่ะ เราก็โยกคอหลบไปด้านขวา ก็โดนดึงผมกลับไปเป่าหูอีกค่ะ วนแบบนี้เป็น 10 รอบได้ พอเราหมดแรงต้าน หมดแรงโยกคอแล้วก็หายค่ะ กลับมาขยับได้ แต่เราคอเคล็ดไปทั้งวันเลยค่ะ (ทั้งโกรธ เกลียด กลัวเลยตอนนั้น5555) ถ้าใครมีคำอธิบายทางวิทยาศาสตร์ช่วยแนะนำเราด้วยค่ะ ขอวิธีแก้ด้วยยิ่งดีเลยค่ะ
7.แม่มาเรียกหน้าห้อง
มีครั้งนึงเรานอนๆอยู่แล้วมีคนมาเคาะประตูเรียก"
ชื่อเรา)ๆ" แล้วเป็นเสียงผู้หญิง คล้ายๆเสียงแม่ เราก็เลยขานรับว่าตื่นแล้วๆ แปปนึงแม่ เพราะเราคิดว่าแม่มาปลุกให้ไปเรียน แล้วออกไปเปิดประตูห้อง ปรากฏว่าข้างนอกมืด ยังไม่มีใครตื่น พอเราเช็คเวลาก็ยังตีสามอยู่ ตอนนั้นเราเครียดมากว่าแบบ ขานรับไปแล้วทำไงดี สุดท้ายเราก็เครียดจนหลับ แล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น (จริงๆเราอาจจะแค่ละเมอ55555)
อยากจะแชร์ประสบการณ์แปลกๆน่ากลัวๆที่เคยเจอมาค่ะ
1.สนามเด็กเล่น
เมื่อก่อนตอนเด็กๆเราเคยอยู่แฟลตค่ะ ข้างๆแฟลตก็จะมีสนามเด็กเล่น ทีนี้แฟลตเราจะมีเรื่องน่ากลัวอย่างหนึ่งคือคนยิงกันหรือฟันกันตายบ่อยค่ะ ทีนี้ตอนเด็กๆเราจะเห่อเล่นบอลกับพ่ออยู่ช่วงหนึ่ง และมีครั้งนึงเราไปเล่นบอลกับพ่อตอนทุ่มนึงที่สนามเด็กเล่น เล่นๆอยู่พ่อก็เตะบอลมาทางเราแต่เราเอาเท้ายันบอลไม่ทันค่ะ บอลลอดระหว่างขาเราไปก่อน เราก็เลยพยายามก้มคว้าบอล ก็เลยมองลอดใต้หว่างขาตัวเองไปโดยปริยาย สิ่งที่เราเห็นคือมีคนใส่สีดำ ผมยาว (แต่ไม่เห็นหน้า) นั่งอยู่ตรงม้าหมุน แต่ที่พีคที่สุดคือลูกบอลมันไปหยุดอยู่ที่เท้าเขาค่ะ เราก็ตกใจ ก็เลยเงยหน้าหันกลับไปดู ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่ตรงม้าหมุนเลยค่ะ มีเพียงม้าหมุนที่หมุนช้าๆ (น่าจะเพราะแรงลมหรือไม่ก็พื้นทรายมันเอียง) เราก็เลยรีบวิ่งไปหยิบลูกบอลแล้วบอกพ่อว่ากลับบ้านเลยค่ะ ตอนนั้นยังเด็กอยู่ ขวัญเสียมาก กลัวจนจำได้มาจนทุกวันนี้
2. ประตูเปิดเอง
