หากชื่นชอบผลงานชิ้นนี้ กรุณาสนับสนุนฉบับลิขสิทธิ์
(ปัจจุบัน SIC ซื้อเข้ามาแล้วครับ)

แปล bmjas // เรียบเรียง Darth Aiglatson
** สปอลย์คร่าวๆ หากต้องการอ่านเต็มๆ โปรดรอฉบับลิขสิทธิ์ only **

ความเดิมในตอนที่ 109
http://ppantip.com/topic/35180952

โอเคครับ เริ่มกันเลย

ตอนที่แล้วมูซาชิได้ดาบมุเมย์คาเนะชิเกะ และได้ทดลองใช้งานคร่าว ๆ ผลเป็นที่น่าพอใจ
มาตอนนี้มีคนมาพบโทกุกาวะอีกแล้ว (หัวกระไดไม่แห้งจริงๆ หนุ่มวัยดึกคนนี้)
คน ๆ นั้นก็คือ...

หยำฉา มหาเทพโม้โตเบะ อิโซ ผู้มีปณิธานที่จะปกป้องทุกโคนนนนน~~~~~~~~~
(มูซาชิไปไหนหว่า ทำไมเส้นเนื้อเรื่องมันกระโดดไปมาแปลก ๆ 2-3 ตอนละ)

.
.
.

โม้โตเบะกังวลเรื่องที่จะให้พิกเคิลสู้กับมูซาชิแบบมีอาวุธ เพราะมั่นใจว่าไม่มีใครเอาชนะได้แน่ ๆ
ที่สำคัญกว่าก็คือ ไม่มีใครเข้าใจความหมายเวลาที่มูซาชิจับดาบด้วย (ตรงนี้โม้โตเบะไม่ได้บอกว่าคืออะไรง่ะ)
โทกุกาวะจับไต๋ได้ จึงถามไปประมาณว่า "ที่ว่าไม่มีใครสู้ได้ ยกเว้นแกสินะ"
โม้โตเบะจึงตอบว่า

"เพราะมูซาชิเกิด อยู่ และสืบทอดการต่อสู่ในยุคนั้นอย่างถ่องแท้ การต่อสู้กับมูซาชิจีงเป็นความรับผิดชอบที่ฉันหลีกหนีไม่ได้"

โทกุกวะเหงื่อไหล พลางคิดในใจ "มันโม้สมชื่อจริงๆ"

.
.
.

ตัดมาที่มูซาชิ ยืนตระหง่านอยู่หน้าตึกสูงพร้อมดาบคู่ใจ

เอ๊า... ชื่อตอนเพิ่งโผล่มา ตอนนี้มีชื่อว่า ทำลาย ครับผม
(แล้วเพ่มาเดินเปลี่ยวอะไรหน้าตึกครับ? สงสัยหาคนจริง ๆ ไปลองดาบ)

.
.
.

ยืนวิเคราะห์รูปร่างตึกอยู่พักเดียว มันจูนิเบียวฟันตึกครับทั่นผู้ชม~~~~

แค่ฟันที่ส่วนหัว เสาทั้งสี่มุมก็ขาดออกแล้ว และก็ทำให้ส่วนหัวร่วงสู่ส่วนไหล่
ส่วนไหล่ก็ไม่สามารถรับแรงขนาดนั้นได้ ก็จะร่วงไปสู่ส่วนอก
ส่วนอกก็ร่วงไปส่วนท้อง ส่วนท้องก็ร่วงไปส่วนเอว ส่วนเอวก็ร่วงไปส่วนเท้า
เนื่องจากขนาดที่ใหญ่เกินไป จึงไม่อาจรับแรงกระแทกอันรุนแรงที่เกิดจากตัวเองได้
(อ๋อ จะพรรณาโวหารเปรียบเปรยผู้แข็งแกร่งดั่งตึก ประมาณนั้น)

.
.
.

แล้วก็ร่วงลงสู่พื้น บะคู้มมมม~~~ (ทุกสิ่งย่อมมีจุดตาย ไม่จำเป็นต้องมีหรือไม่มีชีวิต)


.
.
.

ทันใดนั้น มีคนเข้าประชิดมูซาชิจากด้านหลัง คน ๆ นั้นก็คือ...

ไกอ่าห์ห์!!! (เอ็งยังไม่เลิกทำหน้าแบบนี้อีกเร๊อะ!!!!)

.
.
.

มูซาชิเห็นหน้าไกอาครั้งแรกถึงกับทักว่าหน้าเด็กหลือเกิน แต่คงไม่ใช่เด็กแล้วแน่ๆ
(มูซาชิใช้คำว่า หน้าเหมือนตุ๊กตา แต่คงผ่านพิธี 元服 [เก็นปุคุ] มาแล้ว)

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

元服 (genpuku) เป็นพิธีที่จัดขึ้นในสมัยโบราณเพื่อรับรองว่าเด็กผู้ชายที่มีอายุครบยี่สิบปีบริบูรณ์
ซึ่งปัจจุบันมีการปรับเปลี่ยนมาเป็น วันฉลองบรรลุนิติภาวะ 成人の日  [เซอิจิน โนะ ฮิ]
สมัยโชวะ (ตั้งแต่หลังสงครามโลกครั้งที่ 2) จัดวันที่ 15 มกราคม ส่วนสมัยเฮย์เซย์เรื่อยมา จะจัดวันที่ 2 มกราคม


ภาพจำลองพิธีเก็นปุคุ


ปัจจุบันพัฒนาเป็นเซอิจินโนะฮิ (พิธีมอบประกาศนียบัตร และให้โอวาทกับกลุ่มบุคคลที่ถือว่าเป็นผู้ใหญ่รุ่นใหม่)



.
.
.

ไกอาบอกว่า ถ้าจะฆ่าแกจริงๆเนี่ย มีโอกาสลงมือหลายครั้งเลยทีเดียว
(เห็นว่าสะกดรอยตามมาประมาณ 1 เข่อจง [ 刻钟] = เกือบๆ 15 นาที)
ซึ่งมูซาชิตอบไปว่าที่จริงแล้วไม่ได้กังวลเรื่องที่ใครจะเข้าด้านหลัง
เพราะแกมันไม่มีความอันตรายเลยแม้แต่นิดเดียว

ไกอาจึงชักอาวุธออกมา

ชักไวมาก จะเป็นมีด หรือกระบอง หรือปืน!?!?!

.
.
.

ทว่า... ปืนหลุดจากมือเสียเฉย ๆ (ไกอาตกใจ เส้นเอ็นข้อมือถูกตัดรึ?)

"ปืนสั้นฉันก็เคยใช้ ยังมีอะไรจะเล่นอีกมั้ยไอ้หนู" มูซาชิทิ้งท้าย

สปอลย์ตอนที่ 110 ก็มีเท่านี้ครับ

============================================

คำโปรยตอนต่อไป
มูซาชิ ปะทะ ไกอา มันเริ่มขึ้นอย่างฉุกละหุกเหลือเกิน!?!?!?

สรุป... นอกจากยูจิโร่ (ที่ไม่จำเป็นต้องปกป้อง) มันเคยปกป้องใครได้จริงๆมั้ยครับ โมโตเบะ -*-