ไม่ใช่เหตุผลที่เราจะเข้ากันไม่ได้หรอก แต่เป็นเพราะ เราไม่รักกันมากพอ..ใช้คำว่าเราไม่ได้สิ..ต้องเป็นเค้าที่ไม่รักเรามากพอ คำพูด คำตะโกนว่าที่เสียงดัง อารมย์ที่ไม่ลดละเลยแม้แต่น้อย ตั้งใจที่จะทำให้เราเสียใจเต็มที่ ไม่สนไม่แคร์และไม่รู้สึกเสียใจกับสิ่งนั้น..มันเป็นความผิดร้ายแรงอะไรนักหนา กลับตอบโต้ด้วยการทำร้ายจิตใจแบบนี้ นี่เราไม่ได้มีความสำพันธ์กับเค้าเลยเหรอ ? แตกต่างกับเพื่อนคนนึง เนื้อเรื่องนิยายเล่มนึง ที่ให้เพื่อนยืมอ่านจนจบ กลับเป็นแรงบันดาลใจ เป็นแรงกระตุ้นให้หยิบกลับมาอ่านอีกครั้ง แค่ทำปลายหนังสือยับอย่างไม่ตั้งใจ พูดสะกิดโดนใจนิดหน่อย กลับโมโหด่ากลับมา แล้วแว่นตาที่เราตั้งใจซื้อและให้ไปล่ะ กลับเขวี้ยงทิ้งจนแตก โดยไม่รุ้สึกผิดเลยสักนิด ...สิ่งของมันอาจไม่สำคัญก้อจริง คนที่สื่อถึงสิ่งของเหล่านั้น ความสัมพันธ์มันสำคัญต่างกันมากจริงๆ...คนที่เป็นแฟนก้อแค่เป็นคู่นอน..เราทำหน้าที่แฟนด้วยคามรักจริงๆ ห่วงจริงๆ อะไรที่ดูแลได้เราก้ออยากจะให้เค้า..ซึ่งก้อคิดว่ามันเกินมากพอ แต่ทำไงได้มันไม่ทำให้เกิดความสัมพันธ์ ควรทำไง???😣😣😣