จากนี้ไปจะเป็นเรื่องที่เกิดที่บ้านหลังใหม่หมดเลยค่ะ เท้าความก่อนว่าตอนเราย้ายบ้านมาใหม่ๆ เราไม่เคยไหว้พระ สวดมนต์ ไม่ขอขมาเจ้าที่หรืออะไรก็ตามเลยค่ะ เราขี้เกียจ (เลว55555) ตอนนั้นที่เราเจอเหตุการณ์นี้เราอยู่ม.2 ช่วงปิดเทอมจะขึ้นม.3 ค่ะ เราก็อ่านหนังสือเตรียมสอบม.4 ปกติ แต่สิ่งที่ไม่ปกติคือ ประตูห้องเราจะชอบเปิดเองทั้งๆที่เราล็อกไว้ (ช่วงย้ายบ้านมาใหม่ๆเราชอบล็อกประตูตอนกลางวันถ้าอยู่กับยายสองคน) ทีนี้ตอนแรกๆที่เจอเหตุการณ์นี้เราไม่ได้กลัวอะไรเลยนะ เรากลัวกลอนเสียค่ะ เราว่ากลอนประตูเราต้องเสียแน่ๆ เราก็เฉยๆค่ะ แต่มีครั้งนึงที่เรางง(และสยอง)มาก คือเรากำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ (โต๊ะเรียนเราจะอยู่แนวเดียวกับประตู คือถ้าเรานั่งอยู่ที่โต๊ะแล้วหันขวาเราจะเห็นประตูเลย) เราได้ยินเสียงดังกึกที่ประตู เราก็หันไปจ้องประตู ทีนี้เราก็เห็นกับตาว่าล็อกมันเด้งดังแกร๊ก แล้วลูกบิดก็ค่อยๆหมุนช้าๆ (ให้นึกถึงหนังฆาตกรรมเวลาเหยื่อหนีเข้าไปแอบในห้องแล้วคนร้ายจะเปิดประตูเข้ามา) หลังจากนั้นประตูก็เปิดออก แต่ไม่มีคนอยู่หลังประตู ตอนนั้นเราทั้งโมโหทั้งกลัว (เราเป็นคนที่ถ้าโดนรบกวนตอนอ่านหนังสือแล้วจะโมโหร้ายค่ะ5555) เราก็ไปถีบประตู แล้วบอกว่า กูไม่เล่น ไอsus หลังจากนั้นประตูก็ไม่เคยเปิดเองอีกเลยค่ะ (แต่เจออย่างอื่นแทน)
อย่างไรก็ตาม เราคงจะไม่กลัวขนาดนี้ถ้าเราไม่ไปเรียนครูปิง (ตอนปิดเทอมม.5) แล้วครูปิงเล่าว่า เคยเจอเหตุการณ์คล้ายๆกัน ให้สังเกตดูว่าถ้าประตูถูกเปิดจากข้างนอก ลูกบิดข้างในจะไม่หมุน ถ้าประตูล็อกอยู่แล้วลูกบิดหมุนจากข้างใน แสดงว่ามีคนเปิดประตูจากข้างใน
ตอนนั้นเราช็อคมากค่ะ ช็อคมาก กลัวจนแบบ อห ถ้าสิ่งมหัศจรรย์มีจริงแล้วตอนนั้นนุ้งถีบอะไรไป
3.เสียงแปลกๆตอนดึกๆ
พื้นบ้านเราชั้นสองเป็นลามิเนตค่ะ (เรียกแบบนี้หรือเปล่า) ห้องเราเป็นห้องแรกติดบันได ใครเดินไปเดินมาก็จะได้ยินหมดค่ะ เวลาอ่านหนังสือดึกๆก็จะมีเสียงคนเดินไปมาหน้าห้อง บางทีก็ได้ยินเสียงคนเลื่อนเก้าอี้โต๊ะกินข้าวข้างล่างตอนตี2-3 (เก้าอี้เป็นเก้าอี้ไม้สักค่ะ ถ้าลากเก้าอี้ทีจะได้ยินเสียงชัดมาก) ทีแรกเราคิดว่าเราได้ยินอยู่คนเดียวค่ะ เราเพิ่งมารู้เมื่อ 1-2 อาทิตย์ก่อนว่าพ่อก็ได้ยินค่ะ แล้วบางครั้งเราออกมาเข้าห้องน้ำเราก็ได้ยินเสียงเคาะหน้าต่างตรงบันได (ซึ่งสูงมากก) แต่เราว่าอันนี้อาจจะเป็นตุ๊กแก(ซึ่งน่ากลัวกว่าผี) ก็ได้
4.เสียงคนอยู่ในบ้านเวลาอยู่บ้านคนเดียว
บ้านเราอยู่กัน 4 คน 1 ตัว มี พ่อ แม่ ยาย เรา แล้วก็น้องหมา ปกติแล้วตอนปิดเทอมเราจะอยู่กับยายตอนกลางวัน แต่บางครั้งยายก็ไปบ้านญาติ ทำให้เราต้องอยู่คนเดียว (นานๆครั้งค่ะ ปกติยายจะอยู่เป็นเพื่อนเรา) ทีนี้ทุกครั้งที่เราอยู่คนเดียว เราจะรู้สึกว่ามีคนอยู่กับเราตลอดค่ะ (ไม่ได้อยู่ในห้องด้วยหรืออะไรพวกนั้นนะ แบบนั้นหลอนไป5555) คือมักจะมีเสียงเหมือนมีคนอยู่ในบ้านตลอดจนบางครั้งเราลืมไปเลยว่าเราอยู่คนเดียว ยกตัวอย่างเช่น เสียงคนเดินไปมา เสียงเปิดลิ้นชักโต๊ะทีวี (เป็นไม้สักหนักๆเวลาเลื่อนก็จะได้ยินเสียงชัดอยู่) เสียงกึกกักในห้องน้ำ (อันนี้เราแอบหวั่นใจ55555) เอ้อ พูดถึงเรื่องเสียงในห้องน้ำนี่ตอนพ่อแม่อยู่เราก็ชอบได้ยินเสียงตึง เหมือนคนล้มในห้องน้ำบ่อยมาก (ผนังสั่นอ่ะคิดดู) พอไปดูก็ไม่มีใคร ตะโกนถามว่าใครล้มก็ไม่มี ทุกคนคิดว่าเราคิดไปเอง55555 แต่ไม่ได้กลัวผีหรืออะไร เรากลัวยายจะล้มมากกว่า กลับไปเรื่องเสียงแปลกๆเวลาอยู่บ้านคนเดียว มีครั้งนึงพ่อเรากลับบ้านมาแล้ว แต่ก็ออกไปออกกำลังกายต่อ แล้วเราก็ไม่รู้ว่าพ่อไม่อยู่ เพราะมัวแต่เล่นเกมไม่ได้ใส่ใจ ทีนี้เราได้ยินเสียงคนเดินไปเดินมาหลายรอบ เราก็เลยตะโกนเรียกพ่อจากในห้อง จะฝากซื้อของกิน พ่อก็ไม่ตอบ เราเลยเปิดประตูออกไปเรียก ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่บ้าน เราลงไปดูชั้นล่างก็ปิดไฟมืดหมด มีแต่ไฟหน้าบ้านที่เปิด หมาก็นอนอยู่หน้าประตู ตอนนั้นเรางงมาก แต่ก็ไม่ได้อะไร ก็เดินกลับขึ้นห้อง อีกครั้งนึงคือเหตุการณ์คล้ายๆกัน แต่ตอนนั้นเรากำลังเล่นเกมแล้วก็คุย talktalk กับเพื่อนอยู่แล้วเราได้ยินเสียงเปิดลิ้นชักกับเลื่อนเก้าอี้ข้างล่าง แล้วตอนนั้นเรามั่นใจว่าเราอยู่บ้านคนเดียว เราเลยบอกเพื่อนว่าแปปนะ ได้ยินเสียงคน โจรเข้าบ้านป่ะวะ แล้วก็ไปหยิบคัตเตอร์ (กล้าหาญมาก5555) หลายๆคนอาจจะงง ถ้าคิดว่าโจรเข้าบ้านแล้วทำไมไม่ไปแอบ จะลงไปดูทำไม ที่เราไม่ไปแอบเพราะจริงๆเรารู้แหละ ว่าไม่ใช่โจร สุดท้ายแล้วเราก็เดินลงไปดู ก็ไม่มีใครอยู่ข้างล่าง ถ้าถามว่าเรากลัวบ้างไหมเวลาอยู่บ้านคนเดียว ใจหนึ่งเราก็กลัว อีกใจหนึ่งเราก็รู้สึกว่าแบบโล่งที่ไม่ได้อยู่คนเดียว (creepy ไหม555 แต่เราว่าถ้ามีสิ่งมหัศจรรย์มาเดินไปเดินมาเวลาเราอยู่คนเดียวนี่เขาคงไม่ได้มาร้ายอ่ะ รู้สึกเหมือนมีตำรวจอยู่ในบ้าน)
4.เสียงคนร้องไห้ที่วรรณสรณ์
เราขอแทรกด้วยเรื่องนี้ก่อนที่จะลืมนะคะ ช่วงม.ปลายเราเรียนสายวิทย์ค่ะ ดังนั้นเราจะต้องเคยเรียนอ.อุ๊ เจ๊บีม และติวเตอร์ท่านอื่นๆมากมาย เรื่องมีอยู่ว่า เราเรียนอ.อุ๊อยู่ (จำไม่ได้ว่าตอนนั้นเรียนชั้น14 หรือ 15) แล้วเราจะคุยโทรศัพท์กับแม่ค่ะ ตอนนั้นดราม่าอยู่ ไม่อยากให้ใครได้ยิน เลยไปคุยตรงบันได(หนีไฟหรือเปล่าไม่แน่ใจ) ถ้าใครเรียนวรรณสรณ์จะรู้ว่าตึกวรรณสรณ์จะมีบันไดลานจอดรถ,บันไดที่เด็กชอบลงไปซื้อขนม,แล้วก็บันไดอะไรไม่รู้ที่อยู่ด้านขวาของบันไดซื้อขนม (หรือที่เราไปยืนมันคือบันไดซื้อขนมก็ไม่รู้ นานแล้ว จำไม่ได้ แต่คิดว่าไม่น่าใช่) เอาเป็นว่าตอนนั้นเป็นเวลาเรียนค่ะ คนเงียบมาก แล้วเราก็เข้าไปคุยกับแม่ตรงบันได ทีนี้คุยๆอยู่เราก็ได้ยินเสียงคนหัวเราะ เราก็แบบอ๋อ นังพวกเด็กโดดเรียน5555 แต่พอเราคุยกับแม่ต่อไปอีก 2-3 วิ. เราก็ได้ยินเสียงคนร้องไห้มาจากชั้นบน เราก็เลยพูดว่า "เฮ้ย เสียงไรวะ ใครแกล้ง" (ตอนนั้นคิดว่าโดนกวนteenแน่ๆ5555) ทีนี้เสียงร้องไห้ก็ดังอีก ดังแบบ ฮื้ออออออออออออ เราเลยเดินไปชะโงกหน้าดู (เราอยู่เกือบชั้นสุดท้ายอ่ะ มองขึ้นไปก็เห็นหมด) ปรากฏว่ามืดค่ะ ไม่มีคนอยู่ด้วย เท่านั้นแหละเรานี่พุ่งตัวออกมาแทบไม่ทัน อันนี้ก็เป็นหนึ่งในเรื่องที่เรากลัวที่สุด
5.ตู้เสื้อผ้า
เราขอไม่เล่าเรื่องนี้ค่ะเรากลัว ถ้าเราคิดถึงมันเราจะไม่กล้านอนคนเดียว และตอนที่เขียนนี่เรากำลังจะไปอาบน้ำ (ซึ่งต้องหยิบเสื้อจากในตู้) ดังนั้นเราจะไม่พูดถึงค่ะ5555
6.ฝัน+ผีอำ (sleep paralysis?)
เราเป็นคนที่"ผีอำ"บ่อยมากค่ะ เพราะว่าเราเป็นคนที่อ่านหนังสือดึก เหนื่อย เราว่าวิทยาศาสตร์อธิบายได้นะเรื่องนี้ แต่มีหลายๆครั้งที่เราก็กลัวเหมือนกัน (ทั้งๆที่จริงๆเราไม่ค่อยเชื่อเรื่องผีอำ) คือตอนแรกๆมันเริ่มจากการที่เราอยู่ดีๆ (ยังไม่หลับ) ก็ขยับไม่ได้ แต่หลังๆมันก็รุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ (ผีอำนี่สวดมนต์ไม่ช่วยนาจา แต่หาหมอน่าจะช่วยได้5555) เราจะเล่าผีอำครั้งที่พีคที่สุด 3 ครั้ง
1)อันนี้ฝันค่ะ ไม่ใช่เรื่องจริง กินมากฝันมาก5555 เรานอนกลางวันตอนประมาณ 5 โมงเย็นแล้วฝันว่ามีคนมานอนข้างๆ แต่ไม่ได้หันหน้ามาทางเรา ทีแรกเราคิดว่าเป็นแม่ แต่สักพักเขาก็เอื้อมมือมาจับแขนเรา เราก็งงว่าจับทำไม พอเราถามเขาก็บีบแขนเราแรงมาก เราเลยรู้ว่าคนนี้ไม่ใช่แม่เราละ เราก็เลยสวดมนต์ค่ะ ผู้หญิงคนนั้นก็เลยบิดคอกลับมาหาเราแล้วกรี๊ดใส่หน้าค่ะ แล้วเราก็เลยตกใจตื่น ที่เล่าเรื่องนี้เพราะมันเป็นความฝันที่น่ากลัวมาก ตอนตื่นนี่เหมือนเสียงกรี๊ดยังติดหูเราอยู่เลย
2) อันนี้เป็นครั้งแรกที่มีอาการผีอำตอนนอนตะแคง5555 เรากำลังนอนๆกอดหมอนข้างอยู่แล้วรู้สึกเหมือนมีคนมานอนทับแขนเรา แล้วเราก็ขยับไม่ได้ ปล่อยไปสักพักก็หาย แต่หลังจากนี้สัมผัสใหม่ของการโดนผีอำของเราจะไม่เหมือนเดิมค่ะ เพราะทุกๆครั้งพอเราขยับไม่ได้ เราจะนึกเลยว่า กูโดนอีกละ แล้วเราจะรอเลยค่ะ เพราะสเต็ปต่อมาหลังจากนั้นคือเตียงเราจะยวบทุกครั้ง (เหมือนมีคนขึ้นมาบนเตียง) ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ชีวิตเราบัดซบมาก นอนไม่พออย่างแท้จริง เพราะเราเป็นแบบนี้เกือบทุกอาทิตย์
3) ครั้งนี้พีคที่สุด เป็นครั้งแรกที่มีอาการผีอำแล้วเราจะร้องไห้ ตอนนั้นเรากำลังนอนหงายแต่ยังไม่หลับค่ะ ทีนี้นอนๆอยู่ดีๆตัวเราแข็งค่ะ จะขยับก็ขยับไม่ได้แล้ว เราก็แบบ เอาละ กูโดนอีกละ ทีนี้พอเรากำลังเครียดๆอยู่ เตียงข้างขวา (ตรงที่เราวางตุ๊กตาไว้) ยวบค่ะ เหมือนมีคนขึ้นมาเหยียบ แล้วก็ผ่อน แล้วทีนี้ข้างซ้าย (ติดหน้าต่าง) ก็ยวบแทน ตอนนั้นเราแบบ โอ๊ย ทำไงดีวะ เต็มๆเลยรอบนี้ หลังจากนั้นเราก็โดนดึงผมค่ะ แล้วก็มีคนเป่าหูซ้ายเรา เป่าแรงมาก เป่าแบบฟู่ววววเลยอ่ะ ทรมานมากเพราะจั๊กจี้แล้วขยับไม่ได้ (งงว่าทำไมต้องเป่าหู) แต่กลัวมากกว่า ทีนี้สักพักเราขยับคอได้ค่ะ เราก็โยกคอหลบไปด้านขวา ก็โดนดึงผมกลับไปเป่าหูอีกค่ะ วนแบบนี้เป็น 10 รอบได้ พอเราหมดแรงต้าน หมดแรงโยกคอแล้วก็หายค่ะ กลับมาขยับได้ แต่เราคอเคล็ดไปทั้งวันเลยค่ะ (ทั้งโกรธ เกลียด กลัวเลยตอนนั้น5555) ถ้าใครมีคำอธิบายทางวิทยาศาสตร์ช่วยแนะนำเราด้วยค่ะ ขอวิธีแก้ด้วยยิ่งดีเลยค่ะ
7.แม่มาเรียกหน้าห้อง
มีครั้งนึงเรานอนๆอยู่แล้วมีคนมาเคาะประตูเรียก"